ตลาดน้ำปริทัศน์
คำสำคัญ:
ตลาดน้ำ, ชุมชนท้องถิ่น, การท่องเที่ยว, สื่อบทคัดย่อ
ตลาดน้ำเป็นส่วนสำคัญของโครงสร้างเศรษฐกิจท้องถิ่น ทั้งยังบอกเล่าเรื่องราวความเป็นมาของวิถีชีวิตชาวไทย ตลาดน้ำจึงได้รับการศึกษาโดยนักวิจัยจำนวนมาก บทความนี้ได้รวบรวมข้อค้นพบและข้อเสนอแนะจากงานวิชาการดังกล่าวโดยสามารถแบ่งเป็น 6 เรื่องหลัก ดังต่อไปนี้ (1) ตลาดน้ำเป็นศูนย์รวมภูมิปัญญาและวัฒนธรรมอันล้ำค่า (2) ซึ่งการออกแบบ การแต่งร้าน และสินค้าควรมีเอกลักษณ์และควรค่าต่อการเข้าถึง (3) ตลาดน้ำจึงกลายเป็นสถานที่พักผ่อนหย่อนใจ และให้ความรู้สึกหลุดออกจากชีวิตการทำงานในแต่ละวัน ทั้งนี้ด้วยบรรยากาศที่แตกต่างจากสถานที่อื่น ๆ (4) ส่วนผสมทางการตลาดเป็นหัวข้อที่ถูกศึกษามาก (5) และนักวิจัยมักให้ข้อเสนอแนะเกี่ยวกับการปรับปรุงสภาพแวดล้อมและสภาวะเศรษฐกิจชุมชน โดยเริ่มจากความสามัคคีและร่วมมือกันของชุมชน ผู้ขาย และเจ้าหน้าที่รัฐ (6) สื่อต่าง ๆ เช่น สังคมออนไลน์ โทรทัศน์ และหนังสือพิมพ์ท้องถิ่น ควรเป็นเครื่องมือประชาสัมพันธ์การท่องเที่ยวตลาดน้ำ ท้ายนี้งานวิจัยในอนาคตควรสร้างเครื่องมือที่ช่วยให้การสื่อสารซื้อขายกับนักท่องเที่ยวต่างชาติประสบผลสำเร็จ ซึ่งงานวิจัยเชิงปฏิบัติการดังเช่นที่กล่าวมานี้จะสามารถช่วยเพิ่มรายได้ที่ชุมชนได้รับจากการท่องเที่ยว
เอกสารอ้างอิง
กมลทิพย์ กันตะเพ็ง, และ พิทักษ์ ศิริวงศ์. (2560). Dynamic of entrepreneurial shops at Amphawa floating market, in Samutsongkhram Province: study for grounded theory. วารสารมนุษยศาสตร์สังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยทักษิณ, 12(1), 81-101.
กรกนก สนิทการ. (2561). การศึกษาคุณลักษณะของการสื่อสารประเพณีจองพาราและการนำไปใช้ในการท่องเที่ยวเชิงวัฒนะรรมของจังหวัดแม่ฮ่องสอน. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยพะเยา, 6(1), 123-143.
กฤตภาส บินสุอะหวา และศุภวัฒนากร วงศ์ธนวสุ. (2554). การประเมินผลตลาดน้ำคลองแห. วารสารการบริหารท้องถิ่น, 4(2), 59-66.
กฤษฎา ธีระโกศลพงศ์. (2562). (บทความปริทัศน์) หนังสือ Basic Income: And How We Can Make It Happen. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยพะเยา, 7(1), 1-12.
เกศินี แนวโอโล และ กฤชวรรธน์ โล่ห์วัชรินทร์. (2562). การจัดการทรัพยากรร่วมของท้องถิ่น: กรณีศึกษา ป่าภูตะเภา ตำบลกุดยม อำเภอภูเขียว จังหวัดชัยภูมิ. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยพะเยา, 7(1), 193-207.
ขนิษฐา บรมสำลี, และ รัฐพล สันสน. (2560). รูปแบบกลยุทธ์การตลาดเพื่อการท่องเที่ยวตลาดน้ำแบบยั่งยืน. Veridian E-Journal, Silpakorn University (Humanities, Social Sciences and arts), 10(2), 1-22.
จัตตุรงค์ เพลินหัด. (2558). การเพิ่มศักยภาพของสินค้าหนึ่งตำบลหนึ่งผลิตภัณฑ์ในอุตสาหกรรมการท่องเที่ยว (ตลาดน้ำ) ของไทยก่อนเข้าสู่ประชาคมเศรษฐกิจอาเซียน. วารสารโลจิสติกส์และซัพพลายเชน มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา, 1(2), 19-27.
จิตราภรณ์ สุทธิวรเศรษฐ์, พัชนี เชยจรรยา, บุหงา ชัยสุวรรณ, พรพรรณ ประจักษ์เนตร, กุลฤดี นุ่มทอง และ ขวัญชนก มั่นหมาย. (2557). การสื่อสารเพื่อส่งเสริมการท่องเที่ยวตลาดน้ำในลุ่มน้ำภาคกลางอย่างยั่งยืน. วารสารนิเทศศาสตร์และนวัตกรรม นิด้า, 1(1), 99-130.
จิรวุฒิ หลอมประโคน, ศลาฆนันท์ หงส์สวัสดิ์ และ รัชภร รุ่งตั้งธนาบุญ. (2562). ปัจจัยการตลาดและพฤติกรรมของนักท่องเที่ยวที่มาตลาดน้ำทุ่งบัวแดงจังหวัดนครปฐม. วารสารวิจัยรำไพพรรณี, 13(2), 73-82.
จิรวุฒิ หลอมประโคน, สุรัชดา เชิดบุญเมือง และ เพชรไทย เย็นแย้ม. (2560). Component of Marketing Factors and Tourist Behavior visiting Talingchan Floating Market. วารสารวิจัยรำไพพรรณี, 11(2), 58-65.
เจตน์สฤษฎิ์ สังขพันธ์, เก็ตถวา บุญปราการ, ชุติมา หวังเบ็ญหมัด, Kathylene Remegio และ อรุณพร อธิมาตรไมตรี. (2559). ความพึงพอใจของนักท่องเที่ยวที่มาใช้บริการตลาดน้ำคลองแห อำเภอหาดใหญ่ จังหวัดสงขลา. Journal of Management Sciences, 33(1), 25-50.
ชลลดา แสงมณี ศิริสาธิตกิจ และ ธีรศักดิ์ อุ่นอารมย์เลิศ. (2557). การพัฒนารูปแบบการท่องเที่ยวตลาดน้ำภาคใต้เพื่อการพัฒนาที่ยั่งยืน. วารสารศิลปากรศึกษาศาสตร์วิจัย, 6(1), 66-79.
ชัยยุทธ ถาวรานุรักษ์. (2562). พฤติกรรมและความพึงพอใจของนักท่องเที่ยวชาวไทยที่มีต่อตลาดน้ำคลองแดน อำเภอระโนด จังหวัดสงขลา. วารสารศรีปทุมปริทัศน์ ฉบับมนุษย์ศาสตร์และสังคมศาสตร์, 19(1), 122-135.
ชุติมา นุตยะสกุล และ ประสพชัย พสุนนท์. (2559). ปัจจัยการตัดสินใจของนักท่องเที่ยวชาวไทยต่อการท่องเที่ยวตลาดน้ำวัดลำพญา จังหวัดนครปฐม. Dusit Thani College Journal, 10(1), 132-150.
ณัชชา กริ่มใจ. (2552). รูปแบบธุรกิจท่องเที่ยวตลาดน้ำในประเทศไทย. วารสาร EAU HERITAGE, 3(1), 115-129.
ณัฐวุฒิ สุวรรณทิพย์, ทัศนาวดี แก้วสนิท และ กรกฎ จำเนียร. (2560). การสื่อสารการตลาดเชิงวัฒนธรรมเพื่อการอนุรักษ์ความหลากหลายทางศิลปวัฒนธรรมตลาดน้ำคลองแดน : ตลาดน้ำสามคลองสองเมืองของจังหวัดสงขลาและจังหวัดนครศรีธรรมราช. วารสารการจัดการสมัยใหม่, 15(2), 77-90.
ทากะโนริ อิชิกาวะ และ ฉวีวรรณ เด่นไพบูลย์. (2560). การวิเคราะห์ระบบตลาดน้ำในประเทศไทยที่ยั่งยืน. วารสารวิจัยและสาระสถาปัตยกรรม การผังเมือง, 14(2), 127-142.
ธิดารัตน์ ตันนิรัตร์. (2557). ความคิดเห็นของนักท่องเที่ยวต่อการพัฒนาการท่องเที่ยวตลาดคลองสวน 100 ปี. Journal of Multidisciplinary in Social Sciences: Humanities and Social Sciences SDU Research Journal, 10(2), 91-104.
ธีราภรณ์ นกแก้ว. (2555). การท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์ กรณีศึกษาตลาดน้ำวัดไทรกรุงเทพมหานคร. Journal of Multidisciplinary in Social Sciences: Humanities and Social Sciences SDU Research Journal, 8(1), 49-60.
ปนันดา จันทร์สุกรี, นลินี พานสายตา, ไพลิน เชื้อหยก และ นิตินัย รุ่งจินดารัตน์. (2560). การจัดการความรู้ด้านการท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์ กรณีศึกษาชุมชนตลาดน้ำอัมพวา จังหวัดสมุทรสงคราม. วารสารวิทยาลัยดุสิตธานี, 11(3), 49-63.
ปรียาภรณ์ เนียมนก และ วศิน เหลี่ยมปรีชา. (2554-2555). การรวมกลุ่มของชุมชนนักปฏิบัติเพื่อสร้างรูปแบบทางการตลาดที่ยั่งยืนผ่านทฤษฎีกิจกรรม: กรณีศึกษา ตลาดน้ำอัมพวา. Journal of Business, Economics and Communications, 7 (1), 29-38.
พรทิพย์ จุ้ยรอด. (2555-2556). การมีส่วนร่วมของชุมชนในการพัฒนาการท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์บริเวณตลาดน้ำโบราณบางพลี อำเภอบางพลี จังหวัดสมุทรปราการ. วารสารร่มพฤกษ์ มหาวิทยาลัยเกริก, 31(1), 93-114.
พระครูสังฆรักษ์ทรงพรรณ ชยทตฺโต. (2560). Damnoen Saduak floating market : The Current of Management. วารสาร มจร พุทธปัญญาปริทรรศน์, 2(1), 73-88.
พระครูสังฆรักษ์ทรงพรรณ ชยทตฺโต. (2562). การพัฒนาเครือข่ายสุขภาวะเชิงพุทธของชุมชนตลาดน้ำในจังหวัดราชบุรี. วารสารสันติศึกษาปริทรรศน์ มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย, 7(2), 379-391.
พราว อรุณรังสีเวช และ สิริพร มีนานันทน์. (2559). สื่อสร้างสรรค์เพื่อการศึกษา. วารสารเทคโนโลยีสื่อสารมวลชน มทร.พระนคร, 1(2), 62-71.
เพ็ชราภรณ์ ชัชวาลชาญชนกิจ และ พรรณรัตน์ อาภรณ์พิศาล. (2561). The Influence of Marketing Mix to the Effectiveness Cultural Tourism in Lam Phaya Floating Market. วารสารปาริชาต, 31(3), 155-160.
มธุรา สวนศรี (2559). แนวทางการพัฒนาและส่งเสริมการท่องเที่ยวเพื่อสะท้อนอัตลักษณ์ ตลาดน้ำ บางน้ำผึ้ง จังหวัดสมุทรปราการ. วารสารกระแสวัฒนธรรม, 17(31), 41-55.
รัศมี อุตเสนา. (2559). ตลาดน้ำกับการทำหน้าที่พัฒนาชุมชนอย่างยั่งยืน. EAU HERITAGE JOURNAL Social Science and Humanit, 6(3), 58-68.
วรุณี เชาวน์สุขุม และ วงศ์ธีรา สุวรรณณิน. (2561). The strategies for sustainable tourism development of cultural floating market: A caes study floating market samchuk, suphan buri province. วารสาร มจร สังคมศาสตร์ปริทรรศน์, 7(4), 123-135.
วันทิตา ปาลิเอกวุฒิ และ ปิติพร มโนคุ้น. (2561). การศึกษาการเปลี่ยนแปลงคุณภาพน้ำในคลองพระพิมลราชาบริเวณตลาดน้ำไทรน้อย อําเภอไทรน้อย จังหวัดนนทบุรี. วารสารวิชาการ มทร. สุวรรณภูมิ, 6(1), 37-44.
วารัชต์ มัธยมบุรุษ. (2561). รูปแบบจัดการภาพลักษณ์ด้านการท่องเที่ยวของจังหวัดพะเยา. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยพะเยา, 6(2), 8-28.
วีรยา เจริญสุข. (2562). ความคิดเห็นของนักท่องเที่ยวชาวไทยต่อปัจจัยในการตัดสินใจเดินทางมาท่องเที่ยวตลาดน้ำอัมพวา จังหวัดสมุทรสงคราม. วารสารนวัตกรรมการบริหารและการจัดการ (มนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์), 7(1), 39-47.
ศิริรัตน์ ขานทอง, ละเอียด ศิลาน้อย และ กันฑิมาลย์ จินดาประเสริฐ. (2562). Marketing Mix Factors that Tourists Give Precedence to Travel in Taling Chan Floating Market. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏอุบลราชธานี, 10(1), 42-58.
สิรัชญา วงษ์อาทิตย์ และยุพาวรรณ วรรณวาณิชย์. (2559). Factors affecting Thai tourists’ decision making in nostalgia tourism. วารสารวิทยาลัยดุสิตธานี, 10(1), 115-131.
สุทธยา สมสุข, สุวภัทร อำพันสุขโข, ยาภรณ์ ดำจุติ. (2561). Tourism Services of Klonghae Floating Market. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏอุบลราชธานี, 9(1), 43-60.
สุภาภรณ์ จินดามณีโรจน์. (2553-2554). ประวัติศาสตร์วัฒนธรรมชาวสวน จังหวัดสมุทรสงครามตอนบน (ตำบลท่าคา อำเภออัมพวา และตำบลดอนมะโนรา อำเภอบางคนที). หน้าจั่ว, (7), 217-253.
อรรนพ เรืองกัลปวงศ์ และสราวรรณ์ เรืองกัลปวงศ์. (2559). แนวทางการพัฒนาคุณภาพการบริการของแหล่งท่องเที่ยวตลาดน้ำจังหวัดนนทบุรี. วารสารวิชาการ มหาวิทยาลัยฟาร์อีสเทอร์น FEU Academic Review, 10(3), 7-21.
อรอุมา สินธุพันธ์. (2561). ภาวะผู้นำเชิงแบบอำนาจบารมีของนายกเทศมนตรีเทศบาลตำบล ในเขตอำเภอเมืองจังหวัดอุดรธานี. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยพะเยา, 6(1), 42-59.
Annaick Vauclin, กิตติพงศ์ ติรณะรัต, อภิวัฒน์ สอนสุกอง, สุทธินี เดชารัตน์ และ สินิทธ์ ซื่อตระกูล. (2562). แนวทางการสอนภาษาต่างประเทศเพื่อการเรียนรู้และการสื่อสารทางวัฒนธรรม Alternative pedagogic approaches for the requirement of cultural skills and knowledge with a foreign language. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยพะเยา, 7(1), 32-48.
Arunrangsiwed, P., Komolsevin, R., & Beck, C. S. (2017). Fan Activity as Tool to Improve Learning Motivation. Suan Sunandha Rajabhat University Journal of Management Science, 4(2), 16-32.
Arunrangsiwed, P. (2013). The Effects of Website for Temples in Bangyai and Bangkruay District on Thai Tourist Attractions. In The 5th International Science, Social Science, Engineer and Energy Conference 2013. Kanjanaburi, Thailand: Suan Sunandha Rajabhat University, 207-211.
Bernardo, F., & Palma-Oliveira, J. M. (2016). Urban neighbourhoods and intergroup relations: The importance of place identity. Journal of Environmental Psychology, 45, 239-251.
Caxaj, C. S., & Ixtahuacan, K. Q. T. P. (2018). A community-based intervention to build community harmony in an Indigenous Guatemalan Mining Town. Global public health, 13(11), 1670-1681.
Chaliluddin, A. P., Purbayanto, A., Monintja, D. R., Imron, M., & Santoso, J. (2015). Role of local wisdom in utilization of resource of fish in the Aceh Jaya district, Indonesia. J Adv Soc Sci-Humanit, 1, 17-20.
Corigliano, M. A., & Mottironi, C. (2019). Wine and food tourism and place identity. Place Branding: Connecting Tourist Experiences to Places, 285.
English, F. W. (2018). Relational goods, democracy, and the paradox of epistemic privilege. Beyond Leadership, 189-197. Springer.
Hasib, M., Nahruddin, Z., Tahir, M. M., Handam, M., Akbar, M. F., & Nurdiansyah, W. (2017, November). Local Wisdom and Character Education in Youth Organizations: A Case Study of South Sulawesi Province, Indonesia. In International Conference on Administrative Science (ICAS 2017). Atlantis Press.
Jenkins, H. (1992). Textual poachers: Television Fans and Participatory Culture. New York: Routledge,
Knez, I., Butler, A., Sang, Å. O., Ångman, E., Sarlöv-Herlin, I., & Åkerskog, A. (2018). Before and after a natural disaster: Disruption in emotion component of place-identity and wellbeing. Journal of Environmental Psychology, 55, 11-17.
Kurniawati, A. A., Wahyuni, S., & Putra, P. D. (2017). Utilizing Of Comic And Jember's Local Wisdom As Integrated Science Learning Materials. International Journal of Social Science and Humanity, 7(1), 47.
Kusumasari, B., & Alam, Q. (2012). Local wisdom‐based disaster recovery model in Indonesia. Disaster Prevention and Management: An International Journal. Emerald.
Mungmachon, M. R. (2012). Knowledge and local wisdom: Community treasure. International Journal of Humanities and Social Science, 2(13), 174-181.
Nana Srithammasak, et al. (2561). The Study of Foreign Tourists Behavior towards Taling-Chan Floating Market. วารสารการบริการและการท่องเที่ยวไทย, 13(1), 27-35.
Santana, C. (2018). Why not all evidence is scientific evidence. Episteme, 15(2), 209-227.
Syarif, E., Hasriyanti, H., Fatchan, A., Astina, I. K., & Sumarmi, S. (2016). Conservation Values of Local Wisdom Traditional Ceremony Rambu Solo Toraja’s Tribe South Sulawesi As Efforts The Establishment Of Character Education. EFL JOURNAL, 1(1), 17-23.
Varaporn Limpremwattana และDarika Koolkaew. (2561). องค์ประกอบของปัจจัยการตลาดและพฤติกรรมของนักท่องเที่ยวที่เดินทางมาท่องเที่ยวตลาดน้ำคลองลัดมะยม. วารสารกระแสวัฒนธรรม, 19(36), 41-50.
Wahid, A., Sugiharto, D. Y. P., Samsudi, S., & Haryono, H. (2018). Tolerance in Inquiry-Based Learning: Building Harmony and Solidarity in Students. Walisongo: Jurnal Penelitian Sosial Keagamaan, 26(1), 147-170.
Wolf, M., & Serpanos, D. (2020). The Safety and Security Landscape. Safe and Secure Cyber-Physical Systems and Internet-of-Things Systems, 1-10. Springer.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ผู้นิพนธ์ต้องรับผิดชอบข้อความในบทนิพนธ์ของตน มหาวิทยาลัยพะเยาไม่จำเป็นต้องเห็นด้วยกับบทความที่ตีพิมพ์เสมอไป ผู้สนใจสามารถคัดลอก และนำไปใช้ได้ แต่จะต้องขออนุมัติเจ้าของ และได้รับการอนุมัติเป็นลายลักษณ์อักษรก่อน พร้อมกับมีการอ้างอิงและกล่าวคำขอบคุณให้ถูกต้องด้วย
The authors are themselves responsible for their contents. Signed articles may not always reflect the opinion of University of Phayao. The articles can be reproduced and reprinted, provided that permission is given by the authors and acknowledgement must be given.
