ศึกษาวิเคราะห์แนวคิดทางพระพุทธศาสนา ที่ปรากฏในเจดีย์เมืองเชียงแสน

Main Article Content

พระบุญรอด ปคุณธมฺโม (บุญมีประเสริฐ)
วิโรจน์ วิชัย
เทพประวิณ จันทร์แรง

บทคัดย่อ

งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ 3 ประการ คือ 1) เพื่อศึกษาแนวคิดพุทธศิลปะสมัยเชียงแสน 2) เพื่อศึกษาประวัติความเป็นมาเจดีย์สมัยเชียงแสน และ 3) เพื่อวิเคราะห์แนวคิดทางพระพุทธศาสนาที่ปรากฏในเจดีย์เมืองเชียงแสน การวิจัยนี้เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ (Qualitative Research) ประกอบด้วยการศึกษาภาคเอกสาร (Documentary Research) และการสัมภาษณ์เชิงลึก (In-depth Interview)      


          ผลการวิจัยพบว่า


          แนวคิดพุทธศิลปะสมัยเชียงแสนนั้น เป็นศิลปะแบบเมืองเชียงแสน เชื่อว่าเป็นเมืองที่รุ่งเรือง เป็นศูนย์กลางแห่งความรุ่งเรืองด้านศิลปะและวัฒนธรรมในเขตภาคเหนือของไทยมาก่อน ในด้านสถาปัตยกรรมด้านเจดีย์นั้น จะมี 2 รูปแบบ กล่าวคือ 1) เจดีย์รูปแบบทรงปราสาท และ 2) เจดีย์ทรงระฆังแบบล้านนา การสร้างเจดีย์ที่มีพร้อมกับการสร้างวัด เพื่อจะทำให้เป็น “มณฑลอันศักดิ์สิทธิ์” การสร้างเจดีย์เป็นการนำพระบรมสารีริกธาตุไว้สักการบูชา              จะนำสิริมงคลมาสู่ชีวิต เจดีย์เปรียบดังองค์พระพุทธเจ้า เป็นศูนย์กลางจักรวาลตามคติพุทธจักรวาล มีฐานะที่เหนือกว่าพระอินทร์และจตุโลกบาล ดังนั้น รูปแบบแผนผังของวัด จึงกำหนดให้เจดีย์เป็นส่วนสำคัญของวัด เรียกว่า เจดีย์ประธาน เจดีย์ยังเทียบได้กับเขาพระสุเมรุศูนย์กลางของจักรวาล มีเขาสัตตบริภัณฑ์เป็นบริวาณล้อมรอบอยู่ 7 ชั้น มีมหาทวีปทั้ง 4 อยู่รอบนอกในแนวแกนทิศหลัก การสร้างเมืองจึงนิยมให้เจดีย์ในวัดเป็นศูนย์กลางของเมือง ในส่วนสัญญะ พบว่า ตอนล่าง ฐานสี่เหลี่ยมชั้นล่างสุด หมายถึง พื้นฐานแห่งการใช้สติพิจารณาถึงสิ่งที่ทำให้เกิดกิเลส หรือสันติปัฏฐาน 4 ในฐานเจดีย์แบบสี่เหลี่ยมชั้นที่ 2 สื่อถึงหลักธรรม อิทธิบาท 4 และในส่วนฐานสี่เหลี่ยมชั้นบน หมายถึง อินทรีย์ 5 หรือพละ 5 ตอนกลางหรือเรือนธาตุ สื่อถึงมรรค 4 ผล 4 และสื่อถึงเป็นผู้สมบูรณ์ ด้วยศีล ฌาน 4 พรหมวิหาร 4 ตอนบนยอดเจดีย์สื่อถึง การบรรลุธรรม ส่วนปลายของยอดเจดีย์ทรงประสาท 5 ยอด ยอดใหญ่อยู่ตรงกลางอันหมายถึง นิพพาน ส่วนยอดเจดีย์ทั้ง 4 หมายถึง อริยสัจ 4 หรือ มรรค 4 ผล 4

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
ปคุณธมฺโม (บุญมีประเสริฐ) พ., วิชัย ว., & จันทร์แรง เ. (2019). ศึกษาวิเคราะห์แนวคิดทางพระพุทธศาสนา ที่ปรากฏในเจดีย์เมืองเชียงแสน. วารสารมหาจุฬานาครทรรศน์, 6(5), 2444–2458. สืบค้น จาก https://so03.tci-thaijo.org/index.php/JMND/article/view/199994
ประเภทบทความ
บทความวิจัย

เอกสารอ้างอิง

จีรพันธ์ สมประสงค์. (2524). ประวัติศิลปะ. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์โอเดียนสโตร์.

พระครูธีรสุตพจน์ (สง่า ไชยวงค์). (2557). วิเคราะห์ศรัทธาในพระพุทธศาสนาที่มีอิทธิพลต่อการสร้างงานพุทธศิลปกรรมในล้านนา. ใน ดุษฏีนิพนธ์พุทธศาสตรดุษฏีบัณฑิต สาขาพระพุทธศาสนา. มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

พระครูวิมลศิลปะกิจ. (2561). ศึกษาวิเคราะห์คติธรรม ความเชื่อและหลักปฏิบัติตามที่ปรากฏในประวัติศาสตร์พระพุทธศาสนาในจังหวัดเชียงราย. ใน รายงานวิจัย สถาบันวิจัยพุทธศาสตร์. มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

พระมหาบุญนำ ปรกฺกโม (คนหมั่น). (2560). การศึกษาวิเคราะห์ความเชื่อและการบูชาพระธาตุของชาวพุทธในล้านช้าง. ใน ดุษฏีนิพนธ์พุทธศาสตรดุษฏีบัณฑิต สาขาพระพุทธศาสนา. มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

พระวาจิตสรเถระ. (2511). พระคัมภีร์ถูปวงศ์ ตำนานว่าด้วยการสร้างพระสถูปเจดีย์. ใน (เอกสารอัดสำเนา) พิมพ์อนุสรณ์งานพระราชทานเพลิงศพ นางอนุ ทองไข่มุก .

มหาจุฬาลงรณราชวิทยาลัย. (2539). พระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย 2539. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

ศักดิ์ชัย สายสิงห์. (2556). ศิลปะล้านนา. กรุงเทพมหานคร: มติชน.