การพัฒนาบทบาทหน้าที่องค์กรภาครัฐและเอกชน เพื่อการส่งเสริม ธุรกิจครอบครัวของ สปป. ลาว ให้กลายเป็นธุรกิจ SMES และสามารถขยายกิจการมายังประเทศไทยได้
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาแนวทางและวิธีที่เหมาะสมที่องค์กรภาครัฐและเอกชนจะส่งเสริมธุรกิจครอบครัวของ สปป.ลาว เป็นเป็นธุรกิจ SMEs และ 2) เพื่อให้สามารถขยายกิจการมายังประเทศไทยได้ โดยใช้รูปแบบการแบบผสานวิธี ประกอบไปด้วยการวิจัยเชิงคุณภาพ โดยใช้แบบสัมภาษณ์เชิงลึกที่ผ่านการตรวจสอบคุณภาพเครื่องมือ ทั้งความครอบคลุมของเนื้อหาและความตรงของเนื้อหาด้วยผู้เชี่ยวชาญทั้ง 5 ท่าน เพื่อเก็บข้อมูลตัวแทนหน่วยงานภาครัฐ ภาคเอกชนและผู้ประกอบการธุรกิจครอบครัวหรือ SMEs จำนวน 23 คน และการวิจัยเชิงปริมาณ โดยใช้แบบสอบถามความคิดเห็นผู้ประกอบการธุรกิจ SMEs จำนวน 400 ชุด ซึ่งผ่านการวัดความสอดคล้องภายในแบบการหาค่า Cronbach’s Alpha โดยกำหนดให้ค่าความเชื่อมั่นของแบบสอบถามต้องมีค่าตั้งแต่ 0.70 ขึ้นไป โดยผู้วิจัยใช้การวิเคราะห์ข้อมูลเชิงปริมาณโดยการวิเคราะห์ความถดถอยพหุคูณ เพื่อใช้สำหรับการวิเคราะห์ความสัมพันธ์ระหว่างตัวแปรที่เป็นปัจจัยสาเหตุและตัวแปรตาม และใช้สถิติสำหรับหาสอดคล้องระหว่างปัจจัยภายในและปัจจัยภายนอกโดยการหาค่าสัมประสิทธิ์ความสัมพันธ์ของเพียร์สัน
ผลการศึกษาพบว่า
- เชิงคุณภาพ ประกอบด้วย
1.1 แนวทางและวิธีที่เหมาะสมที่องค์กรภาครัฐและเอกชนจะส่งเสริมธุรกิจครอบครัวของ สปป.ลาว เป็นเป็นธุรกิจ SMEs คือ กระบวนการต้นน้ำ ควรการสนับสนุนการผลิตสินค้าและบริการให้สอดคล้องกับตลาด มีความหลากหลายและมาตรฐานที่ดี ในขณะเดียวกันก็ให้ความช่วยเหลือผู้ประกอบการในการเข้าถึงแหล่งเงินทุน รวมถึงการสนับสนุนการฝึกอบรมและฝึกฝีมือแรงงาน กระบวนการกลางน้ำ การสนับสนุนเครื่องมือ เครื่องจักร เทคโนโลยีและนวัตกรรม ในขณะเดียวกันก็ปรับเปลี่ยนทัศนคติด้านการบริหารจัดการและการปรับเปลี่ยนโครงสร้างองค์กรให้เป็นมืออาชีพ แก้ไขและปรับปรุงกฎหมาย ขณะเดียวกันก็ต้องขยายเครือข่ายทางธุรกิจ พร้อมทั้งสร้างระบบติดตามและประเมินศักยภาพ SMEs กระบวนการปลายน้ำ ควรให้ความช่วยเหลือด้านความรู้ด้านการตลาด ในขณะเดียวกันก็ส่งเสริมการเข้าถึงตลาดภาครัฐ วิจัยและพัฒนาความต้องการของผู้บริโภคอย่างต่อเนื่อง จัดตั้งศูนย์กระจายสินค้าไปสู่หัวเมืองใหญ่
1.2 แนวทางและวิธีที่เหมาะสมที่องค์กรภาครัฐและเอกชนจะส่งเสริมธุรกิจ SMEs เพื่อให้สามารถขยายกิจการมายังประเทศไทยได้ โดยการให้การสนับสนุนปัจจัยการผลิต เทคโนโลยี นวัตกรรมและการเตรียมความพร้อมของพนักงาน การส่งเสริมนโยบายการกระตุ้นเศรษฐกิจฐานราก สนับสนุนการลงทุนและสร้างเครือค่ายทางธุรกิจ ในขณะที่ภาครัฐจะต้องทำหน้าที่ให้ความรู้กับผู้ประกอบการและให้ความช่วยเหลือด้านเงินกู้เพื่อการลงทุนดอกเบี้ยต่ำระยะยาว ในขณะเดียวกันก็สร้างโอกาสในการขยายกิจการไปยังต่างประเทศด้วย
- เชิงปริมาณ พบว่า ผลการวิเคราะห์ปัจจัยภายนอกของ PESTLE Model ด้านกฎหมายและระเบียบข้อบังคับเป็นปัจจัยที่สามารถส่งเสริมการไปสู่ SMEs ได้มากที่สุดค่าเฉลี่ย 4.248 ในขณะที่ปัจจัยการผลิต เป็นปัจจัยภายในที่ที่สามารถส่งเสริมการไปสู่ SMEs ได้มากที่สุดค่าเฉลี่ย 4.225 ซึ่งปัจจัยด้านอุตสาหกรรมที่สนับสนุนและเกี่ยวเนื่องเป็นปัจจัยด้านเดียวที่ไม่มีความสอดคล้องกับปัจจัยด้านผลกระทบที่เกิดขึ้นทางสังคมและผู้มีส่วนเกี่ยวข้อง
Article Details
เอกสารอ้างอิง
เวทางค์ พ่วงทรัพย์ และคณะ. (2555). ข้อเสนอมาตรการการเงินการคลังเพื่อการลงทุนในต่างประเทศ. ใน เอกสารประกอบการสัมมนา FPO Symposium 2012 ของสำนักงานเศรษฐกิจการคลัง วันที่13 กันยายน 2555. สำนักงานเศรษฐกิจการคลัง.
สถาบันวิจัยเพื่อการพัฒนาประเทศไทย. (2552). การสํารวจทัศนคติของประชาชนต่อสิ่งแวดล้อมของประเทศไทย. กรุงเทพมหานคร: TDRI.
สภาอุตสาหกรรมแห่งประเทศไทย. (2554). รายงานฉบับสมบูรณ์ โครงการศึกษาแนวทางแก้ไขเกี่ยวกับกฎแหล่งกำเนิดสินค้าภายใต้ FTA. กรุงเทพมหานคร: กระทรวงพาณิชย์.
สำนักงานส่งเสริมวิสาหกิจขนาดกลางและขนาดย่อม. (11 กันยายน 2559). ภาพรวมอุตสาหกรรมขนาดกลางและขนาดย่อม. เข้าถึงได้จาก https://www.sme.got.th.
อัทธ์ พิศาลวานิช. (20 เมษายน 2561). ประเมินเศรษฐกิจลาว 5 ปีข้างหน้า. เข้าถึงได้จาก https://www.posttoday.com/aec/column/553024
Agarwal, M. and Mitra, S. (2010). Role of government in trade and investment boom: lessons from East Asia. Journal of Economic Policy Reform, Taylor & Francis Journals, 13(4), 285-304.
Bartok, C. and Miroudot, S. (2008). The Interaction amongst Trade, Investment and CompetitionPolicies. New York: OECD Publishing.
Eichengreen, B. (ม.ป.ป.). Global Imbalances and the Lessons of Bretton Woods. Cambridge. MA: National Bureau of Economic Research.
Hasanov, F., and Izraeli, O. (2012). How Much Inequality Is Necessary for Growth? Harvard Business Review.
Heckscher, E. (1919). The effect of foreign trade on the distribution of income. Ekonomisk Tidskriff, 21(2), 497–512.
Kaplan R.S., and Norton D.P. (2008). The Execution Premium m: Linking Strategy to Operations for Competitive Advantage. Boston, Massachusetts: Harvard Business Press.
Ministry of Industry and Commerce, Lao PDR. (2 September 2018). Economy of Laos. เข้าถึงได้จาก https://www.moic.gov.la/?lang=en
Ministry of Planning and Investment Lao PDR. (19 October 2017). Sepecail Economic Zone (SEZ). เข้าถึงได้จาก https://www.investlaos.gov.la/index.php/about-us/ministry-of-planning-and-investment-ipd
OECD. (2002). Small and Medium Enterprise Outlook 2002. ใน Organisation for Economic Co-operation and Development. Paris.
Ohlin, B. G. (1933). Interregional and international trade. Cambridge: Harvard University.
Porter, M.E. . (1990). The Competitive Advantage of Nation. New York: The Free Press.
Porter, M.E. (1998). Competitive Strategy: Techniques for Analyzing Industries and Competitors. Illinois: The Free Press.
Risse, T. (2002). Transnational Actors and World Politics. London: Sage.
SCB SMEs. (6 มิถุนายน 2561). สปป.ลาว โอกาสใหม่เอสเอ็มอี. เข้าถึงได้จาก https://scbsme.scb.co.th/sme-inspiration-detail/SCB_Laos
SME Agency. (12 May 2017). White Paper on Small and Medium Enterprises in Japan 2002. เข้าถึงได้จาก https://www.chusho.meti.go.jp/sme_english
Souksavanh, V. . (2014). Entrepreneurship, Government Policy and Performance of SMEs in Laos. Kobe University: Graduate School .
UNCTAD. (3 April 2018). World Investment Report 2018. เข้าถึงได้จาก https://unctad.org/en/PublicationsLibrary/wir2018_en.pdf.
World Bank. (2015). MPI and staff estimates and projections: Sustaining robust growth mtigating risks and deepening reforms Vientiane, Lao PDR. The World Bank.
YEAL. (2015). Orientation and Planning for Actions of the Young Entrepreneurs Association Vientiane, Lao PDR. Young Entrepreneurs Association of Laos
