กระบวนการสร้างสรรค์ระบำพื้นบ้านมลายูภาคใต้ คณะอัสลีมาลา

ผู้แต่ง

  • จิระเดช นุกูลโรจน์ สาขาศิลปะการแสดง คณะศิลปกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฎสวนสุนันทา กรุงเทพมหานคร 10300

คำสำคัญ:

กระบวนการสร้างสรรค์, ระบำพื้นบ้านมลายูภาคใต้, คณะอัสลีมาลา

บทคัดย่อ

การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษากระบวนท่าเต้น  องค์ประกอบ และกระบวนการสร้างสรรค์ระบำพื้นบ้านมลายูภาคใต้ คณะอัสลีมาลา โดยใช้วิธีการศึกษาจากเอกสาร การสำรวจ การสังเกตการณ์ และการสัมภาษณ์ ผลการวิจัยพบว่ากระบวนการสร้างสรรค์ระบำพื้นบ้านมลายูภาคใต้ คณะอัสลีมาลา แบ่งออกเป็น 2 รูปแบบ 6 ชุดการแสดง ดังนี้ รูปแบบการเกี้ยวพาราสี ประกอบด้วย 1) ระบำซำมาลีซำ 2) ระบำกีปัสปายง 3) ระบำตารีเลบานาเท็มบูรีน และรูปแบบการอวดลีลาท่าเต้น ประกอบด้วย 1) ระบำโยเก็ตซิตีกาเฮง 2) ระบำตารีบุหงาดูอาร์ 3) ระบำตารีลีเล็งประยุกต์ การสร้างสรรค์กระบวนท่าเต้นเกิดจากการผสมผสานนาฏศิลป์แขนงต่าง ๆ ในดินแดนแหลมมลายู ได้แก่ รองเง็ง สิละ ระบำพื้นบ้านภาคใต้ตอนล่าง นาฏศิลป์ไทย และนาฏศิลป์มาเลเซีย องค์ประกอบของการแสดงแบ่งออกเป็น 5 ส่วน คือ 1) แนวความคิด 2) ดนตรี 3) ท่าเต้น 4) เครื่องแต่งกาย 5) อุปกรณ์ประกอบการแสดง กระบวนการสร้างสรรค์มีขั้นตอนที่สำคัญทั้งหมด 3 ขั้นตอน คือ 1) ขั้นวางแผนการสร้างสรรค์ 2) ขั้นปฏิบัติการสร้างสรรค์ 3) ขั้นนำเสนอและปรับปรุงแก้ไข และจากการศึกษาพบว่าผลงานสร้างสรรค์ระบำพื้นบ้านมลายูภาคใต้ของคณะอัสลีมาลายังคงรักษาเอกลักษณ์ศิลปะการแสดงรองเง็งให้ปรากฏไว้อย่างเด่นชัด ตลอดจนยึดถือขนบธรรมเนียมและวัฒนธรรมอันดีงามของชาวมลายูให้คงอยู่ งานวิจัยฉบับนี้จัดทำขึ้นเพื่อสืบทอดศิลปวัฒนธรรมภาคใต้และศิลปะการแสดงรองเง็งให้แพร่หลายในเชิงวิชาการ สามารถเป็นแนวทางในการสร้างสรรค์ผลงานการแสดงทางด้านนาฏศิลป์ของนักเรียน นักศึกษา และบุคคลที่สนใจในศิลปะการแสดงโอกาสต่อไป

เอกสารอ้างอิง

เจษฎา เนตรพลับ และวีรชาติ เปรมานนท์. (2559). นาฏศิลป์พื้นเมืองปาตานี. วารสารวิทยบริการมหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์, 27 (2), 5.

ทัศนียา คัญทะชา ศิลปินนักเต้น คณะอัสลีมาลา สัมภาษณ์เรื่อง “ระบำพื้นบ้านมลายูภาคใต้”, วันที่ 16 มีนาคม 2559 เวลา 09.00 น.

______. ศิลปินนักเต้น คณะอัสลีมาลา สัมภาษณ์เรื่อง “รองเง็งราชสำนัก”, วันที่ 20 เมษายน2560 เวลา 14.00 น.

ปกรณ์ เลิศเสถียรชัย และพลภัทร จิตติวุฒิการ. (2554). เส้นทางสังคมวิทยา. กรุงเทพฯ: มูลนิธิเด็ก.

พจน์มาลย์ สมรรคบุตร (2538). แนวการคิดประดิษฐ์ท่ารำเซิ้ง. อุดรธานี: สำนักงานส่งเสริมวิชาการ สถาบันราชภัฏอุดรธานี.

พรทิพย์ อุศุภรัตน์. (2556). เอกสารประกอบการสอนรายวิชามานุษยวิทยาวัฒนธรรม. กรุงเทพฯ : มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา.

สุภา วัชรสุขุม. (2542). รองเง็ง : นาฎศิลป์พื้นเมืองภาคใต้. ยะลา: ศูนย์ศิลปวัฒนธรรมวิทยาลัยครูยะลา.

สุรพล วิรุฬห์รักษ์. (2544). หลักการแสดงนาฎยศิลป์ปริทรรศน์. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2019-10-18

รูปแบบการอ้างอิง

นุกูลโรจน์ จ. (2019). กระบวนการสร้างสรรค์ระบำพื้นบ้านมลายูภาคใต้ คณะอัสลีมาลา. Trends of Humanities and Social Sciences Research, 7(2), 156–179. สืบค้น จาก https://so03.tci-thaijo.org/index.php/Humanties-up/article/view/219815

ฉบับ

ประเภทบทความ

บทความวิจัย