พุทธศิลป์ล้านนา แนวคิด คุณค่า เพื่อเสริมสร้างจริยธรรมทางสังคม: กรณีศึกษาจังหวัดเชียงใหม่และลำพูน

Main Article Content

พูนชัย ปันธิยะ

บทคัดย่อ

งานศึกษาวิจัยนี้ใช้ระเบียบวิธีวิจัยเชิงปฏิบัติการแบบมีส่วนร่วม โดยคัดเลือกพื้นที่ทำการวิจัย คือ วัดที่มีพุทธศิลป์ล้านนา จำนวน 6 วัดในจังหวัดเชียงใหม่และจังหวัดลำพูน ใช้เครื่องเมือ การวิจัยแบบสัมภาษณ์ในการเก็บรวบรวมข้อมูล โดยมีวัตถุประสงค์ 3 ประการ คือ 1) เพื่อศึกษาประวัติ แนวคิด และคุณค่าพุทธศิลป์ล้านนา 2) เพื่อศึกษาหลักคำสอนทางพระพุทธศาสนาที่มีต่อการสร้างสรรค์งานพุทธศิลป์ 3) เพื่อวิเคราะห์แนวคิดการเสริมสร้างจริยธรรมทางสังคมในกระบวนการอนุรักษ์พุทธศิลป์ล้านนาอย่างเป็นระบบ


          ผลการวิจัยพบว่า


          ประวัติ แนวคิด และคุณค่าของพุทธศิลป์ล้านนา คือ ศิลปะเป็นสิ่งที่เกี่ยวข้องกับการสร้างสรรค์และการแสดงอารมณ์ความรู้สึกความชื่นชมในความงามภายใจของมนุษย์ ศิลปะทางศาสนา ก่อให้เกิดประโยชน์ต่อมนุษย์หลายประการ เช่น 1) ประโยชน์ในการใช้สอย  2) สร้างความเพลิดเพลินทางจิตใจ 3) เป็นเครื่องยึดเหนี่ยวความเชื่อถือในศาสนา ตัวอย่าง พระพุทธสิหิงค์ ล้านนา มีลักษณะพระอุระงามดั่งราชสีห์ ในด้านหลักพุทธธรรม ได้พบว่า ศิลปินได้สื่อธรรมผ่านพุทธศิลป์ บนพื้นฐานความศรัทธาที่มีปัญญาเป็นเครื่องกำกับ โดยมุ่งแสดงหลักแห่งความจริงและความเป็นเหตุเป็นผล ตั้งอยู่บนพื้นฐานของชีวิต ที่ต้องการแสวงหาความสุขหรือการพ้นทุกข์


          พุทธศิลป์ จึงมีคุณค่าต่อสังคมเป็นอย่างยิ่ง ในการส่งเสริมจริยธรรม คุณค่าดังกล่าวอาจมีมากน้อยแตกต่างกันไป นอกเหนือจากคุณค่าทางศิลปกรรมอย่างเห็นได้ชัดแล้ว ยังมีคุณค่าทางการศึกษา คุณค่าทางประวัติศาสตร์ หรือแม้แต่คุณค่าทางเศรษฐกิจ เช่น วัดที่นักท่องเที่ยวไปเยี่ยมชมกันอย่างมากมาย ซึ่งอาจจะไม่ใช่วัตถุประสงค์ที่แท้จริงของวัด แต่เป็นผลลัพธ์ที่ประจักษ์แจ้ง ดังนานาอารยประเทศที่มีมรดกทางวัฒนธรรม สถาปัตยกรรมไทยได้พัฒนาการจากแนวคิดทางด้านพุทธธรรมและพระพุทธศาสนามีความสำคัญต่อสังคมไทย 

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
ปันธิยะ พ. (2019). พุทธศิลป์ล้านนา แนวคิด คุณค่า เพื่อเสริมสร้างจริยธรรมทางสังคม: กรณีศึกษาจังหวัดเชียงใหม่และลำพูน. วารสารมหาจุฬานาครทรรศน์, 6(9), 4473–4487. สืบค้น จาก https://so03.tci-thaijo.org/index.php/JMND/article/view/205192
ประเภทบทความ
บทความวิจัย

เอกสารอ้างอิง

กรมศิลปากร. (2543). พระพุทธรูปสำคัญ. กรุงเทพมหานคร: กรมศิลปากร.

กิตติพงษ์ กิตยารักษ์. (2543). กระบวนการยุติธรรมบนเส้นทางของการเปลี่ยนแปลง. บทบาทอัยการในการพิทักษ์สิ่งแวดล้อม. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์วิญญูชน.

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 15219/2558 (คดีคลิตี้), 15219/2558 (ศาลฎีกา แผนกคดีสิ่งแวดล้อม 30 ธันวาคม 2558).

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 2136/2525, 2136/2525 (ศาลฎีกา 2525).

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 996/2508, 996/2508 (ศาลฎีกา 2508).

คำสั่งศาลปกครองสูงสุดที่ 259/2554, 259/2554 (ศาลปกครองสูงสุด 6 มิถุนายน 2554).

คิ้วหนา. (20 ธันวาคม 2557). ความตายที่ (ไม่ควร) เงียบงัน. เข้าถึงได้จาก https://myfree zer.wordpress.com/tag/deadly-environment/.

จารุวรรณ พึ่งเพียร. (2553). พุทธศิลป์. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรราชวิทยาลัย.

ธเนศวร์ เจริญเมือง. (2558). พระญามังราย ปฐมกษัตริย์แห่งล้านนา (พ.ศ.1782-1854). (พิมพ์ครั้งที่ 2). เชียงใหม่: มูลนิธิสถาบันพัฒนาเมืองเชียงใหม่.

ธวัช ปุณโณทก. (2522). วรรณกรรมอีสาน. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์โอเดียนสโตร์.

ธานินทร์ กรัยวิเชียร. (2502). การช่วยเหลือทางกฎหมายในต่างประเทศ. วารสารดุลพาห, 1012-1032.

ประพจน์ คล้ายสุบรรณ. (2550). แนวคิดทฤษฎีและหลักกฎหมายที่เกี่ยวข้องในคดีสิ่งแวดล้อม. วารสารวิชาการศาลปกครอง.7(2),11-42.

มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2539). พระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย 2500. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

วนิดา ว่องเจริญ. (2537). การดำเนินคดีแพ่งของผู้เสียหายจำนวนมาก. ใน วิทยานิพนธ์นิติศาสตรมหาบัณฑิต สาขากฎหมายเศรษฐกิจ. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

วรานุช ภูวรักษ์. (2555). หลักสูตรผู้พิพากษาผู้บริหารในศาลชั้นต้น รุ่น 10 สถาบันพัฒนาการข้าราชการศาลยุติธรรม. กรุงเทพมหานคร: ศูนย์วิทยบริการศาลยุติธรรมเฉลิมพระเกียรติ ห้องสมุดศาลยุติธรรม.

สงวน โชตสุขรัตน์. (2515). ตำนานแก่นจันทร์.ในประชุมตำนานล้านนาไทย. กรุงเทพมหานคร: ป.พิศนาคะการพิมพ์.

สมเด็จพระเจ้าบรมวงศ์เธอกรมพระยาดำรงราชนุภาพ. (2545). ตำนานพระพุทธเจดีย์. กรุงเทพมหานคร: องค์การค้าคุรุสภา.

สุนีย์ มัลลิกะมาลย์และคณะ. (2531). การศึกษาความเป็นไปได้ในการจัดตั้งกองทุนทดแทนความเสียหายต่อสุขภาพจากมลพิษ. กรุงเทพมหานคร: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

สุรพล ดำริห์กุล. (2542). ล้านนา สิ่งแวดล้อม สังคมและวัฒนธรรม. เชียงใหม่: บริษัท รุ่งอรุณ พับลิชิ่ง จำกัด.

เสฐียร โกเศศ. (2521). การศึกษาเรื่องประเพณีไทยและชีวิตชาวไทยสมัยก่อน. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์คลังวิทยา.

อรุณรัตน์ วิเชียรเขียว. (2549). โบราณวัตถุ-โบราณสถานในวัดล้านนา. เชียงใหม่: แสงศิลป์.