รูปแบบความสัมพันธ์เชิงสาเหตุปัจจัยด้านสภาพแวดล้อมและจิตวิทยาเชิงบวก ที่มีต่อสุขภาวะองค์รวมแนวพุทธของครอบครัวในชุมชนอาคารสูง เขตกรุงเทพมหานคร

Main Article Content

อัครนันท์ อริยศรีพงษ์
กมลาศ ภูวชนาธิพงศ์

บทคัดย่อ

การวิจัยนี้จุดมุ่งหมาย 1) เพื่อศึกษาสภาพบริบทปัจจัยด้านสภาพแวดล้อมและจิตวิทยาเชิงบวกที่เกี่ยวข้องกับสุขภาวะองค์รวมแนวพุทธของครอบครัวในชุมชนอาคารสูง                       2) เพื่อวิเคราะห์ปัจจัยความสัมพันธ์เชิงสาเหตุด้านสภาพแวดล้อมและจิตวิทยาเชิงบวกที่มีต่อสุขภาวะองค์รวมแนวพุทธของครอบครัวในชุมชนอาคารสูง 3) เพื่อนำเสนอรูปแบบความสัมพันธ์เชิงสาเหตุปัจจัยด้านสภาพแวดล้อมและจิตวิทยาเชิงบวกที่มีต่อสุขภาวะองค์รวมแนวพุทธของครอบครัวในชุมชนอาคารสูง การวิจัยเป็นแบบผสานวิธี โดยเก็บข้อมูลเชิงคุณภาพ จากคู่สมรสที่อาศัยในอาคารสูง จำนวน 30 คน และเก็บข้อมูลเชิงปริมาณ ด้วยวิธีการสุ่มอย่างง่าย กลุ่มตัวอย่างอาศัยในอาคารชุด จำนวน 360 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่          แบบสัมภาษณ์, แบบสอบถาม วิเคราะห์ข้อมูลสถิติเชิงอนุมาน ได้แก่ สหสัมประสิทธิ์การถดถอยพหุคูณ


 


          ผลวิจัยพบว่า


  1. สภาพบริบทด้านสภาพแวดล้อมและจิตวิทยาเชิงบวกเกี่ยวข้องกับสุขภาวะองค์รวมแนวพุทธ ได้แก่ ปัจจัยการจัดการสุขภาวะที่ดีต่อตนเอง ครอบครัว และชุมชน ปัจจัยด้านครอบครัวเป็นสุขมีความสัมพันธ์กับสุขภาวะองค์รวมแนวพุทธทุกด้าน และด้านที่มีความสัมพันธ์สูงที่สุดคือ ด้านสุขภาวะทางปัญญา อย่างมีนัยสำคัญที่ระดับ .01 และ 3. รูปแบบความสัมพันธ์เชิงสาเหตุปัจจัยด้านสภาพแวดล้อมและจิตวิทยาเชิงบวกที่มีต่อสุขภาวะองค์รวมแนวพุทธ พบว่า ตัวแปรการรับรู้ความสามารถของตนเอง ความหยุ่นตัว ครอบครัวเป็นสุข และชุมชนเป็นสุข ร่วมกันทำนายสุขภาวะองค์รวมแนวพุทธโดยมีปริมาณการทำนายอยู่ระหว่างร้อยละ 64.00 ถึง ร้อยละ 75.40 มีตัวทำนายสำคัญ ได้แก่ การรับรู้ความสามารถของตนเองความหยุ่นตัว ครอบครัวเป็นสุข และชุมชนเป็นสุข ค่าเบต้า .372 .315 .245 และ .110 ตามลำดับ

 


 

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
อริยศรีพงษ์ อ., & ภูวชนาธิพงศ์ ก. (2018). รูปแบบความสัมพันธ์เชิงสาเหตุปัจจัยด้านสภาพแวดล้อมและจิตวิทยาเชิงบวก ที่มีต่อสุขภาวะองค์รวมแนวพุทธของครอบครัวในชุมชนอาคารสูง เขตกรุงเทพมหานคร. วารสารมหาจุฬานาครทรรศน์, 5(2), 233–249. สืบค้น จาก https://so03.tci-thaijo.org/index.php/JMND/article/view/140261
ประเภทบทความ
บทความวิจัย

เอกสารอ้างอิง

ณัฐวุฒิ อรินทร์. (2555). การศึกษาปัจจัยเหตุและผลของทุนทางจิตวิทยาเชิงบวกที่มีต่อสุขภาวะทางจิตและพฤติกรรมการปฏิบัติงานภายใต้สถานการณ์ความไม่สงบของของบุคคลากรสาธารณสุขในจังหวัดชายแดนภาคใต้. ปริญญาดุษฎีบัณฑิต. สาขาวิจัยพฤติกรรมประยุกต์. บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.

บริษัท เอสเอ็มซี พร็อพเพอร์ตี้ซอฟต์ จำกัด. (2561). ข้อมูลการบริหารอสังหาริมทรัพย์.

พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ. ปยุตฺโต). (2541). ธรรมกับการพัฒนาชีวิต. พิมพ์ครั้งที่ 3 . กรุงเทพฯ: มูลนิธิพุทธธรรม.

มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช. (ม.ป.ป.). ทิศทางแผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่ 12. เรียกใช้เมื่อ 18 กันยายน 2560 จาก จังหวัดสุโขทัย: http://www.sukhothai.go.th/mainredcross/7I.pdf

สำนักงานกองทุนสนับสนุนการสร้างเสริมสุขภาพ (สสส.) . (15 มิถุนายน 2560). สสส.จับมือ กทม.- แอล.พี.เอ็น. สร้างแกนนำสร้างสุขในชุมชนตึกสูง. เรียกใช้เมื่อ 30 ธันวาคม 2560 จาก สำนักงานกองทุนสนับสนุนการสร้างเสริมสุขภาพ (สสส.) : http://www.thaihealth.or.th

สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (ม.ป.ป.). เรียกใช้เมื่อ 9 กันยายน 2560 จาก www.nesdb.go.th/ewt_w3c/more_news.php?cid=

อมราพร สุรการ. (2558). ปัจจัยเชิงเหตุและผลของทุนทางจิตวิทยาเชิงบวกที่มีต่อความสุขที่แท้จริงและพฤติกรรมการเรียนของนักศึกษาพยาบาลในมหาวิทยาลัยภาครัฐ. วารสารพฤติกรรมศาสตร์เพื่อการพัฒนา สถาบันวิจัยพฤติกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ. ปีที่ 7 ฉบับที่ 1.

อังศินันท์ อินทรกำแหง. (2558). การเตรียมพร้อมสู่การทำงานอาสาและพัฒนารูปแบบความสัมพันธ์เชิงสาเหตุของการจัดการสุขภาวะตนเองที่เกี่ยวข้องกับการทำงานอาสาของบุคลากรมหาวิทยาลัย. รายงานวิจัย. สถาบันวิจัยพฤติกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.

อังศินันท์ อินทรกำแหง และ ฉัตรชัย เอกปัญญาสกุล. (2560). อิทธิพลของจิตวิทยาเชิงบวกและบรรทัดฐานทางสังคมวัฒนธรรมที่มีต่อพฤติกรรมสุขภาพที่ดีและสุขภาวะครอบครัวโดยส่งผ่านความรอบรู้ด้านสุขภาพของครอบครัวในชุมชนกึ่งเมือง : การวิจัยผสานวิธี. รายงานวิจัย. สถาบันวิจัยพฤติกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.