การปฏิบัติตนตามบุญกิริยาวัตถุของพุทธศาสนิกชน ตำบลสวนแตง อำเภอละแม จังหวัดชุมพร

บทคัดย่อ

วิทยานิพนธ์นี้มีวัตถุประสงค์ดังนี้ 1. เพื่อศึกษาการปฏิบัติตนตามหลักบุญกิริยาของพุทธศาสนิกชนตำบลสวนแตง อำเภอละแม จังหวัดชุมพร 2. เพื่อเปรียบเทียบการปฏิบัติตนตามหลักบุญกิริยาของพุทธศาสนิกชนตำบลสวนแตง อำเภอละแม จังหวัดชุมพร ที่มีเพศ อายุ ระดับการศึกษา อาชีพ และรายได้ต่อเดือน ต่างกัน 3. เพื่อศึกษาข้อเสนอแนะเกี่ยวกับแนวทางส่งเสริมการปฏิบัติตนตามหลักบุญกิริยาของพุทธศาสนิกชนตำบลสวนแตง อำเภอละแม จังหวัดชุมพร ประชากรที่ศึกษา ได้แก่ พุทธศาสนิกชนตำบลสวนแตง อำเภอละแม จังหวัดชุมพร จำนวน 4,434 คน กำหนดขนาดของกลุ่มตัวอย่างโดยใช้ตารางกำหนดขนาดตัวอย่างของ Krejcie และ Morgan ได้กลุ่มตัวอย่าง จำนวน 354 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย คือแบบสอบถาม มีลักษณะเป็นแบบปลายปิด (Closed - ended) และแบบปลายเปิด (Open - ended) วิเคราะห์ข้อมูลด้วยคอมพิวเตอร์โปรแกรมสำเร็จรูป สถิติที่ใช้ ได้แก่ ค่าความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ค่า t - test และ ค่า F – test และทดสอบความแตกต่างค่าเฉลี่ยรายคู่ โดยใช้วิธี LSD (Least Significant Difference)

ผลการวิจัยพบว่า        

1. การนำหลักบุญกิริยาวัตถุ ไปใช้ในวิถีชีวิตของการปฏิบัติตนตามหลักบุญกิริยาของพุทธศาสนิกชนตำบลสวนแตง อำเภอละแม จังหวัดชุมพร โดยรวมอยู่ในระดับมาก เมื่อพิจารณาเป็นรายด้าน พบว่า ด้านภาวนา มีค่าเฉลี่ยสูงสุด รองลงมาคือ ด้านทาน ส่วนด้านศีล มีค่าเฉลี่ยต่ำสุด จำแนกตาม เพศ อายุ ระดับการศึกษา อาชีพ และ รายได้ต่อเดือน โดยรวม อยู่ในระดับมาก


2. ผลการเปรียบเทียบการปฏิบัติตนตามหลักบุญกิริยาของพุทธศาสนิกชนตำบลสวนแตง อำเภอละแม จังหวัดชุมพร ที่มีเพศ อายุ ระดับการศึกษา อาชีพ และ รายได้ต่อเดือน ต่างกัน พบว่า ไม่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05

3. ข้อเสนอแนะเกี่ยวกับแนวทางส่งเสริมการปฏิบัติตนตามหลักบุญกิริยาของพุทธศาสนิกชนตำบลสวนแตง อำเภอละแม จังหวัดชุมพร พบว่า ชาวไทยพุทธได้เสนอแนวส่งเสริม มากที่สุดคือ ด้านทาน ข้อที่มีความถี่มากที่สุด คือควรจัดโครงการตลาดนัดคุณธรรมให้กับประชาชนบ้าง รองลงมาคือ ควรจัดกิจกรรมทางศาสนาให้ประชาชนมีส่วนร่วมอยู่เสมอและควรจัดกิจกรรมให้ชาวไทยพุทธบำเพ็ญประโยชน์ในชุมชน