รูปแบบการพัฒนาและเสริมสร้างองค์กรธุรกิจเพื่อสังคมอย่างยั่งยืน ในประเทศไทย
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยเรื่องนี้ มีวัตถุประสงค์ เพื่อศึกษาสภาพปัญหาทั่วไปขององค์กรธุรกิจเพื่อสังคมในประเทศไทย เพื่อวิเคราะห์ปัจจัยเสริมสร้างความยั่งยืนทางสังคมขององค์กรธุรกิจเพื่อสังคมในประเทศไทย และเพื่อเสนอแนวปฏิบัติเพื่อพัฒนาความยั่งยืนขององค์กรธุรกิจเพื่อสังคมในประเทศไทย ใช้ระเบียบวิธีวิจัยเชิงคุณภาพ โดยรวบรวมข้อมูลและสัมภาษณ์เชิงลึก กับกลุ่มผู้ให้ข้อมูลสำคัญซึ่งเป็นผู้บริหารและผู้ปฏิบัติการ จากองค์กรขนาดใหญ่ ขนาดกลาง และขนาดเล็ก ที่เป็นองค์กรธุรกิจเพื่อสังคมที่ประสบความสำเร็จในการบริหารองค์กรจนสามารถบรรลุความสำเร็จเป็นองค์กรธุรกิจเพื่อสังคมที่มีความยั่งยืน และสังคมให้การยอมรับว่ามีบทบาทในการทำประโยชน์เพื่อสังคมตามหลักการของธุรกิจเพื่อสังคม
มีผลการศึกษาวิจัย
- สภาพปัญหาทั่วไปขององค์กรธุรกิจเพื่อสังคมในประเทศไทย ในด้านการบริหารจัดการองค์กรธุรกิจเพื่อสังคม มีการจัดทำแผนธุรกิจเพื่อสังคม วางโครงสร้างการบริหารจัดการองค์กร มีแผนการบริหารจัดการความเสี่ยง วิเคราะห์ขนาดขององค์กรต่อโอกาสทางธุรกิจ และมีการวางแผนในเชิงยุทธศาสตร์เชิงรุก
- ปัจจัยเสริมสร้างความยั่งยืนทางสังคมขององค์กรธุรกิจเพื่อสังคมในประเทศไทย มีการกำหนดนโยบายขององค์กรอย่างชัดเจน ขับเคลื่อนกลไกทางเศรษฐกิจ ผสานกับนโยบายการส่งเสริมของภาครัฐ และประยุกต์หลักแนวคิดปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียง เพื่อให้การดำเนินธุรกิจเติบโตก้าวหน้าอย่างมั่นคงยั่งยืน
- แนวปฏิบัติเพื่อพัฒนาความยั่งยืนขององค์กรธุรกิจเพื่อสังคมในประเทศไทย พบว่า แนวปฏิบัติเพื่อความยั่งยืนของธุรกิจเพื่อสังคมในประเทศไทย ขึ้นอยู่ปัจจัยหลัก 3 ส่วน คือ ส่วนขององค์กรธุรกิจเพื่อสังคม ส่วนของภาคประชาคม และส่วนของภาคประชารัฐ ซึ่งทุกภาคส่วนต้องประสานการทำงานในแนวทางเดียวกัน โดยคำนึงถึงผู้มีส่วนได้ส่วนเสียทางเศรษฐกิจ สังคมและสิ่งแวดล้อมอย่างมีคุณธรรม จริยธรรม และจรรยาบรรณ ตลอดจนมีธรรมาภิบาลเพื่อเป็นเครื่องกำกับให้การดำเนินกิจกรรมต่างๆ
Article Details
รูปแบบการอ้างอิง
ใจกล้า ท. (2018). รูปแบบการพัฒนาและเสริมสร้างองค์กรธุรกิจเพื่อสังคมอย่างยั่งยืน ในประเทศไทย. วารสารมหาจุฬานาครทรรศน์, 5(2), 342–363. สืบค้น จาก https://so03.tci-thaijo.org/index.php/JMND/article/view/140552
ประเภทบทความ
บทความวิจัย
เอกสารอ้างอิง
พิพัฒน์ ยอดพฤติการ และคณะ. (2552). การวิจัยเพื่อการขับเคลื่อนปรัชญาของเศรษฐกิจ พอเพียงใน ภาคธุรกิจ ระยะที่ 1 : การพัฒนาเครื่องมือสาหรับการวางแผน และการกำหนดกลยุทธ์ตามปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียง. รายงานวิจัยฉบับสมบูรณ์ (สนับสนุนโดยสานักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย (สกว.)).
มาลัยแก้ว รังสีชุริยันต์. (2542). ทัศนคติของพนักงานบริษัทในเครือปิ่นทองที่มีต่อมาตรการด้านการบริหารงานบุคคลในภาวะเศรษฐกิจตกต่ำ. วิทยานิพนธ์พัฒนาแรงงานและสวัสดิการมหาบัณฑิต คณะสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
ล่าสัน เลิศกูลประหยัด. (2555). ธุรกิจเพื่อสังคม แนวโน้มระบอบทุนนิยมสมัยใหม่. วารสารเศรษฐและนโยบายสาธารณะ สำนักวิชาเศรษฐศาสตร์และนโยบายสาธารณะ. มหาวิทยาลัยศรีนครินวิโรฒ.
อภิญญา เอียดจุ้ย. (2555). การบริหารธุรกิจภายใต้รูปแบบกิจการเพื่อสังคม. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต วิทยาลัยนวัตกรรม มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
Diochon, M. & Anderson, A. R. (2009). Social enterprise and effectiveness: a process typology . Social Enterprise Journal, 5(1), 7-29.
มาลัยแก้ว รังสีชุริยันต์. (2542). ทัศนคติของพนักงานบริษัทในเครือปิ่นทองที่มีต่อมาตรการด้านการบริหารงานบุคคลในภาวะเศรษฐกิจตกต่ำ. วิทยานิพนธ์พัฒนาแรงงานและสวัสดิการมหาบัณฑิต คณะสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
ล่าสัน เลิศกูลประหยัด. (2555). ธุรกิจเพื่อสังคม แนวโน้มระบอบทุนนิยมสมัยใหม่. วารสารเศรษฐและนโยบายสาธารณะ สำนักวิชาเศรษฐศาสตร์และนโยบายสาธารณะ. มหาวิทยาลัยศรีนครินวิโรฒ.
อภิญญา เอียดจุ้ย. (2555). การบริหารธุรกิจภายใต้รูปแบบกิจการเพื่อสังคม. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต วิทยาลัยนวัตกรรม มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
Diochon, M. & Anderson, A. R. (2009). Social enterprise and effectiveness: a process typology . Social Enterprise Journal, 5(1), 7-29.