ความสัมพันธ์ระหว่างบทบาทของผู้บริหารในศตวรรษที่ 21 กับสมรรถนะประจำสายงานครู  โรงเรียนกลุ่มสัตหีบ 2 สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาชลบุรี เขต 3

มัณฑนา ชาญศิริเมธา; เบญจวรรณ ศรีมารุต

doi:10.60027/iarj.2025.285604

ผู้แต่ง

มัณฑนา ชาญศิริเมธา มหาวิทยาลัยราชภัฏพระนคร https://orcid.org/0009-0002-7924-5854
เบญจวรรณ ศรีมารุต มหาวิทยาลัยราชภัฏพระนคร https://orcid.org/0009-0001-1019-2013

DOI:

https://doi.org/10.60027/iarj.2025.285604

คำสำคัญ:

ความสัมพันธ์, บทบาทผู้บริหารสถานศึกษา, ศตวรรษที่ 21, สมรรถนะประจำสายงานของครู

บทคัดย่อ

ภูมิหลังและวัตถุประสงค์: ผู้บริหารมีบทบาทสำคัญในการพัฒนาสถานศึกษาและส่งเสริมแนวทางการสอนของครูให้สอดคล้องกับสมรรถนะในศตวรรษที่ 21 การค้นคว้าอิสระครั้งนี้จึงมีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษา 1) บทบาทของผู้บริหารในศตวรรษที่ 21 2) เพื่อศึกษาสมรรถนะประจำสายงานครู และ 3) เพื่อศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างบทบาทของผู้บริหารศตวรรษที่ 21 กับสมรรถนะประจำสายงานครู โรงเรียนกลุ่มสัตหีบ 2 สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาชลบุรี เขต 3

ระเบียบวิธีการวิจัย: การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยเชิงปริมาณ (Quantitative Research) เก็บรวบรวมข้อมูลด้วยแบบสอบถาม โดยนำเสนอผลการวิเคราะห์ข้อมูลแบบสถิติเชิงพรรณนา (Descriptive Research) กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัยได้แก่ ครูผู้สอนในโรงเรียนกลุ่มสัตหีบ 2 สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาชลบุรี เขต 3 จำนวน 123 คน เครื่องมือในการเก็บรวบรวมข้อมูลเป็นแบบสอบถามมาตราส่วนประมาณค่า 5 ระดับ ค่าความเชื่อมั่นเท่ากับ 0.975 สถิติที่ใช้ในการรวบรวมข้อมูล ได้แก่ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์แบบเพียร์สัน

ผลการวิจัย: 1) บทบาทของผู้บริหารในศตวรรษที่ 21 โดยรวมอยู่ในระดับมากที่สุด เมื่อพิจารณาเป็นรายด้านพบว่าอยู่ในระดับมากที่สุดทุกด้าน 2) สมรรถนะประจำสายงานครู โดยรวมอยู่ในระดับมากที่สุด และเมื่อพิจารณาเป็นรายด้านพบว่าอยู่ในระดับมากที่สุดทุกด้าน และ 3) ความสัมพันธ์ระหว่างบทบาทของผู้บริหารในศตวรรษที่ 21 กับสมรรถนะประจำสายงานครู โรงเรียนกลุ่ม สัตหีบ 2 สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาชลบุรี เขต 3. พบว่ามีความสัมพันธ์กัน ในระดับปานกลาง อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ . 01

สรุปผล: ความสัมพันธ์ระหว่างบทบาทของผู้บริหารในศตวรรษที่ 21 กับสมรรถนะประจำสายงานครูมีความสัมพันธ์ทางบวกในระดับปานกลางอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 ทุกด้าน โดยด้านการส่งเสริมและพัฒนาบุคลากรมีความสัมพันธ์กับสมรรถนะครูสูงที่สุด โดยเฉพาะในด้านการบริหารหลักสูตรและการจัดการเรียนรู้ ในขณะที่ด้านการใช้เทคโนโลยีมีความสัมพันธ์กับสมรรถนะครูต่ำที่สุด โดยเฉพาะในด้านการสร้างความสัมพันธ์กับชุมชน ซึ่งสะท้อนให้เห็นว่าบทบาทของผู้บริหารมีความสำคัญต่อการพัฒนาสมรรถนะของครู โดยเฉพาะในด้านการพัฒนาบุคลากรและการบริหารหลักสูตร

เอกสารอ้างอิง

เจริญ ภูวิจิตร์. (2560). การพัฒนาครูเพื่อคุณภาพของผู้เรียนในศตวรรษที่ 21. กรุงเทพฯ: ไทยวัฒนา.

ธีระ รุญเจริญ. (2550). ความเป็นมืออาชีพในการจัดและบริหารการศึกษา. กรุงเทพฯ: แอท ที เพลส.

นงลักษณ์ วิรัชชัย. (2560). สมรรถนะครูในศตวรรษที่ 21. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์การศึกษา.

บุญฤดี อุดมผล. (2563). สมรรถนะทางวิชาชีพครู. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ไพฑูรย์ สินลารัตน์. (2563). การศึกษา 4.0 เป็นยิ่งกว่าการศึกษา. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ไพฑูรย์ สินลารัตน์. (2559). การศึกษา 4.0 เป็นยิ่งกว่าการศึกษา. เอกสารประกอบการประชุมทางวิชาการของคุรุสภา ประจำปี 2559 การวิจัยนวัตกรรมการเรียนรู้และการจัดการศึกษาเพื่อการพัฒนาที่ยั่งยืน.

วิจารณ์ พานิช. (2555). วิถีสร้างการเรียนรู้เพื่อศิษย์ในศตวรรษที่ 21. พิมพ์ครั้งที่ 1. กรุงเทพฯ: สํานักพิมพ์มูลนิธิสด ศรีสฤษดิ์วงศ์.

วิโรจน์ สารรัตนะ. (2561). ทฤษฎีการบริหารการศึกษา. (พิมพ์ครั้งที่ 5). กรุงเทพฯ: ทิพยวิสุทธิ์.

สมศักดิ์ คงเที่ยง. (2562). การพัฒนาสมรรถนะครูด้านการบริหารจัดการชั้นเรียน. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยนเรศวร.

สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2553). คู่มือประเมินสมรรถนะครู. (ฉบับปรับปรุง).กรุงเทพฯ: สำนักพัฒนาครูและบุคลากรทางการศึกษาขั้นพื้นฐาน.

สำนักงานคณะกรรมการข้าราชการครูและบุคลากรทางการศึกษา. (2561). รายงานประจำปี 2561. กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรรมการข้าราชการครูและบุคลากรทางการศึกษา.

สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2562). แผนการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2560-2579. (พิมพ์ครั้งที่ 1). กรุงเทพฯ: พริกหวานกราฟฟิค.

สุกัญญา แช่มช้อย. (2562). การบริหารสถานศึกษาในยุคดิจิทัล. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่ง จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

สุวิมล ว่องวาณิช. (2564). การพัฒนาครูด้านการวิจัยในชั้นเรียน. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์

Day C., Gu Q., & Sammons P. (2016). The impact of leadership on student outcomes: How successful school leaders use transformational and instructional strategies to make a difference. *Educational Administration Quarterly, 52(2), 221-258. https://doi.org/10.1177/0013161X15616863

Hallinger, P., & Heck, R. H. (2010). Leadership for learning: Does collaborative leadership make a difference in school improvement? Educational Administration Quarterly, 46(4), 659-689.

Krejcie, R. V., & Morgan, D. W. (1970). Determining sample size for research activities. Educational and Psychological Measurement, 30(3), 607–610.

Leithwood, K., & Sun, J. (2012). The nature and effects of transformational school leadership. Educational Administration Quarterly, 48(3), 387- 423.

Robinson, V. M. J., Lloyd, C. A., & Rowe, K. J. (2018). The impact of leadership on student outcomes: An analysis of the differential effects of leadership types. Educational Administration Quarterly, 44(5), 635-674.