การศึกษาความพร้อมรองรับการท่องเที่ยวโดยชุมชน ด้านการจัดการสิ่งอำนวยความสะดวกในอำเภอพิปูน จังหวัดนครศรีธรรมราช

Main Article Content

บุญยิ่ง ประทุม
พงศ์ประสิทธิ์ อ่อนจันทร์
จิตติมา ดำรงวัฒนะ
เดโช แขน้ำแก้ว

บทคัดย่อ

วัตถุประสงค์ของการวิจัยครั้งนี้เพื่อศึกษาความพร้อมรองรับการท่องเที่ยวโดยชุมชนด้านการจัดการสิ่งอำนวย    ความสะดวก และเพื่อศึกษาแนวทางการพัฒนาความพร้อมรองรับการท่องเที่ยวโดยชุมชนด้านการจัดการสิ่งอำนวยความสะดวกในอำเภอพิปูน จังหวัดนครศรีธรรมราช มีประชากร ได้แก่ ผู้นำชุมชน จำนวน 160 คน กำหนดขนาดของกลุ่มตัวอย่าง โดยใช้ตาราง Krejcie และ Morgan ที่ ได้กลุ่มตัวอย่าง ได้แก่ ผู้นำชุมชน จำนวน 113 คน เครื่องมือที่ใช้เก็บรวบรวมข้อมูลเป็นแบบสอบถาม วิเคราะห์ข้อมูลด้วยโปรแกรมคอมพิวเตอร์สำเร็จรูป สถิติที่ใช้วิเคราะห์ข้อมูล คือ ค่าความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน


 


          ผลการศึกษาพบว่า


          1) ความพร้อมรองรับการท่องเที่ยวโดยชุมชนด้านการจัดการสิ่งอำนวยความสะดวกในอำเภอพิปูน จังหวัดนครศรีธรรมราช ผลการศึกษาพบว่า อยู่ในระดับมาก และ 2) ความต้องการ และแนวทางการพัฒนาความพร้อมรองรับการท่องเที่ยวโดยชุมชนด้านการจัดการสิ่งอำนวยความสะดวกในอำเภอพิปูน จังหวัดนครศรีธรรมราช แนวทางที่กลุ่มตัวอย่างเสนอ มีอาทิเช่น จำเป็นต้องมีการประชาสัมพันธ์ให้มากกว่านี้ เพราะอำเภอพิปูนไกลจากอำเภอเมืองนครศรีธรรมราชมาก ต้องมีระบบดูแลความปลอดภัยตามจุดต่าง ๆ ของแหล่งท่องเที่ยว ควรมีรถโดยสารประจำทาง มีรถเช่า หรือรถนำเที่ยวเชิงอนุรักษ์ และมีป้ายบอกทางหลากหลายภาษาที่สามารถเข้าสู่แหล่งท่องเที่ยวตามจุดต่าง ๆ ในขณะที่ต้องมีสิ่งสาธารณูปโภค เช่น ไฟฟ้า และอินเตอร์เน็ต ให้ครอบคลุมทุกพื้นที่ ควรมีร้านค้าที่จำหน่ายสินค้าท้องถิ่น หรือสินค้าที่ระลึกตลอดสองข้างทาง

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
ประทุม บ., อ่อนจันทร์ พ., ดำรงวัฒนะ จ., & แขน้ำแก้ว เ. (2018). การศึกษาความพร้อมรองรับการท่องเที่ยวโดยชุมชน ด้านการจัดการสิ่งอำนวยความสะดวกในอำเภอพิปูน จังหวัดนครศรีธรรมราช. วารสารมหาจุฬานาครทรรศน์, 5(1), 70–78. สืบค้น จาก https://so03.tci-thaijo.org/index.php/JMND/article/view/153398
ประเภทบทความ
บทความวิจัย

เอกสารอ้างอิง

จักรกฤษณ์ แสนพรหม. (2556). ความจำเป็นของสิ่งอำนวยความสะดวกสำหรับนักท่องเที่ยวผู้สูงอายุและผู้สูงอายุในพื้นที่ กรณีศึกษา สถานที่ท่องเที่ยวซึ่งเป็นพระธาตุบริวารของพระธาตุพนม จังหวัดนครพนม. นครราชสีมา: โครงงานการศึกษาตามหลักสูตรปริญญาวิศวกรรมศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาวิศวกรรมโยธา สำนักวิชาวิศวกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีสุรนารี.

ปาริฉัตร สิงห์ศักดิ์ตระกูล และพัชรินทร์ เสริมการดี. (2556). การศึกษาศักยภาพ และแนวทางการพัฒนาการท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์ของชุมชนบ้านทุ่งมะปรัง อำเภอควนโดนและบ้านโตนปาหนัน อำเภอควนกาหลง จังหวัดสตูล. วารสารสุทธิปริทัศน์, 97-112.

ลดาวัลย์ แก้วมโณ และคมกริช วงศ์แข. (2557). บทบาทของสิ่งอำนวยความสะดวกด้านการท่องเที่ยวต่ออุปสงค์การท่องเที่ยว. วารสารปาริชาต มหาวิทยาลัยทักษิณ 27(3) (ฉบับพิเศษ), 261-273.

ส่งศรี ชมภูวงศ์. (2554). ระเบียบวิธีวิจัยทางสังคมศาสตร์. นครศรีธรรมราช: มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย.

สถาบันการท่องเที่ยวโดยชุมชน. (2561). เรียกใช้เมื่อ 31 พฤษภาคม 2561 จาก การท่องเที่ยวโดยชุมชน (Community - Based Tourism): http://www.cbt-i.or.th/?ge=showpages&genlang=20112012094103#.Ww-BLu6FPIV

สำนักงานพัฒนาชุมชนอำเภอพิปูน. (2560). รายชื่อการติดต่อผู้ผลิต และผู้ประกอบการ. นครศรีธรรมราช: สำนักงานพัฒนาชุมชนอำเภอพิปูน.

สินธุ์ สโรบล. (2555). เรียกใช้เมื่อ 29 พฤษภาคม 2561 จาก Community-based Tourism: https://www.trf.or.th/index.php?option=com_content&view=article&id=957:2012-07-01-03-23-01&catid=35: research-forum&Itemid=146&option=com_content&view=article&id=957:2012-07-01-03-23-01&catid=35:research-forum&Itemid=146.

องค์การบริหารการพัฒนาพื้นที่พิเศษเพื่อการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน. (2561). เรียกใช้เมื่อ 31 พฤษภาคม 2561 จาก การท่องเที่ยวโดยชุมชน (COMMUNITY - BASED TOURISM): http://www.dasta.or.th/th/component/k2/item/674-674

อุตสาหกรรมการท่องเที่ย/สิ่งอำนวยความสะดวกทางการท่องเที่ยว. (2561). เรียกใช้เมื่อ 31 พฤษภาคม 2561 จาก สิ่งอำนวยความสะดวกทางการท่องเที่ยว: https://tourismatbuu.wordpress.com