ธุรกิจการท่องเที่ยวกับความพร้อมในการให้บริการเพื่อรองรับการท่องเที่ยวเชิงวิถีลุ่มน้ำปากพนังในอำเภอปากพนัง จังหวัดนครศรีธรรมราช
คำสำคัญ:
ธุรกิจบริการ, ความพร้อมในการให้บริการ, การท่องเที่ยวเชิงวิถีลุ่มน้ำปากพนังบทคัดย่อ
ความพร้อมในการให้บริการเพื่อรองรับการท่องเที่ยวเชิงวิถีลุ่มน้ำปากพนังในอำเภอปากพนัง จังหวัดนครศรีธรรมราชเป็นปัจจัยสำคัญในการยกระดับพัฒนาคุณภาพชีวิตและเศรษฐกิจของชุมชน การวิจัยนี้จึงมีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาความพร้อมของผู้ประกอบการในการให้บริการเพื่อรองรับการท่องเที่ยวเชิงวิถีลุ่มน้ำปากพนัง และ 2) เปรียบเทียบความพร้อมในการให้บริการเพื่อรองรับการท่องเที่ยวเชิงวิถีลุ่มน้ำปากพนังของผู้ประกอบการธุรกิจการท่องเที่ยว โดยใช้แบบสอบถามเป็นเครื่องมือที่ใช้รวบรวมข้อมูล นำเสนอข้อมูลด้วยสถิติเชิงพรรณนา และการทดสอบความแปรปรวนทางเดียว (One Way Anova) และใช้การวิเคราะห์ด้วยค่าสถิติ Games-Howell
ผลการวิจัยพบว่า ผู้ประกอบการธุรกิจทางการท่องเที่ยวมีความพร้อมด้านการบริหารจัดการด้านการตลาดในภาพรวมอยู่ในระดับมาก เมื่อเปรียบเทียบความพร้อมของผู้ประกอบการธุรกิจทางการท่องเที่ยว พบว่า ผู้ประกอบการที่ดำเนินธุรกิจแตกต่างกันมีระดับความพร้อมในการบริหารจัดการด้านการตลาดเพื่อรองรับการท่องเที่ยวเชิงวิถีลุ่มน้ำปากพนังแตกต่างกัน โดยผู้ประกอบการธุรกิจจำหน่ายสินค้าที่ระลึกมีระดับความพร้อม ด้านการบริหารจัดการด้านการตลาดมากที่สุด และผู้ประกอบการมีความพร้อมด้านการบริหารจัดการในภาพรวมอยู่ในระดับมากที่สุด เมื่อวิเคราะห์เปรียบเทียบความพร้อมของผู้ประกอบการธุรกิจที่ดำเนินธุรกิจแตกต่างกัน พบว่า ผู้ประกอบการที่ดำเนินธุรกิจแตกต่างกันมีระดับความพร้อมในการบริหารจัดการเพื่อรองรับการท่องเที่ยวเชิงวิถีลุ่มน้ำปากพนังแตกต่างกัน โดยผู้ประกอบการธุรกิจจำหน่ายสินค้าที่ระลึกมีระดับความพร้อมด้านการบริหารจัดการมากที่สุด ซึ่งข้อมูลดังกล่าวจะเป็นแนวทางในการส่งเสริมความพร้อมของผู้ประกอบการทางการท่องเที่ยวต่อไป
เอกสารอ้างอิง
กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา. (2558). ยุทธศาสตร์การท่องเที่ยวไทย พ.ศ. 2558-2560, ที่มาจาก https://www.mots.go.th/ewt_dl_link.php?nid=7114
กองข้อมูลธุรกิจ. (2560). ธุรกิจภัตตาคาร/ร้านอาหาร, ที่มาจาก www.dbd.go.th/download/document_file/Statisic/2560/T26/T26_201703.pdf
ไกรฤกษ์ ปิ่นแก้ว. (2556). การท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรม, ที่มาจาก http://tourism-dan1.blogspot.com/
ขจรศักดิ์ ศิริมัย. (2554). การพัฒนาระบบสมรรถนะเพื่อพัฒนาทรัพยากรบุคคล สังกัดมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลพระนคร,
ที่มาจาก http://competency.rmutp.ac.th/competency-assessment/
ชาญวิทย์ เกษตรศิริ. (2540). การท่องเที่ยวทางวัฒนธรรม. กรุงเทพฯ: สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย.
ธิดารัตน์ โชคสุชาติ. (2553). ประชาคมเศรษฐกิจอาเซียน : ความสำคัญและการเตรียมความพร้อมของไทย. มฉก.วิชาการ, 14(27), 99-112.
พิชชานันท์ ฐิติภัทราภรณ์ และณัฐสพันธ์ เผ่าพันธุ์. (2559). การศึกษาความพร้อมของธุรกิจโรงแรมเพื่อเข้าสู่ประชาคมเศรษฐกิจอาเซียนในเขตอำเภอเมือง จังหวัดกาญจบุรี. วารสารวิชาการตลาดและการจัดการ มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลธัญบุรี, 3(1), 71-85.
พุทธชาด ลุนคำ. (2559). รายงานภาวะอุตสาหกรรมรายไตรมาส:ธุรกิจโรงแรม. แนวโน้มธุรกิจ/อุตสาหกรรม ปี 2559-2561. กรุงเทพฯ: ธนาคารกรุงศรีอยุธยา, ที่มาจาก จาก https://www.krungsri.com/bank/getmedia/f24bbbf8-fa88-40cb-a408-f43900993cd7/THQIR_TOUR_4Q17_TH.aspx
มหาวิทยาลัยวลัยลักษณ์. (2559). โครงการวิจัยและพัฒนาพื้นที่ลุ่มน้ำปาก, ที่มาจาก www.wu.ac.th
ลักษมี งามศรี, ธนศักด์ พัฒนานุชาติ, นันทภัค สาดบุญมี และ ธิติยา ทองเกิน. (2552). การศึกษาการตลาดสินค้า OTOP สู่แนวทางการพัฒนากลยุทธ์การตลาดสินค้า OTOP ในเขตอำเภอเมือง จังหวัดนครสวรรค์. มหาวิทยาลัยราชภัฏนครสวรรค์ สำนักวิทยบริการและเทคโนโลยีสารสนเทศ.
วิทวัส รุ่งเรืองผล. (2558). หลักการตลาด. (พิมพ์ครั้งที่ 9). กรุงเทพฯ :มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
ศิริวรรณ เสรีรัตน์ และสมชาย หิรัญกิตติ. (2545). องค์การและการจัดการ. กรุงเทพฯ: Diamond in Business World.
ศิริมา พิมแสนนิล. (2559). กลยุทธ์การตลาดการท่องเที่ยวเชิงนิเวศ กรณีศึกษาหมู่บ้านคีรีวง อำเภอลานสกา จังหวัดนครศรีธรรมราช. (วิทยานิพนธ์บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยบูรพา, ชลบุรี.
ศิริพงศ์ รักใหม่. (2552). ปัจจัยที่ส่งผลต่อความสำเร็จของผู้ประกอบการร้านอาหารและภัตตาคาร (กรณีศึกษาผู้ประกอบการร้านอาหารและภัตตาคารในเขตประเวศ และเขตพระโขนง กรุงเทพมหานคร). วารสารวิทยาลัยดุสิตธานี, 3(1), 1-24.
สภัสรินทร์ รัตนบุรี และ ชัยวุฑ ตรึกตรอง. (2560). ความพร้อมของผู้ประกอบการในจังหวัดนครศรีธรรมราชเข้าสู่ประชาคมเศรษฐกิจอาเซียน (AEC). วารสารรัตภาคย์, ฉบับพิเศษครบรอบ 23 ปี สถาบันรัชภาคย์, 154-160.
สมคิด บางโม. (2556). การเป็นผู้ประกอบการ (พิมพ์ครั้งที่ 5). กรุงเทพฯ : เอสเค บุ๊คส์.
สมบัติ กาญจนกิจ. (2544). นันทนาการและอุตสาหกรรมท่องเที่ยว (พิมพ์ครั้งที่ 1). กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สิทธิชัย ธรรมเสน่ห์. (2555). สมรรถนะของผู้ประกอบการวิสาหกิจขนาดกลางและขนาดย่อม ประเภทกิจการสถานบริการสปา ในจังหวัดชลบุรีกับขีดความสามารถอันพึงประสงค์ของผู้รับบริการ, ที่มาจากhttp://www.ssruir.ssru.ac.th/bitstream/ssruir/665/1/101-55.pdf
สุรีย์ เข็มทอง. (มปป.). ธุรกิจสินค้าที่ระลึก, ที่มาจาก http://stouonline.stou.ac.th/courseware/courses/management/content/modules/market%20module5.pdf
สุพัฒน์ สุกมลสันต์. (2555). การเปรียบเทียบก่อนและหลังการทดสอบรวมเพื่อการวิจัย. ภาษาปริทัศน์, 2555(27), 52-68.
Jones, R.G. & George, M.J. (2003). Contemporary Management. (3rd ed.) New York: McGraw-Hill.
Kotler, P. (1997). Marketing Management: Analysis, planning, implementation and control. (9th ed). New Jersey: Prentice Hall International.
Lineman, R. Hl, Merenda, P.F., & Gold, R.Z. (1980). Introduction to bivariate and multivariate analysis. Glenview, IL: Scott, Foreman.
Madatta, J.S. (2011). The role of entrepreneurial competencies on the success of the SME’s in Tanzania: The case study of Ilala and Temeke municipals, Retrieved from; http://repository.out.ac.tz/291/1/JIMMY_MADATA.doc
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ผู้นิพนธ์ต้องรับผิดชอบข้อความในบทนิพนธ์ของตน มหาวิทยาลัยพะเยาไม่จำเป็นต้องเห็นด้วยกับบทความที่ตีพิมพ์เสมอไป ผู้สนใจสามารถคัดลอก และนำไปใช้ได้ แต่จะต้องขออนุมัติเจ้าของ และได้รับการอนุมัติเป็นลายลักษณ์อักษรก่อน พร้อมกับมีการอ้างอิงและกล่าวคำขอบคุณให้ถูกต้องด้วย
The authors are themselves responsible for their contents. Signed articles may not always reflect the opinion of University of Phayao. The articles can be reproduced and reprinted, provided that permission is given by the authors and acknowledgement must be given.
