ยุทธศาสตร์การจัดการแหล่งเรียนรู้สู่ความเป็นเลิศของสถาบันรัชต์ภาคย์
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาบริบทและสถานการณ์ของการบริหารจัดการแหล่งเรียนรู้สู่ความเป็นเลิศของสถาบันรัชต์ภาคย์ 2) เพื่อเสนอยุทธศาสตร์การบริหารจัดการแหล่งเรียนรู้สู่ความเป็นเลิศของสถาบันรัชต์ภาคย์ ที่สามารถนำไปสู่การปฏิบัติได้ ใช้รูปแบบการวิจัยแบบผสมผสาน เชิงคุณภาพและเชิงปริมาณ เครื่องมือที่ใช้คือแบบสอบถามและแบบสัมภาษณ์ วิเคราะห์ผล เชิงคุณภาพ โดยวิเคราะห์แบบอุปนัย เชิงเนื้อหาเชิงบรรยาย เชิงปริมาณใช้แบบสอบถามของ ทาโร่ ยามาเน่ คือการคัดเลือกกลุ่มตัวอย่างและหาขนาดของกลุ่มตัวอย่าง กลุ่มตัวอย่างที่ใช้คือผู้บริหาร นักวิชาการ นักศึกษา และผู้นำชุมชน จำนวน 69 คน วิเคราะห์ด้วยสถิติวิเคราะห์ โดยใช้สถิติเชิงพรรณนา การแจกแจงความถี่ การหาค่าร้อยละ
ผลการวิจัยพบว่า
บริบทและสถานการณ์ของสถาบันรัชต์ภาคย์ ในการจัดการแหล่งเรียนรู้สู่ความเป็นเลิศ 1) แหล่งเรียนรู้มีไม่เพียงพอ 2) ปัญหางบประมาณ 3) อาจารย์และผู้บริหารสถานศึกษาไม่ให้ความสำคัญ 4) ไม่มีระบบข้อมูลสารสนเทศ 5) การบริหารไม่สอดคล้องกับสถานการณ์ 6) ไม่มีการตรวจสอบ ติดตาม และประเมินผล สภาพที่พึงประสงค์ของปัจจัยที่มีผลต่อแหล่งเรียนรู้ประเภทวัตถุและสถานที่ ประเภททรัพยากรธรรมชาติ สื่อสิ่งพิมพ์และสื่ออิเล็กทรอนิกส์เทคนิค ด้านงบประมาณ จะต้องนำไปปรับปรุงและแก้ไขเร่งด่วน เป็นอุปสรรคต่อการบริหารจัดการแหล่งเรียนรู้สู่ความเป็นเลิศของสถาบันรัชต์ภาคย์ ส่วนภาพรวมค่าเฉลี่ย 3.546 เป็นไปตามเกณฑ์ที่กำหนดไว้ในสมมติฐาน มีระดับการส่งผลอยู่ที่ระดับมาก ระดับการส่งผลด้านบริเวณ/สถานที่ ระดับการส่งผลด้านบุคลากร ระดับการส่งผลด้านนิเทศ กำกับ ติดตาม ทิศทางและปัจจัยที่ส่งผลต่อการบริหารจัดการแหล่งเรียนรู้ ระดับการส่งผลด้านพันธกิจ การส่งผลด้านค่านิยม ระดับการส่งผลด้านบุคลากร ระดับการส่งผลด้านนิเทศ กำกับ ติดตาม และนำเสนอ ยุทธศาสตร์การบริหารจัดการแหล่งเรียนรู้สู่ความเป็นเลิศ 3 ยุทธศาสตร์
Article Details
เอกสารอ้างอิง
ประสิทธิ์ พิทักษ์คชวงค์. (2555). การจัดการแหล่งเรียนรู้ชุมชน ของสถานศึกษาขั้นพื้นฐาน สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่ การศึกษาประถมศึกษาในจังหวัดปทุมธานี. ในวิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการจัดการศึกษา. มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์.
ปาริฉัตร สาตรา และศันสนีย์ จะสุวรรณ. (2557). การบริหารจัดการแหล่งเรียนรู้ในโรงเรียนสังกัดกรุงเทพมหานคร เขตมีนบุรี. วารสารวิจัยและพัฒนามหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา, 6(1), 4-15.
พยุง ใบแย้ม, พนม พงษ์ไพบูลย์ และ กรัณย์พล วิวรรธมงคล. (2558). การพัฒนารูปแบบการใช้แหล่งเรียนรู้ในทองถิ่นที่เหมาะสมเพื่อการจัดการศึกษาในระดับประถมศึกษา. วารสารสารสนเทศ, 14(1), 24-34.
สุวัฒน์ วัฒนวงศ์. (12 ตุลาคม 2561). ยุทธศาสตร์การจัดการแหล่งเรียนรู้สู่ความเป็นเลิศของสถาบันรัชต์ภาคย์. (ณพัฐธิกา ปิติเลิศศิริกุล, ผู้สัมภาษณ์)
ศักดิ์ชัย เพชรแกมทอง และคณะ. (2558). การพัฒนารูปแบบการใช้แหล่งเรียนรู้ในท้องถิ่นที่เหมาะสมเพื่อการจัดการศึกษาในระดับประถมศึกษา. วารสารสารสนเทศ, 14(1), 23 -34.
ศิริกาญจน์ โกสุมภ์ และดารณี คำวัจนัง. (2545). แหล่งการเรียนรู้เพื่อการปฏิรูปการเรียนรู้และหลักสูตรสถานศึกษา. กรุงเทพมหานคร: เมธีทิปส์.
สุรศักดิ์ ปาเฮ. (2562). เรียกใช้เมื่อ 8 พฤษภาคม 2562 จาก แผนพัฒนาบุคลากรระยะ 5 ปี (พ.ศ. 2556 – 2560): https://www.addkutec3.com/wp-content/uploads/2012/06/ tablet-multimedia.pdf)
กฤตภัทร บุญญรัตน์. (12 ตุลาคม 2561). ยุทธศาสตร์การจัดการแหล่งเรียนรู้สู่ความเป็นเลิศของสถาบันรัชต์ภาคย์. (ณพัฐธิกา ปิติเลิศศิริกุล, ผู้สัมภาษณ์)
Shmidt Sergey. (2014). เรียกใช้เมื่อ 26 January 2014 จาก Flat UI Free User Interface Kit: https://designmodo.github.io/Flat-UI/.