การนำศีล 5 ไปใช้ในชีวิตประจำวันของผู้สูงอายุในตำบลป่าระกำ อำเภอปากพนัง จังหวัดนครศรีธรรมราช

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ คือ 1. เพื่อศึกษาการนำศีล 5 ไปใช้ในชีวิตประจำวันของผู้สูงอายุในตำบลป่าระกำ อำเภอปากพนัง จังหวัดนครศรีธรรมราช 2. เพื่อเปรียบเทียบการนำศีล 5 ไปใช้ในชีวิตประจำวันของผู้สูงอายุในตำบลป่าระกำ อำเภอปากพนัง จังหวัดนครศรีธรรมราช ที่มีเพศ ระดับการศึกษา อาชีพ ก่อนอายุ 60 ปี และบุคคลที่อาศัยอยู่ร่วมกันในปัจจุบัน ต่างกัน 3. เพื่อนำเสนอแนวทางส่งเสริมการนำศีล 5 ไปใช้ในชีวิตประจำวันของผู้สูงอายุในตำบลป่าระกำ อำเภอ ปากพนัง จังหวัดนครศรีธรรมราช ดำเนินการวิจัยโดยวิธีวิจัยเชิงปริมาณ กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ จำนวน 196 คน เครื่องมือที่ใช้ คือ แบบสอบถาม โดยมีค่าความเชื่อมั่น เท่ากับ .924 การวิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้โปรแกรมสำเร็จรูป สถิติที่ใช้ คือ ค่าความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน การทดสอบค่าที (t- test) One - Way ANOVA (F- test) และทดสอบแตกต่างของค่าเฉลี่ยเป็นรายคู่ด้วยวิธี LSD (Least Significant Difference)

          ผลการวิจัยพบว่า

1. ผู้สูงอายุในตำบลป่าระกำ อำเภอปากพนัง จังหวัดนครศรีธรรมราช มีการนำศีล 5 ไปใช้ในชีวิตประจำวัน โดยรวม อยู่ในระดับปานกลาง เมื่อพิจารณาเป็นรายด้าน พบว่า ด้านการงดเว้นจากการประพฤติผิดในทางประเวณี มีค่าเฉลี่ยสูงสุด รองลงมา คือ ด้านการงดเว้นจากการลักทรัพย์ และ ด้านการงดเว้นจากการดื่มสุราเมรัย มีค่าเฉลี่ยต่ำสุด


2. ผลการเปรียบเทียบการนำศีล 5 ไปใช้ในชีวิตประจำวันของผู้สูงอายุในตำบล ป่าระกำ อำเภอปากพนัง จังหวัดนครศรีธรรมราช พบว่า ผู้สูงอายุก่อนอายุ 60 ปี แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05 ส่วนผู้สูงอายุ ที่มีเพศ ระดับการศึกษา และบุคคลที่อาศัยอยู่ร่วมกันในปัจจุบัน ไม่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05


3. แนวทางส่งเสริมการนำศีล 5 ไปใช้ในชีวิตประจำวันของผู้สูงอายุในตำบลป่าระกำ อำเภอปากพนัง จังหวัดนครศรีธรรมราช เสนอแนะว่า ควรหมั่นฝึกสติก่อนพูดอยู่เสมอ ควรอบรมชี้ให้เห็นถึงโทษและประโยชน์ของการใช้คำพูด