แนวทางการสรรค์สร้างความสุขแบบยั่งยืนด้วยกระบวนการไกล่เกลี่ยสมานฉันท์ในชุมชน

บทคัดย่อ

การศึกษาเรื่อง แนวทางการสรรค์สร้างความสุขแบบยั่งยืนด้วยกระบวนการไกล่เกลี่ยสมานฉันท์ในชุมชน ครั้งนี้ มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาหลักการ แนวทางกระบวนการระงับข้อพิพาท ตามแนวทางการไกล่เกลี่ยสมานฉันท์ 2) ศึกษาข้อมูลข้อพิพาทที่เกิดขึ้น ทั้งในระดับปัจเจกบุคคล และในระดับกลุ่มสังคมต่าง ๆ และ 3) เพื่อศึกษากระบวนการถ่ายทอดเทคนิค วิธีการไกล่เกลี่ยข้อพิพาทในชุมชน เพื่อสร้างความสมานฉันท์แบบยั่งยืน เป็นการวิจัยแบบผสมผสาน (Mixed Methods Research) โดยใช้วิธีการวิจัยเชิงปริมาณ (Quantitative Research) โดยทำการเก็บรวบรวมข้อมูลประชากรในพื้นที่บ้านเสี้ยวน้อย ตำบลบ้านเล่า อำเภอเมืองชัยภูมิ จังหวัดชัยภูมิ และการวิจัยเชิงคุณภาพ (Qualitative Research) โดยทำการเก็บรวบรวมข้อมูลจากการสัมภาษณ์กลุ่มผู้ให้ข้อมูลสำคัญเป็นกลุ่มผู้นำหมู่บ้าน ผลการศึกษาพบว่า ผู้ตอบแบบสอบถามส่วนใหญ่เป็นเพศหญิง มีสถานภาพโสด ระดับการศึกษาต่ำกว่าปริญญาตรี และส่วนใหญ่มีรายได้ 15,001-20,000 บาท ด้านการปฏิบัติตนเพื่อการความสุขแบบยั่งยืนของประชาชน พบว่า ส่วนใหญ่ผู้ตอบแบบสอบถามเห็นด้วยกับการสร้างความสุขด้านสังคมอยู่เป็นสุข, รองลงมาคือ ความสุขด้านการบริโภค และความสุขด้านจิตใจและปัญญา โดยผลการทดสอบสมมติฐาน พบว่า เพศ, อายุ, รายได้ และการปฏิบัติตนเพื่อการความสุขแบบยั่งยืนของประชาชน ประกอบด้วย 1) ความสุขด้านการบริโภค 2) ความสุขด้านสังคมอยู่เป็นสุข และ 3) ความสุขด้านจิตใจและปัญญา ส่งผลต่อแนวทางการสรรค์สร้างความสุขแบบยั่งยืนด้วยกระบวนการไกล่เกลี่ยสมานฉันท์ในชุมชนแตกต่างกัน แนวทางการสรรค์สร้างความสุขแบบยั่งยืนด้วยกระบวนการไกล่เกลี่ยสมานฉันท์ในชุมชน พบว่า ประชาชนให้ความสำคัญกับการได้อยู่ร่วมกันหรือทำกิจกรรมกับครอบครัวเป็นสิ่งที่สร้างความสุขได้ดียิ่ง, การเข้าร่วมทำกิจกรรมทางศาสนาหรือทางวัฒนธรรมประเพณีของชุมชน และการไม่ทำละเมิดต่อสิทธิส่วนบุคคลของคนในสังคมเป็นสิ่งที่ทุกคนควรพึงปฏิบัติอยู่เสมอ