รูปแบบการคิดและผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของนิสิตกายภาพบำบัด มหาวิทยาลัยพะเยา
คำสำคัญ:
รูปแบบการคิด, ผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน, นิสิตกายภาพบำบัดบทคัดย่อ
รูปแบบการคิดเป็นคำที่ใช้ในด้านจิตวิทยาด้านพุทธิปัญญาที่อธิบายถึงวิธีการที่บุคคลคิด รับรู้ และจดจำข้อมูล โดยรูปแบบการคิดแตกต่างจากความสามารถหรือระดับทางสติปัญญา ซึ่งการวัดรูปแบบการคิดมิใช่การวัดความฉลาด การศึกษานี้มีวัตถุประสงค์เพื่อวัดระดับแบบการคิดของนิสิตกายภาพบำบัด มหาวิทยาลัยพะเยา ที่ศึกษาในภาคการศึกษาต้น ปีการศึกษา 2556 นิสิตกายภาพบำบัดจำนวน 147 คน ถูกขอให้ตอบคำถามของแบบวัดรูปแบบการคิด โดยข้อมูลรูปแบบการคิดถูกวิเคราะห์และแสดงเป็น 3 ประเภท ได้แก่ แบบพึ่งพา แบบอิสระ และแบบร่วมพัฒนา ผลการศึกษา พบว่า นิสิตกายภาพบำบัดมีรูปแบบการคิดแบบร่วมพัฒนา (ร้อยละ 72.90) และแบบอิสระ (ร้อยละ 27.10) และไม่มีนิสิตคนใดมีรูปแบบการคิดแบบพึ่งพา นอกจากนี้ รูปแบบการคิดของนิสิตกายภาพบำบัดไม่มีความสัมพันธ์กับผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน แต่พบความสัมพันธ์อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติในเชิงลบระหว่างผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนและอายุของนิสิตกายภาพบำบัด
References
สุรางค์ โค้วตระกูล. (2556). จิตวิทยาการศึกษา. พิมพ์ครั้งที่ 11. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
Evans C, Cools E, Charlesworth ZM. (2010). Learning in higher education - how cognitive and learning styles matter. Teaching in Higher Education;15(4):467-78.
จิราภา เต็งไตรรัตน์, นพมาศ อุ้งพระ, รัจรี นพเกตุ, วารุณี ภูวสรกุล, ศรีเรือน แก้วกังวาล, ศันสนีย์ ตันติวิท และคณะ. (2554). วิทยาทั่วไป. พิมพ์ครั้งที่ 7. กรุงเทพมหานคร : สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
ทิพยวรรณ กิตติพร. (2542). จิตวิทยาทั่วไป (General psychology). พิษณุโลก: ภาควิชาสังคมศาสตร์ คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร.
Witkin HA, Moore CA, Goodenough DR, Cox PW. (1977). Field-dependent and Field-independent cognitive styles and their educational implications. Review of Education Research;47(2):1-64.
เอมอร กฤษณะรังสรรค์. (2545). รายงานวิจัย เรื่อง รูปแบบการคิดของนักศึกษา ชั้นปีที่ 1 สถาบันราชภัฏสวนสุนันทา. กรุงเทพมหานคร: The East-West Psychological Science Research Center.
พระราชบัญญัติ วิชาชีพกายภาพบำบัด พ.ศ. 2547: ราชกิจจานุเบกษา; 22 ตุลาคม 2547.
คณะสหเวชศาสตร์ มหาวิทยาลัยพะเยา. (2555). หลักสูตรกายภาพบำบัดบัณฑิต หลักสูตรใหม่ พ.ศ. 2555. พะเยา: มหาวิทยาลัยพะเยา.
Cools E, van den Broeck H. (2007). Development and Validation of the Cognitive Style Indicator. Journal of Psychology;141(4):359-87.
สุธีร์ อินต๊ะประเสริฐ, เบญจลักษณ์ มณีทอน, ณรงค์ มณีทอน. (2546). ความสัมพันธ์ระหว่างความฉลาดทางอารมณ์และระดับความเครียดของนักศึกษาแพทย์ชั้นปีที่ 1 คณะแพทยศาสตร์มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ วารสารสมาคมจิตแพทย์แห่งประเทศไทย; 48(4):231-8.
ศิริวรรณา สุขสว่างผล. (2541). ผลของวิธีเสนอให้เรียนที่มีผลต่อผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนและความคงทนของการเรียนรู้ของนักศึกษาพยาบาลที่มีรูปแบบการคิดต่างกัน [วิทยานิพนธ์]. สงขลา: มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์.
กุลนิดา เต็มชวาลา, สุวรรณี พุทธิศรี. (2555). ความสัมพันธ์ระหว่างระดับความฉลาดทางอารมณ์และผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนระดับมัธยมปลาย (คะแนน O-NET และคะแนนกสพท.) ของนักศึกษาแพทย์ชั้นปีที่ 1 ของโรงเรียนแพทย์แห่งหนึ่งในกรุงเทพมหานคร. วารสารสมาคมจิตแพทย์แห่งประเทศไทย;57(3):295-304.
Downloads
เผยแพร่แล้ว
How to Cite
ฉบับ
บท
License
ผู้นิพนธ์ต้องรับผิดชอบข้อความในบทนิพนธ์ของตน มหาวิทยาลัยพะเยาไม่จำเป็นต้องเห็นด้วยกับบทความที่ตีพิมพ์เสมอไป ผู้สนใจสามารถคัดลอก และนำไปใช้ได้ แต่จะต้องขออนุมัติเจ้าของ และได้รับการอนุมัติเป็นลายลักษณ์อักษรก่อน พร้อมกับมีการอ้างอิงและกล่าวคำขอบคุณให้ถูกต้องด้วย
The authors are themselves responsible for their contents. Signed articles may not always reflect the opinion of University of Phayao. The articles can be reproduced and reprinted, provided that permission is given by the authors and acknowledgement must be given.
