“LIHECI”ข้อพึงระมัดระวัง สำหรับผู้เรียนและผู้สอนชาวไทย
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิชาการเรื่องนี้วิเคราะห์เปรียบเทียบความแตกต่างทางวากยสัมพันธ์ ระหว่างภาษาไทยกับภาษาจีน ที่ส่งผลกระทบให้ผู้เรียนที่มีภาษาไทยเป็นภาษาแม่ใช้ภาษาผิดพลาดเมื่อต้องใช้โครงสร้างคำประเภท “Liheci (หลีเหอฉือ)” ที่เป็นคำกริยาอันประกอบด้วยหน่วยย่อยหลายส่วน ได้แก่ คำกริยาและส่วนขยายที่อาจมีการวางชิดกันหรือวางแยกกันตามลักษณะโครงสร้างเฉพาะ เห็นได้ว่าอิทธิพลของภาษาไทยที่เป็นภาษาแม่ก่อให้เกิดข้อผิดพลาดในการใช้โครงสร้างดังกล่าว ได้แก่ ความแตกต่างเรื่องโครงสร้างไวยากรณ์ระหว่างภาษาไทยกับภาษาจีน ความแตกต่างเรื่องตำแหน่งของคำช่วยในภาษาไทยกับภาษาจีน ความแตกต่างเรื่องตำแหน่งของคำเสริมความหมายในภาษาจีนกับคำบอกสภาพในภาษาไทย และความแตกต่างของการซ้ำคำกริยาในภาษาจีนกับภาษาไทย ดังนั้น หากผู้เรียนภาษาจีนชาวไทยต้องใช้คำ “Liheci (หลีเหอฉือ)” ควรทำความเข้าใจกระบวนการสร้างประโยคที่มีคำประเภทนี้ เพื่อให้ใช้ภาษาจีนได้ถูกต้องตามหลักไวยากรณ์
Article Details
เอกสารอ้างอิง
Pan, Y. (2011). Shiyong Tai-Han Fanyi Jiaocheng (ทักษะการแปลไทยเป็นจีน). Beijing: Shijie Tushu Chuban Gongsi.
Wang, X., Gao, Y. (2009). Bianting bianji HSK liheci. Beijing: Beijing Yuyan Daxue Chubanshe.
Xing, F. (2004). Xiandai Hanyu (Modern Chinese). Beijing: Gaodeng Jiaoyu Chubanshe.
Yang, Q. (2006). Xiandai Hanyu Liheci yongfacidian. (Modern Chinese Liheci usage Dictionary). Beijing: Beijing Shifadaxue Chubanshe.
Zhongguo Shehui Kexueyuan Yuyan Yanjiusuo. (2002). Xiandai Hanyu cidian (Moderen Chinese Dictionary). Beijing: Shangwu Yinshuguan Chubanshe.
