การศึกษาการวิจัยเชิงปฏิบัติการแบบมีส่วนร่วม เพื่อการพัฒนาครูในการจัดการเรียนรู้บูรณาการตาม แนวหลักปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียง
คำสำคัญ:
การวิจัยเชิงปฏิบัติการแบบมีส่วนร่วม , การพัฒนาครูในการจัดการเรียนรู้ , การบูรณาการหลักปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียงบทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาสภาพการจัดการเรียนรู้บูรณาการตามแนวหลักปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียง 2) เพื่อพัฒนาครูในการจัดการเรียนรู้บูรณาการตามแนวหลักปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียง 3) เพื่อเสนอแนวทางการพัฒนาครูในการจัดการเรียนรู้บูรณาการตามแนวหลักปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียง กลุ่มเป้าหมาย ได้แก่ ครูโรงเรียนบ้านดงบาก อำเภอเรณูนคร จังหวัดนครพนม จำนวน 10 คนที่สนใจเข้าร่วมโครงการ ใช้วิธีการวิจัยเชิงปฏิบัติการแบบมีส่วนร่วม เครื่องมือที่ใช้ ได้แก่ แบบสัมภาษณ์ แบบทดสอบวัดความรู้แบบประเมินแผนการจัดการเรียนรู้ และแบบประเมินความพึงพอใจ วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติพื้นฐาน ได้แก่ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน การทดสอบที (t-test dependent) และการวิเคราะห์สังเคราะห์เนื้อหา
ผลการวิจัยพบว่า 1) สภาพการจัดการเรียนรู้ มีการนำหลักปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียงมาใช้ในลักษณะโครงการ คือจัดทำเป็นโครงการของโรงเรียน แต่ยังไม่ได้นำไปบูรณาการใช้ในการจัดการเรียนรู้ในแต่ละรายวิชา ครูยังขาดทักษะและความรู้ในการจัดการเรียนรู้บูรณาการตามหลักปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียง 2) ผลการพัฒนาครู พบว่า (1) ครูมีความรู้ความเข้าใจในจัดการเรียนรู้บูรณาการตามหลักปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียง และการวิจัยเชิงปฏิบัติการแบบมีส่วนร่วม ผลคะแนนเฉลี่ยหลังการอบรมเชิงปฏิบัติการ สูงกว่าก่อนการอบรมอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 (2) ความพึงพอใจของครูในการพัฒนาการจัดการเรียนรู้บูรณาการตามแนวหลักปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียง โดยรวมอยู่ในระดับมากที่สุด (𝑥̅= 4.71) (3) ผลการจัดทำแผนการจัดการเรียนรู้บูรณาการตามแนวหลักปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียงของครู โดยรวมอยู่ในระดับดีเยี่ยม (𝑥̅= 4.62) และผลจากการสังเกตการจัดการเรียนรู้ พบว่า ครูสามารถจัดกิจกรรมการเรียนรู้ได้ตามแผนการจัดการเรียนรู้บูรณาการตามแนวหลักปรัชญาของศรษฐกิจพอเพียง ผลการนิเทศติดตามการจัดการเรียนรู้บูรณาการตามแนวหลักปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียง โดยรวมอยู่ในระดับดีเยี่ยม (𝑥̅= 4.73) และ 3) แนวทางการพัฒนาครูในการจัดการเรียนรู้บูรณาการตามแนวหลักปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียง มี 4 แนวทาง ประกอบด้วย การอบรมเชิงปฏิบัติการ การฝึกปฏิบัติจริง การแลกเปลี่ยนเรียนรู้ และการนิเทศติดตามผล
เอกสารอ้างอิง
คณะอนุกรรมการขับเคลื่อนเศรษฐกิจพอเพียง. (2549). เศรษฐกิจพอเพียงคืออะไร. กรุงเทพฯ: คณะกรรมการพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ.
ชยางกูร ท้าวพรหม. (2564). การนำปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียงไปประยุกต์ใช้ในการจัดการเรียนการสอนของครูโรงเรียนอมก๋อยวิทยาคม สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 34. (ปริญญาวิทยาศาสตรมหาบัณฑิต). เชียงใหม่: มหาวิทยาลัยแม่โจ้.
ชาติชาย ก่อคุณ. (2562). การพัฒนาภาวะผู้นำครูในการจัดการเรียนรู้ตามหลักปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียง: กรณีโรงเรียนบ้านหนองแวง. (วิทยานิพนธ์ปริญญาครุศาสตรดุษฎีบัณฑิต). สกลนคร: มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร.
ชิดชนก ปรีชานันท์. (2560). การวิจัยปฏิบัติการแบบมีส่วนร่วมเพื่อการพัฒนาวิทยากรกระบวนการสำหรับเจ้าหน้าที่เทศบาลตำบลรังกาใหญ่ อำเภอพิมาย จังหวัดนครราชสีมา เพื่อขับเคลื่อนสู่ชุมชนเศรษฐกิจพอเพียง. วารสารราชพฤกษ์,
(3). 97-104.
ถวัลย์ มาศจรัส. (2550). นวัตกรรมทางการศึกษา. กรุงเทพฯ: ธารอักษร.
ทิพย์ฆัมพร เกษโกมล. (2545). การวิจัยและพัฒนาระบบการประเมินการเรียนรู้ของนักศึกษาตามแนวคิดการประเมินแบบร่วมมือร่วมพลัง. (วิทยานิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต). กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ธนพร โชติชุ่ม, จำเริญรัตน์ จิตต์จิรจรรย์, กรองทิพย์ นาควิเชตร และศรุดา ชัยสุวรรณ. (2560). รูปแบบการพัฒนาครูด้านการเรียนรู้โดยบูรณาการปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียงโรงเรียน สังกัดองค์การบริหารส่วนจังหวัดนครราชสีมา. วารสารชุมชนวิจัย, 11(1), 52-61.
ธันวา รุกขา บรรจง เจริญสุข และญาณิศา บุญจิตร์. (2565). การพัฒนาครูในการจัดการเรียนรู้ตามแนวปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียงโรงเรียนโสตศึกษาจังหวัดพังงา สังกัดสำนักบริหารงานการศึกษาพิเศษ. (บัณฑิตวิทยาลัย). สุราษฎร์ธานี: มหาวิทยาลัยราชภัฏสุราษฎร์ธานี.
นิรมิต ชาวระนอง. (2563). การพัฒนานวัตกรรมศาสตร์ของพระราชา เรื่อง เศรษฐกิจพอเพียงบูรณาการในการเรียนการสอนรายวิชาพฤติกรรมมนุษย์และพัฒนาตน. วารสารบริหารการศึกษา บัวบัณฑิต, 20(3), 47-57.
บุญชม ศรีสะอาด. (2556). วิธีการทางสถิติสำหรับการวิจัย เล่ม 1 (พิมพ์ครั้งที่ 5). กรุงเทพฯ: สุวีริยาสาส์น.
วิไลวัลย์ พรหมมา. (2562). การพัฒนาแนวทาง การจัดการเรียนรู้ตามหลักปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียงในสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 21. (วิทยานิพนธ์ปริญญาการศึกษามหาบัณฑิต). มหาสารคาม: มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
วิษณุ ขวัญเพชร, ญาณิศา บุญจิตร์ และโสภณ เพ็ชรพวง. (2564). การพัฒนาครูในการจัดการเรียนรู้ตามแนวปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงของโรงเรียนบ้านน้ำราด สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาสุราษฎร์ธานี เขต 2.
(บัณฑิตวิทยาลัย). สุราษฎร์ธานี: มหาวิทยาลัยราชภัฏสุราษฎร์ธานี.
สุชาดา สวัสดี, ธนวิน ทองแพง, และพงศ์เทพ จิระโร. (2562). การพัฒนารูปแบบการจัดการเรียนรู้สำหรับโรงเรียนมัธยมศึกษาในภูมิภาคตะวันออกโดยใช้การวิจัยเชิงปฏิบัติการแบบมีส่วนร่วม. วารสารวิทยบริการ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์, 30(1), 11-21.
สถาปนีย์ ยศคำลือ. (2564). การพัฒนาโปรแกรมการพัฒนาครูในการจัดการเรียนรู้โดยใช้สมองเป็นฐาน สำหรับสถานศึกษาสังกัด สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาอุดรธานี เขต 3. (วิทยานิพนธ์ศึกษามหาบัณฑิต). มหาสารคาม: มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
สุภางค์ จันทวานิช. (2541). การวิเคราะห์ข้อมูลในการวิจัยเชิงคุณภาพ (พิมพ์ครั้งที่ 2) . กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
อมลสิริ มหาสุรเดช. (2561). การพัฒนาครูเพื่อการจัดการเรียนรู้ในศตวรรษที่ 21 ของโรงเรียนคชเผือกอนุสรณ์ สังกัดกรุงเทพมหานคร. วารสารรัฐประศาสนศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา, 1(2), 26-37.
อุทัยทิพย์ เจี่ยวิวรรธ์นกุล. (2553). การวิจัยเชิงปฏิบัติการอย่างมีส่วนร่วม: แนวคิด หลักการและบทเรียน. กรุงเทพฯ: บริษัท พี.เอ.ลิฟวิ่ง จำกัด.
อังคณา ตุงคะสมิต. (2550). การพัฒนาระบบการวัดและประเมินผลระดับชั้นเรียนตามหลักสูตรการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2544 โดยใช้การวิจัยเชิงปฏิบัติการแบบมีส่วนร่วม : กรณีศึกษาโรงเรียนบ้านนาศรีดงเค็ง จังหวัดขอนแก่น. (ปริญญานิพนธ์การศึกษาดุษฎีบัณฑิต). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
Kemmis, S., & McTaggart, R. (1988). The action research planner. Geelong: Deakin University Australia.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2024 มหาวิทยาลัยพะเยา
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ผู้นิพนธ์ต้องรับผิดชอบข้อความในบทนิพนธ์ของตน มหาวิทยาลัยพะเยาไม่จำเป็นต้องเห็นด้วยกับบทความที่ตีพิมพ์เสมอไป ผู้สนใจสามารถคัดลอก และนำไปใช้ได้ แต่จะต้องขออนุมัติเจ้าของ และได้รับการอนุมัติเป็นลายลักษณ์อักษรก่อน พร้อมกับมีการอ้างอิงและกล่าวคำขอบคุณให้ถูกต้องด้วย
The authors are themselves responsible for their contents. Signed articles may not always reflect the opinion of University of Phayao. The articles can be reproduced and reprinted, provided that permission is given by the authors and acknowledgement must be given.
