สำนวนไทย : ปรากฏการณ์ในบทบรรณาธิการ ของนิตยสารอนุสาร อ.ส.ท.

ผู้แต่ง

  • พัชราภรณ์ คชินทร์ สาขาภาษาไทย คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏภูเก็ต จังหวัดภูเก็ต 83000

คำสำคัญ:

สำนวนไทย, บทบรรณาธิการ, นิตยสาร อนุสาร อ.ส.ท.

บทคัดย่อ

บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาประเภท ที่มา และทัศนะที่สะท้อนจากสำนวนไทยที่ปรากฏในบทบรรณาธิการของนิตยสารอนุสาร อ.ส.ท. ตั้งแต่เดือนมกราคม 2551 –  ธันวาคม 2565 จำนวน 180 บท พบว่ามีสำนวนไทยจำนวน 67 สำนวน จากนั้นนำสำนวนไทยที่ได้มาวิเคราะห์ตามขอบเขตที่ได้กำหนดไว้

ผลการศึกษาพบว่า 1) ด้านประเภทของสำนวนไทยที่ปรากฏในบทบรรณาธิการของนิตยสารอนุสาร อ.ส.ท. พบ 4 ประเภท เรียงลำดับจากมากไปน้อย ดังนี้ 1.1 ประเภทคำ กลุ่มคำ และประโยคลักษณะอื่น ๆ 1.2 ประเภทถ้อยคำเปรียบเทียบ 1.3 ประเภทซ้ำคำหรือคำซ้ำ 1.4 ประเภทถ้อยคำคล้องจอง 2) ด้านที่มาของสำนวนไทยที่ปรากฏในบทบรรณาธิการของนิตยสารอนุสาร อ.ส.ท. พบ 5 ลักษณะ เรียงลำดับจากมากไปน้อย ดังนี้ 2.1 นิสัย พฤติกรรม และการแสดงอาการของคน 2.2 ธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม 2.3 อื่น ๆ2.4 สิ่งของเครื่องใช้ 2.5 ชื่ออวัยวะต่าง ๆ ของร่างกาย 3) ด้านทัศนะที่สะท้อนจากสำนวนไทย ที่ปรากฏในบทบรรณาธิการของอนุสาร อ.ส.ท. พบ 4 ทัศนะ เรียงลำดับจากมากไปน้อย ดังนี้ 3.1 สภาพทางเศรษฐกิจ 3.2 พฤติกรรมของมนุษย์ 3.3 อื่น ๆ 3.4 เหตุการณ์บ้านเมืองผลการศึกษาเหล่านี้ทำให้พบว่าสำนวนเป็นเครื่องมือที่สามารถสะท้อนให้เห็นถึงทัศนคติวิธีคิด และวิถีการดำเนินชีวิต ความเชื่อ และค่านิยมของผู้คนในสังคมได้

เอกสารอ้างอิง

เกษม ขนาบแก้ว. (2548). การวิเคราะห์ภูมิปัญญาการใช้กลบท คำภาษาไทยถิ่นใต้ สำนวนไทยที่ปรากฏในบทหนังตะลุงของหนังฉิ้น อรมุต (รายงานผลการวิจัย). สงขลา: มหาวิทยาลัยราชภัฏสงขลา.

จงกลนี งามวงศ์. (2547). วิเคราะห์บทบรรณาธิการในนิตยสารข่าว พ.ศ.2545. (วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต). มหาสารคาม: มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.

ต่อศักดิ์ เกษมสุข. (2551). สำนวนไทยนอกรูปแบบ : การวิเคราะความเป็นมาและความหมาย (รายงานการวิจัย). พิษณุโลก: มหาวิทยาลัยนเรศวร.

ธวัช บุญนวล. (2546). สำนวนไทยในบทบรรณาธิการในหนังสือพิมพ์รายวัน. (วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต). ปัตตานี: มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ วิทยาเขตปัตตานี.

ประดิษฐา นาครักษา. (2535). การศึกษารูปแบบ และสำนวนภาษาที่ใช้ในหนังสือราชการไทยระหว่างปี พ.ศ. 2475 ถึง พ.ศ. 2534. (วิทยานิพนธ์

อักษรศาสตรมหาบัณฑิต) กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ภณรัตน์ คชสิทธิ์. (2557). รูปแบบการใช้ภาษาในบทบรรณาธิการหนังสือพิมพ์รายวันภาษาไทย. (วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.

ราชบัณฑิตยสถาน. (2556). พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ.2554 (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: นานมีบุ๊คส์พับลิเคชั่น.

วชิร วงศ์กัญญา. (2548). การใช้สำนวนภาษาในคอลัมน์สำนักข่าวหัวเขียว. (วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต). มหาสารคาม: มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.

สิริทิพย์ ขันสุวรรณ. (2543). การบริหารงานหนังสือพิมพ์ (พิมพ์ครั้งที่ 5). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยกรุงเทพ.

สิริวรรณ นันทจันกูล. (2548). รายงานผลการวิจัยเรื่องการศึกษาการใช้สำนวนไทยในบทบรรณาธิการของหนังสือพิมพ์เพื่อประกอบการเรียนการสอน กรณีศึกษาหนังสือพิมพ์เดลินิวส์. วารสารมนุษยศาสตร์, 13(2005), 45-52.

อารยา องค์เอี่ยม และพงศ์ธารา วิจิตเวชไพศาล. (2561). การตรวจสอบคุณภาพเครื่องมือวิจัย. วิสัญญีสาร, 44(1), 36-42.

อำนวย นนทบุตร. (2558). การสื่อสารทางการเมืองของสื่อสิ่งพิมพ์ในภาวะวิกฤตทางการเมือง: ศึกษากรณีบทบรรณาธิการของหนังสือพิมพ์มติชนและหนังสือพิมพ์ไทยรัฐ ในปี พ.ศ.2550-2554. (วิทยานิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยเกริก.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2023-09-11

รูปแบบการอ้างอิง

คชินทร์ พ. (2023). สำนวนไทย : ปรากฏการณ์ในบทบรรณาธิการ ของนิตยสารอนุสาร อ.ส.ท. Trends of Humanities and Social Sciences Research, 11(2), 83–102. สืบค้น จาก https://so03.tci-thaijo.org/index.php/Humanties-up/article/view/269694

ฉบับ

ประเภทบทความ

บทความวิจัย