การรับรู้อารมณ์ขันจากภาษากำกวมในนิตยสารการ์ตูนไทย
คำสำคัญ:
ภาษากำกวม, อารมณ์ขัน, นิตยสารการ์ตูนไทยบทคัดย่อ
งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาประเภทของภาษากำกวมในนิตยสารการ์ตูนไทย ที่ส่งผลให้ผู้อ่านรับรู้และเกิดอารมณ์ขัน ซึ่งรวบรวมข้อมูลจากนิตยสารการ์ตูนขายหัวเราะ และนิตยสารการ์ตูนฮาจะเกร็ง จำนวน 100 เล่มผลการวิจัยพบว่าประเภทของภาษากำกวมที่ปรากฏในนิตยสารการ์ตูนไทยแบ่งออกเป็น 3 ประเภทหลัก คือ 1) ความกำกวมระดับคำและกลุ่มคำ 2) ความกำกวมระดับไวยากรณ์ และ 3) ความกำกวมระดับประโยคและข้อความ แยกย่อยได้ 17 ประเภท และพบว่าการ์ตูนที่ใช้ภาษากำกวมส่วนใหญ่ยังคงสร้างอารมณ์ขัน ให้แก่ผู้อ่าน โดยการ์ตูนที่ทำให้ผู้อ่านเกิดอารมณ์ขันมากที่สุด คือ การ์ตูนที่ใช้ภาษากำกวมประเภทการใช้คำที่มีความหมายหลายนัยที่เป็นความหมายตรงกับความหมายตรง และภาษากำกวมที่เกิดจากการอ้างอิงเกี่ยวกับบริบทหรือสถานการณ์
References
กาญจนา เจริญเกียรติบวร. (2548). การวิเคราะห์วาทกรรมเรื่องตลกภาษาไทย. (วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต). จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, กรุงเทพฯ.
การ์ตูน. [นามแฝง]. (2556). นิตยสารการ์ตูนฮาจะเกร็ง, (91), 72.
ชวนฮา. [นามแฝง]. (2557, กรกฎาคม). นิตยสารการ์ตูนฮาจะเกร็ง, (111), 90.
ชวนฮา. [นามแฝง]. (2557, กรกฎาคม). นิตยสารการ์ตูนฮาจะเกร็ง, (112), 66.
นิค. [นามแฝง]. (2555, สิงหาคม). นิตยสารการ์ตูนขายหัวเราะ, 27(1201), 105.
บักอั้น. [นามแฝง]. (2554, พฤษภาคม). นิตยสารการ์ตูนขายหัวเราะ, 26(1134), 78.
ประสิทธิ์ กาพย์กลอน. (2543). ลักษณะประโยคกำกวมในภาษาไทยปัจจุบัน. (รายงานการวิจัย). มหาวิทยาลัยรามคำแหง, กรุงเทพฯ.
เปรี้ยว. [นามแฝง]. (2557, กรกฎาคม). นิตยสารการ์ตูนฮาจะเกร็ง, (112), 67.
ราชบัณฑิตยสถาน. (2554). พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2554 เฉลิมพระเกียรติพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวเนื่องในโอกาสพระราชพิธีมหามงคลเฉลิมพระชนมพรรษา 7 รอบ 5 ธันวาคม 2554. กรุงเทพฯ: ราชบัณฑิตยสถาน, 2556.
วรัญญา ยิ่งยงศักดิ์. (2561). การใช้ภาษาในการเสนอภาพสตรีจากนิตยสารบันเทิงไทย. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยพะเยา, 6(1), 145.
วิภาพร สุขอร่าม และ นิค. (2554, พฤษภาคม). นิตยสารการ์ตูนขายหัวเราะ, 26(1134), 27.
วุฒิ. [นามแฝง]. (2557, ตุลาคม). นิตยสารการ์ตูนขายหัวเราะ, 29(1315), 76.
สัญ อินเลิฟ. [นามแฝง]. (2558, พฤษภาคม). นิตยสารการ์ตูนฮาจะเกร็ง, (131), 51.
สุจิตรา แซ่ลิ่ม. (2549). ความกำกวมอย่างจงใจในปริศนาคำทายของไทย. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, กรุงเทพฯ.
สุรหนุ่ย. [นามแฝง]. (2557, กรกฎาคม). นิตยสารการ์ตูนฮาจะเกร็ง, (111), 37.
สุรหนุ่ย. [นามแฝง]. (2557, ธันวาคม). นิตยสารการ์ตูนฮาจะเกร็ง, (121), 37.
อิ้ว. [นามแฝง]. (2556, ตุลาคม). นิตยสารการ์ตูนฮาจะเกร็ง, (93), 62.
เอ๊ะ. [นามแฝง]. (2558, กุมภาพันธ์). นิตยสารการ์ตูนขายหัวเราะ, 30(1333), 25.
Cartoon 2010. [นามแฝง]. (2553, มีนาคม). นิตยสารการ์ตูนขายหัวเราะ, 25(1074), 100.
Chanon’53. [นามแฝง]. (2556, มีนาคม). นิตยสารการ์ตูนฮาจะเกร็ง, (79), 39.
Conway, D. A. and Munson, R. (2000). Vagueness and Ambiguity. In The elements of reasoning. Belmont, CA: Wadsworth/ Thomson Learning.
darim. [นามแฝง]. (2555, ตุลาคม). นิตยสารการ์ตูนฮาจะเกร็ง, (70), 13.
Dienhart, M. J. (1998). A linguistic look at riddles. Journal of Pragmatics. 95-125.
Hirst, G. (1987). Semantic interpretation and the resolution of ambiguity: studies in natural language processing. Cambridge: Cambridge University Press.
IngFar 2555. [นามแฝง]. (2555, ธันวาคม). นิตยสารการ์ตูนฮาจะเกร็ง, (74), 37.
Pepicello, W. J. and Green T. A.. (1984). The language of riddles. Columbus: Ohio State University Press.
Downloads
เผยแพร่แล้ว
How to Cite
ฉบับ
บท
License
ผู้นิพนธ์ต้องรับผิดชอบข้อความในบทนิพนธ์ของตน มหาวิทยาลัยพะเยาไม่จำเป็นต้องเห็นด้วยกับบทความที่ตีพิมพ์เสมอไป ผู้สนใจสามารถคัดลอก และนำไปใช้ได้ แต่จะต้องขออนุมัติเจ้าของ และได้รับการอนุมัติเป็นลายลักษณ์อักษรก่อน พร้อมกับมีการอ้างอิงและกล่าวคำขอบคุณให้ถูกต้องด้วย
The authors are themselves responsible for their contents. Signed articles may not always reflect the opinion of University of Phayao. The articles can be reproduced and reprinted, provided that permission is given by the authors and acknowledgement must be given.
