มหาตมะ คานธี: การพิสูจน์ความจริงบนเส้นทางแห่งสันติด้วยวิธีสัตยาเคราะห์
คำสำคัญ:
มหาตมะ, คานธี, การพิสูจน์ความจริง, สันติวิธี, สัตยาเคราะห์บทคัดย่อ
บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาแนวคิดของมหาตมา คานธี ที่ใช้วิธีสัตยาเคราะห์ อันหมายถึง การยึดถือในความจริงเพื่อเรียกร้องให้เกิดสันติในสังคมอินเดีย คานธีเริ่มใช้วิธีการนี้จากการเรียกร้องความเป็นธรรมให้ชาวอินเดียที่ทำงานในแอฟริกาใต้ เมื่อกลับสู่อินเดีย เขาใช้วิธีการเดียวกันนี้เพื่อเรียกร้องความไม่เป็นธรรมให้แก่ประเทศมาตุภูมิของเขา หลักการของสัตยาเคราะห์มี 3 ประการ คือ 1) การถือว่า พระเป็นเจ้าคือสัจจะ 2) การเข้าถึงสัจจะได้ก็ด้วยการยึดหลักอหิงสา และ 3) อหิงสาจะเกิดขึ้นได้ก็ด้วยการอุทิศตนอย่างยิ่งยวด ทั้งสามประการนี้เป็นการพิสูจน์ความจริงของคานธี คือ การเข้าถึงพระเป็นเจ้า ดังนั้น การที่เขาใช้วิธีการสัตยาเคราะห์ต่อสู้กับฝ่ายตรงข้าม จึงเป็นการต่อสู้กับตนเองไปในตัว เพื่อให้ถึงสันติทั้งภายในและภายนอก ภายใน คือ การบรรลุสัจจะของตนเองอันเป็นเสมือนการเข้าถึงพระเป็นเจ้า ภายนอก คือ การบรรลุข้อเรียกร้องความเป็นธรรมแก่ชาวอินเดีย จากที่กล่าวมานี้ จึงเห็นทัศนะของคานธีทั้งขั้นหลักการและปฏิบัติการใน 3 ด้าน ได้แก่ 1) ด้านปรัชญา เป็นแนวคิดทางสายกลางที่เน้นการพัฒนาศักยภาพมนุษย์ โดยเฉพาะการมุ่งเน้นให้บรรลุความเป็นอภิมนุษย์ด้วยการมีศีลธรรมแบบนาย 2) ด้านศาสนา เป็นแนวปฏิบัติที่บูรณาการหลักธรรมทุกศาสนามาปฏิบัติด้วยกันอย่างลงตัว นั่นคือ หลักอหิงสา และสามารถเข้าถึงเป้าหมายทางศาสนาได้ด้วยการมีสัจจะ 3) ด้านภาวะผู้นำ วิธีการของคานธีสามารถชักจูงประชาชนให้ปฏิบัติตามโดยสมัครใจ เขาจึงเป็นผู้นำชั้นยอดที่สามารถนำพาคนอื่นให้ไปนำพาคนต่อ ๆ ไปได้ ภาวะผู้นำของคานธีจึงสมกับสมญานามว่า มหาตมา คือ จิตวิญญาณอันยิ่งใหญ่ จากแนวทางที่คานธีได้ต่อสู้ด้วยหลักการของสัตยาเคราะห์ทั้งสามประการดังกล่าว จึงก่อให้เกิดสันติทั้งภายในและภายนอกอย่างแท้จริง
เอกสารอ้างอิง
จำนงค์ อดิวัฒนสิทธิ์. (2525). ประวัติแนวคิดทางสังคม (History of Social Thought). กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์โอเดียน สโตร์.
นิโคลสัน, ไมเคิล, เขียน. วรรธนา วงษ์ฉัตร, แปล. (2540). มหาตมา คานธี นักบุญผู้ยิ่งใหญ่. กรุงเทพฯ: ดอกหญ้า.
มหาตมา คานธี, เขียน. กรุณา กุศลาสัย, แปล. (2562). ข้าพเจ้าทดลองความจริง: อัตชีวประวัติของมหาตมา คานธี (พิมพ์ครั้งที่ 8). กรุงเทพฯ: สถานทูตอินเดีย.
มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2539). พระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย เล่ม 25. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
ราชบัณฑิตยสถาน. (2548). พจนานุกรมศัพท์ปรัชญาอังกฤษ-ไทย ฉบับราชบัณฑิตยสถาน (พิมพ์ครั้งที่ 4). กรุงเทพฯ: ราชบัณฑิตยสถาน.
เรือรบ เมืองมั่น. (2536). มหาตมะ คานธี กับการพยายามแก้ไขปัญหาความขัดแย้งระหว่างฮินดูกับมุสลิม (รายงานการวิจัย). กรุงเทพฯ: อาศรมวัฒนธรรมไทย-ภารต.
วิทย์ วิศทเวทย์. (2547). ปรัชญาทั่วไป: มนุษย์ โลกและความหมายของชีวิต (พิมพ์ครั้งที่ 17). กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์อักษรเจริญทัศน์.
ศูนย์อินเดียศึกษาแห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย และสำนักบริหารศิลปวัฒนธรรม จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. (2562). นิทรรศการ “ชีวิตมหาตมาคานธี” (The Life of Mahatma Gandhi). วันที่ 2 ตุลาคม-12 พฤศจิกายน 2562 ณ นิทรรศสถาน อาคารศิลปวัฒนธรรม จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. เก็บข้อมูลภาคสนาม.
สถาบันวิจัยภาษาเเละวัฒนธรรมอินเดีย มหาวิทยาลัยมหิดล ร่วมกับสถานเอกอัครราชทูตอินเดียประจำประเทศไทย. (2552). เเนวคิดเเละภูมิปัญญาของอินเดีย ครั้งที่ 1 เรื่องเเนวพระราชดำริปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงของในหลวงกับเเนวคิดการพึ่งพาตนเองของมหาตมา คานธี. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์ห้างหุ้นส่วนจำกัดสามลดา.
สมัคร บุราวาศ. (2544). วิชาปรัชญา (พิมพ์ครั้งที่ 4). กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์ศยาม.
สุจิตรา อ่อนค้อม. (2548). ปรัชญาเบื้องต้น (พิมพ์ครั้งที่ 7). กรุงเทพฯ: บริษัทอักษราพิพัฒน์ จำกัด.
Burns, J. M. (2003). Transforming Leadership: A New Pursuit of Happiness. New York: Grove Press.
Dalton, D. (2012). Mahatma Gandhi: Nonviolent Power in Action. New York: Columbia University Press.
Encyclopedia. (2020). Maslow's Hierarchy of Needs. Retrieved 8 March 2020, From https://www.encyclopedia.com/medicine/encyclopedias-almanacs-transcripts-and-maps/maslows-hierarchy-needs.
Gandhi, M. K. (1968). written. Valji Govindji Desai, tran. Satyagraha in South Africa: The Selected Works of Mahatma Gandhi Vol. II. Ahmedabad: Jitendra T. Desai Navajivan Publishing House.
Jordens, J. T. F. (1998). Gandhi’s Religion: A Homespun Shawl. New York: St. Martin’s Press, Inc.
Lelyveld, J. (2012). Great Soul: Mahatma Gandhi and His Struggle with India. New York: Vintage Books.
Masih, Y. (1975). A Critical History of Modern Philosophy. Delhi: Motilal Banarsidass.
O'Toole, J. (2008). Notes Toward a Definition of Values-Based Leaders. The Journal of Values-Based Leadership, 1(1), 1-9.
Rajendra Prasad. (1949). Satyagraha in Champaran. Ahmedabad: Navajivan Publishing House. Stanford Encyclopedia of Philosophy. (27 February 2020). Nietzsche’s Moral and Political Philosophy. Retrieved March 8, 2020, from https://plato.stanford.edu/entries/nietzsche-moral-political/.
The Internet Encyclopedia of Philosophy. Jain Philosophy. Retrieved March 8, 2020, from https://www.iep.utm.edu/jain/.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2022 มหาวิทยาลัยพะเยา

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ผู้นิพนธ์ต้องรับผิดชอบข้อความในบทนิพนธ์ของตน มหาวิทยาลัยพะเยาไม่จำเป็นต้องเห็นด้วยกับบทความที่ตีพิมพ์เสมอไป ผู้สนใจสามารถคัดลอก และนำไปใช้ได้ แต่จะต้องขออนุมัติเจ้าของ และได้รับการอนุมัติเป็นลายลักษณ์อักษรก่อน พร้อมกับมีการอ้างอิงและกล่าวคำขอบคุณให้ถูกต้องด้วย
The authors are themselves responsible for their contents. Signed articles may not always reflect the opinion of University of Phayao. The articles can be reproduced and reprinted, provided that permission is given by the authors and acknowledgement must be given.

