การพัฒนาเศรษฐกิจฐานรากผ่านทุนทางวัฒนธรรม: กรณีศึกษากลุ่มชาติพันธุ์มอญบ้านวังกะ ตำบลหนองลู อำเภอสังขละบุรี จังหวัดกาญจนบุรี

ผู้แต่ง

  • นพรัตน์ ไชยชนะ สาขาวิชานวัตกรรมสังคมเพื่อการพัฒนาชุมชน คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏกาญจนบุรี จังหวัดกาญจนบุรี 71190
  • วีระวัฒน์ อุดมทรัพย์ สาขาวิชานวัตกรรมสังคมเพื่อการพัฒนาชุมชน คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏกาญจนบุรี จังหวัดกาญจนบุรี 71190
  • มะรอแซะ เล๊าะและ สาขาวิชานวัตกรรมสังคมเพื่อการพัฒนาชุมชน คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏกาญจนบุรี จังหวัดกาญจนบุรี 71190
  • สุภพงษ์ สุขชาวนา สาขาวิชาการออกแบบดิจิตอลคอนเทนต์ คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏกาญจนบุรี กาญจนบุรี 71190
  • พจนีย์ สุขชาวนา สาขาวิชาคอมพิวเตอร์ศึกษา คณะวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี มหาวิทยาลัยราชภัฏกาญจนบุรี กาญจนบุรี 71190
  • วีระ ยุคุณธร สาขาวิชาคณิตศาสตร์ คณะวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี มหาวิทยาลัยราชภัฏกาญจนบุรี กาญจนบุรี 71190
  • วิยะดา พลชัย สาขาวิชาเทคโนโลยีดิจิทัลเพื่อธุรกิจ คณะวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยราชภัฏกาญจนบุรี กาญจนบุรี 71190

คำสำคัญ:

ทุนทางวัฒนธรรม , เศรษฐกิจฐานราก , ชุมชนมอญบ้านวังกะ , การพัฒนาท้องถิ่น

บทคัดย่อ

การวิจัยนี้มุ่งศึกษาการพัฒนาเศรษฐกิจฐานรากผ่านการใช้ทุนทางวัฒนธรรมของกลุ่มชาติพันธุ์มอญบ้านวังกะ ตำบลหนองลู อำเภอสังขละบุรี จังหวัดกาญจนบุรี โดยมีวัตถุประสงค์เพื่อสังเคราะห์ทุนทางวัฒนธรรมของชุมชนบ้านวังกะ วิเคราะห์บทบาทของทุนทางวัฒนธรรมในการพัฒนาเศรษฐกิจฐานราก และค้นหาแนวทางในการใช้ทุนเหล่านี้เพื่อสร้างมูลค่าเพิ่มและยกระดับคุณภาพชีวิตของชุมชน การวิจัยใช้วิธีวิจัยเชิงคุณภาพ ประยุกต์วิธีวิจัยเชิงมานุษยวิทยา กลุ่มตัวอย่างประกอบด้วยประชากร 25 คน มีความรู้และประสบการณ์เกี่ยวกับวัฒนธรรมและเศรษฐกิจของชุมชน การเก็บรวบรวมข้อมูลใช้วิธีการสัมภาษณ์เจาะลึก การสนทนากลุ่ม และการสังเกตการณ์ในพื้นที่ การสร้างเครื่องมือวิจัยประกอบด้วยการสร้างแบบสัมภาษณ์เชิงโครงสร้างและแบบกึ่งโครงสร้าง เพื่อให้สามารถเก็บข้อมูลที่ครอบคลุมและเชิงลึก การวิเคราะห์ข้อมูลใช้การวิเคราะห์เนื้อหา (Content Analysis) และการวิเคราะห์แนวคิด (Thematic Analysis) โดยใช้วิธีการสามเส้า (Triangulation) เพื่อเพิ่มความน่าเชื่อถือของผลการศึกษา

ผลการศึกษาพบว่ากลุ่มชาติพันธุ์มอญบ้านวังกะมีทุนทางวัฒนธรรมที่หลากหลายและลึกซึ้ง ประกอบด้วยความเชื่อทางศาสนา พิธีกรรมดั้งเดิม เช่น ประเพณีลอยเรือสะเดาะห์เคราะห์และประเพณีสงกรานต์มอญบ้านวังกะ ซึ่งจัดขึ้นทุกปีและมีความสำคัญต่อการสร้างรายได้ให้กับชุมชน โดยสามารถดึงดูดนักท่องเที่ยวจำนวนมากทั้งในและนอกพื้นที่ ก่อให้เกิด
การกระจายรายได้สู่ชุมชนในหลายรูปแบบ ไม่ว่าจะเป็นการเก็บค่าเข้าชมงาน ค่าที่พัก ค่าอาหารและเครื่องดื่ม รวมถึงการขายของที่ระลึกและผลิตภัณฑ์ท้องถิ่น เช่น ผ้าทอมอญ เครื่องประดับ และงานหัตถกรรมต่าง ๆ จากการสำรวจพบว่ารายได้เฉลี่ยของชุมชนเพิ่มขึ้นประมาณ 30% ในช่วงการจัดกิจกรรมประเพณีใหญ่ โดยเฉพาะในช่วงเทศกาลสงกรานต์ที่มีนักท่องเที่ยวเข้ามากว่า 3,000 คน/ปี ส่งผลให้เกิดรายได้หมุนเวียนในชุมชนมากกว่า 500,000 บาทต่อปี การใช้ทุนทางวัฒนธรรมเหล่านี้ไม่เพียงแต่ช่วยรักษาและส่งต่ออัตลักษณ์ทางวัฒนธรรมของชุมชนมอญบ้านวังกะ แต่ยังมีบทบาทสำคัญในการส่งเสริมการท่องเที่ยว เชิงวัฒนธรรมและสร้างความร่วมมือทางเศรษฐกิจที่ยั่งยืน แนวทางการใช้ทุนทางวัฒนธรรมดังกล่าวสามารถเพิ่มมูลค่าและสร้างความยั่งยืนทางเศรษฐกิจของชุมชนได้อย่างมีประสิทธิภาพ เป็นเครื่องมือสำคัญในการพัฒนาเศรษฐกิจฐานราก และสร้างความเข้มแข็งให้กับชุมชนมอญบ้านวังกะในระยะยาว

เอกสารอ้างอิง

ขวัญเรือน บุญกอบแก้ว. (2562). แนวทางการปรับใช้ทุนวัฒนธรรมในการพัฒนาชุมชนบ้านวังหอน ตำบลวังอ่าง อำเภอชะอวด. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 10(พิเศษ), 188 – 209.

ณฤดล เผือกอำไพ. (2558). การศึกษาลึฮเติ่น ดนตรีในพิธีว่อนโวะซ่าง กลุ่มชาติพันธุ์มอญบ้านวังกะ ตำบลหนองลู อำเภอสังขละบุรี จังหวัดกาญจนบุรี. กรุงเทพฯ: กระทรวงวัฒนธรรม.

นพรัตน์ ไชยชนะ, อภิชาติ ใจอารีย์ และประสงค์ ตันพิชัย. (2564). กระบวนการเรียนรู้อัตลักษณ์ทางชาติพันธุ์มอญ: กรณีศึกษาบ้านวังกะ ตำบลหนองลู อำเภอสังขละบุรี จังหวัดกาญจนบุรี. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยพะเยา, 9(1), 256 – 278.

นพรัตน์ ไชยชนะ. (2562). อัตลักษณ์ทางชาติพันธุ์มอญจากรุ่นสู่รุ่น: กรณีศึกษาบ้านวังกะ ตำบลหนองลู อำเภอสังขละบุรี จังหวัดกาญจนบุรี. (วิทยานิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์และชุมชน). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.

เนตรนภา วรวงษ์. (2565). อัตลักษณ์ความเป็นมอญกับประเพณีพิธีกรรมของกลุ่มชาติพันธุ์มอญที่บ้านวังกะ อำเภอสังขละบุรี จังหวัดกาญจนบุรี. (วิทยานิพนธ์อักษรศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาภาษาไทย). กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ภควดี ทองชมภูนุช และ พัชรินทร์ ลาภานันท์. (2563). “บ้าน” ของกลุ่มชาติพันธุ์มอญวังกะ: ความหมายและเงื่อนไขเบื้องหลังการให้นิยาม. วารสารมนุษยศาสตร์ สังคมศาสตร์, 37(2), 173–203.

มลธิชา เกริ่นกระโทก. (2555). พุทธในแบบมอญบ้านวังกะ: วิถีชีวิตบนชายขอบแดนสยาม. ประกาศนียบัตรบัณฑิต (บัณฑิตอาสาสมัคร). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

สุธาสินี วิยาภรณ์, ตุลา ไชยาศิรินทร์โรจน์, สริิพร ดงสงิห์ และ ณัฐวดี รังสิยานนท์. (2566). การจัดการการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรม กรณีศึกษา ชุมชนชาวมอญ อำเภอสังขละบุรี จังหวัดกาญจนบุรี. วารสารวิชาการสถาบันวิทยาการจัดการแห่งแปซิฟิค, 9(2), 61-73.

Bangkok Post. (2021, October 23). Long-weekend crowds throng Sangkhla Buri, from https://www.bangkokpost.com/thailand/general/2203695/long-weekend-crowds-throng-sangkhla-buri.

Chaichana, N., Jai-aree, A., & Tanpichai, P. (2018). Process of Mon ethnic identity construction: A case study in Ban Wangka. PSAKU International Journal of Interdisciplinary Research, 7(2), 60–72.

World Bank. (2024, July). Thailand Economic Monitor July 2024: Unlocking the Growth Potential of Secondary Cities, from https://www.worldbank.org/en/country/thailand/publication/thailand-economic-monitor.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2024-12-20

รูปแบบการอ้างอิง

ไชยชนะ น., อุดมทรัพย์ ว. ., เล๊าะและ ม. ., สุขชาวนา ส. ., สุขชาวนา พ. ., ยุคุณธร ว. ., & พลชัย ว. . (2024). การพัฒนาเศรษฐกิจฐานรากผ่านทุนทางวัฒนธรรม: กรณีศึกษากลุ่มชาติพันธุ์มอญบ้านวังกะ ตำบลหนองลู อำเภอสังขละบุรี จังหวัดกาญจนบุรี. Trends of Humanities and Social Sciences Research, 12(2), 116–144. สืบค้น จาก https://so03.tci-thaijo.org/index.php/Humanties-up/article/view/280893

ฉบับ

ประเภทบทความ

บทความวิจัย