พฤติกรรมองค์การแห่งความสุขสู่ องค์การแห่งการเรียนรู้ตลอดชีวิต
คำสำคัญ:
พฤติกรรมองค์การ , ความสุขขององค์การ , องค์การแห่งการเรียนรู้ตลอดชีวิตบทคัดย่อ
บทความวิชาการนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อนำเสนอพฤติกรรมองค์การแห่งความสุขสู่องค์การแห่งการเรียนรู้ตลอดชีวิต ตามการศึกษาค้นคว้าและทัศนะของผู้ประพันธ์ในเรื่องพฤติกรรมองค์การ องค์การแห่งความสุข พฤติกรรมองค์การแห่งความสุข การส่งเสริมพฤติกรรมการเป็นสมาชิกที่ดีต่อองค์การ การเรียนรู้ตลอดชีวิต และองค์การแห่งการเรียนรู้ตลอดชีวิตสู่องค์การแห่งความยั่งยืน มีความสำคัญต่อการพัฒนาประสิทธิภาพการทำงานของบุคลากรในองค์การอย่างมีประสิทธิผล การศึกษาพฤติกรรมองค์การนี้มุ่งเน้นการวิเคราะห์การแสดงออกของบุคคลและกลุ่มภายในองค์การ โดยเฉพาะการสำรวจปัจจัยต่าง ๆ ที่มีผลกระทบต่อความพึงพอใจและประสิทธิภาพในการทำงาน การสร้างองค์การแห่งความสุขถือเป็นปัจจัยสำคัญในการบริหารจัดการองค์การ โดยมีเป้าหมายเพื่อส่งเสริมให้บุคลากรรู้สึกผูกพันและมีความสุขในการทำงาน ซึ่งไม่เพียงแค่พิจารณาในด้านผลตอบแทนทางการเงินเท่านั้น แต่ยังรวมถึงการให้ความสำคัญต่อความเป็นอิสระและโอกาสในการพัฒนาอย่างต่อเนื่อง นอกจากนี้ การส่งเสริมพฤติกรรมการเป็นสมาชิกที่ดีในองค์การสามารถเสริมสร้างความร่วมมือและความสุขของบุคลากรได้ โดยเฉพาะการสร้างความสัมพันธ์ที่ดีระหว่างพนักงาน พฤติกรรมองค์กรแห่งความสุขเป็นปัจจัยพื้นฐานที่ช่วยพัฒนาองค์กรสู่การเป็นองค์การแห่งการเรียนรู้ตลอดชีวิต โดยการสร้างสภาพแวดล้อมที่เปิดกว้าง สนับสนุนความรู้สึกปลอดภัยทางจิตใจ และสร้างความสัมพันธ์เชิงบวกระหว่างบุคลากร ช่วยส่งเสริมบรรยากาศการทำงานที่ร่วมมือและมีประสิทธิภาพในด้านการเรียนรู้ตลอดชีวิต องค์กรควรปลูกฝังวัฒนธรรมการเรียนรู้ผ่านการพัฒนาทักษะอย่างต่อเนื่อง การอบรม การแลกเปลี่ยนความรู้ และการเรียนรู้จากประสบการณ์จริง เพื่อให้บุคลากรสามารถปรับตัวกับการเปลี่ยนแปลงในสังคมได้อย่างมีประสิทธิภาพการเชื่อมโยงระหว่างการสร้างความสุขและการสนับสนุนการเรียนรู้อย่างยั่งยืนจะช่วยเสริมแรงจูงใจและความมุ่งมั่นของบุคลากร ซึ่งจะนำไปสู่ความยั่งยืนและความสามารถในการแข่งขันขององค์กรในระยะยาวองค์กรที่ให้ความสำคัญกับการเรียนรู้และการพัฒนาทักษะของบุคลากรจึงสามารถสร้างความยั่งยืนและเพิ่มความสามารถในการแข่งขันได้ กระบวนการที่เชื่อมโยงกันระหว่างการสร้างความสุขในองค์กรกับการพัฒนาศักยภาพบุคลากร องค์กรที่ประสบความสำเร็จในระยะยาวต้องมุ่งเน้นทั้งการสร้างความสุขและการเรียนรู้ที่ยั่งยืนควบคู่กันไป
เอกสารอ้างอิง
กัลยารัตน์ ธีระธนชัยกุล. (2562). พฤติกรรมองค์การ และการพัฒนาองค์การ. กรุงเทพฯ: ซีเอ็ดยูเคชั่น.
ปภาภัทร แสงแก้ว, พงษ์ศักดิ์ ผกามาศ และ ปรางทิพย์ เสยกระโทก. (2023). แนวทางการเสริมสร้างองค์การแห่ง ความสุขของสถาบันการอาชีวศึกษาในภาคใต้ของประเทศไทย: องค์การแห่งความสุขสถาบันการอาชีวศึกษา ประเทศไทย. วารสารวิจัยและนวัตกรรมการอาชีวศึกษา, 7(1), 78-88.
พจนีย์ จันที. (2563). พฤติกรรมการบริหารองค์การที่ส่งผลต่อปัญหาในการบริหารงบประมาณของคณะ บริหารธุรกิจ มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลธัญบุรี (รายงานการวิจัย). กองทุนส่งเสริมงานวิจัย มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลธัญบุรี.
ภัทรพล สายแวว. (2564). แนวทางการพัฒนาองค์กรแห่งความสุขในสถานศึกษายุคใหม่. วารสารการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์, 4(1), 45-60.
ภัทรพล สายแวว. (2564). แนวทางการส่งเสริมองค์กรแห่งความสุขของสถานศึกษาสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาปทุมธานี. (วิทยานิพนธ์ปริญญาศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต). ปทุมธานี: มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลธัญบุรี.
สงบ อินทรมณี. (2562). การบริหารสถานศึกษาในยุคดิจิทัล. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยการจัดการและ เทคโนโลยีอีสเทิร์น, 16(1), 353-360.
สฎายุ ธีระวณิชตระกูล. (2547). การส่งเสริมพฤติกรรมการเป็นสมาชิกที่ดีต่อองค์การสู่การพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ในองค์การอย่างยั่งยืน. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพา, 16(1), 15-28.
อุทัยวรรณ ศรีรัตน์ และมัทนา วังถนอมศักดิ์. (2562). การเป็นโรงเรียนแห่งความสุขของโรงเรียนชุมชนบ้านหนอง ฝ้าย. (การค้นคว้าอิสระปริญญามหาบัณฑิต). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยศิลปากร.
Alayón, I. (2015). Happiness and business accomplishments. Diploma Work. (Diploma in Senior Management). Bogotá: Universidad Militar Nueva Granada. From http://repository.unimilitar.edu.co/bitstream/10654/13664/2/FELICIDAD%20Y%20LOG.
Baron, R. A., & Greenberg, J. (1990). Behavior in organizations: Understanding and managing the human side of work (3rd ed.). Allyn and Bacon.
Candy, P. C. (2019). Lifelong learning: A new perspective on adult learning. New York, NY: Routledge.
Cappelli, P. (2008). Talent on demand: managing talent in an age of uncertainty.
Daft, R. L. (2015). Organization theory and design. Cengage Learning Canada Inc.
DeNisi, A. S., Hitt, M. A., & Jackson, S. E. (2003). The knowledge-based approach to sustainable competitive advantage. Managing knowledge for sustained competitive advantage: Designing strategies for effective human resource management, 21.
Drucker, P. (1999). Management challenges for the 21st century. New York: Harper Business.
Fullan, M. (2007). Leading in a culture of change. John Wiley & Sons.
Garvin, D. A. (2016). Learning in action: A guide to putting the learning organization to work. Harvard Business Review Press.
Grant, A. M. (2013). Give and take: Why helping others drives our success. Viking.
Delmas, M. A., & Pekovic, S. (2013). Environmental standards and labor productivity: Understanding the mechanisms that sustain sustainability. Journal of Organizational Behavior, 34(2), 230-252.
Grose, V. L. (1987). Managing risk. Englewood Cliffs. NJ: Prentice-Hall.
Helliwell, J. F., & Putnam, R. D. (2004). The social context of well-being. Philosophical Transactions of the Royal Society B: Biological Sciences.
Jarvis, P. (2021). Adult learning in the social context. London: England Routledge.
Knowles, M. S. (2020). The adult learner: The definitive classic in adult education and human resource development. New York, NY: Routledge.
Lee C. Jarvis. (2017). Fringed versus felt: Feigning behaviors and the dynamics of Institutional logics. Academy of Management Review, 42(2).
Lyubomirsky, S. (2007). The how of happiness: A scientific approach to getting the life you want. Penguin Press.
Melamed, A. (2016). When a good salary is not enough to stay. Clafo.
Meyer, J. P., & Allen, N. J. (1991). A three-component conceptualization of organizational commitment. Human Resource Management Review, 1(1), 61-89.
Rousseau, D. M. (1997). Organizational behavior in the new organizational era. Annual review of psychology, 48(1).
Schuller, T., & Watson, D. (2004). The benefits of learning: The impact of education on health, family life and social capital. London, England: Routledge.
Seligman, M. E. (2011). Flourish: A visionary new understanding of happiness and well-being. Simon and Schuster.
Senge, P. M. (2006). The fifth discipline: The art and practice of the learning organization. Broadway Business.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2024 มหาวิทยาลัยพะเยา
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ผู้นิพนธ์ต้องรับผิดชอบข้อความในบทนิพนธ์ของตน มหาวิทยาลัยพะเยาไม่จำเป็นต้องเห็นด้วยกับบทความที่ตีพิมพ์เสมอไป ผู้สนใจสามารถคัดลอก และนำไปใช้ได้ แต่จะต้องขออนุมัติเจ้าของ และได้รับการอนุมัติเป็นลายลักษณ์อักษรก่อน พร้อมกับมีการอ้างอิงและกล่าวคำขอบคุณให้ถูกต้องด้วย
The authors are themselves responsible for their contents. Signed articles may not always reflect the opinion of University of Phayao. The articles can be reproduced and reprinted, provided that permission is given by the authors and acknowledgement must be given.
