รูปแบบจัดการภาพลักษณ์ด้านการท่องเที่ยว ของจังหวัดพะเยา
บทคัดย่อ
การศึกษา รูปแบบการจัดการภาพลักษณ์ด้านการท่องเที่ยวของจังหวัดพะเยา มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาการจัดการภาพลักษณ์ด้านการท่องเที่ยวของจังหวัดพะเยาเพื่อพัฒนาการท่องเที่ยว โดยใช้เครื่องมือทางปริมาณ ได้แก่แบบสอบถามของนักท่องเที่ยวชาวไทย และคุณภาพ ได้แก่ การศึกษาด้านเอกสาร การสังเกตแบบไม่มีส่วนร่วม การสัมภาษณ์การประชุมกลุ่มย่อยกับหน่วยงานภาครัฐ เอกชน และชุมชนด้านการท่องเที่ยว ผลการศึกษาด้านปริมาณกับนักท่องเที่ยวชาวไทยจำนวน 400 คน พบว่า นักท่องเที่ยวเป็นเพศหญิงร้อยละ 53.0 อายุประมาณ 21 - 30 ปี ร้อยละ 36.5 มีรายได้มากกว่า 30,000 บาท ร้อยละ 31.5 มาท่องเที่ยวช่วงวันหยุดเสาร์ อาทิตย์ และเทศกาล ร้อยละ 60 และเดินทางมาพร้อมครอบครัวร้อยละ 30.5 ผลการรับรู้ด้านภาพลักษณ์ของจังหวัดพะเยา 4 ลำดับแรก ได้แก่การท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรม ธรรมชาติ การเกษตร และการท่องเที่ยวชายแดน ตามลำดับ นักท่องเที่ยวมีการรับรู้ภาพลักษณ์การท่องเที่ยวจากสื่ออินเตอร์เน็ต การรีวิวผ่านโซเชียลมีเดียในประเด็นคือการท่องเที่ยวธรรมชาติ และวัฒนธรรมรอบกว๊านพะเยา ส่งผลทำให้การท่องเที่ยวกระจุกตัวในเขตเมือง และเป็นการท่องเที่ยวตามเทศกาลเท่านั้น ผลการศึกษาจากการประชุมกลุ่มย่อย ประกอบด้วยหน่วยงานภาครัฐ เอกชน และชุมชนด้านการท่องเที่ยว จำนวน 20 คน ได้ข้อสรุปร่วมกันว่า การกำหนดภาพลักษณ์ของพะเยาต้องสร้างการท่องเที่ยวแบบ 360 องศาเพื่อให้นักท่องเที่ยวมาท่องเที่ยวได้ทั้งปี และเน้นการประชาสัมพันธ์การท่องเที่ยวพะเยาเรื่อง ความสงบ อากาศดี สุขภาพดี การพำนักระยะยาว ความหลากหลายของวัฒนธรรม โดยทำงานในลักษณะภาคีภาครัฐ เอกชน ชุมชนและสถาบันศึกษาเพื่อดำเนินการจัดการภาพลักษณ์ร่วมกัน
References
_________ . (2549). ผลการวิจัยเรื่อง โครงการศึกษาวิจัยเพื่อหาความต้องการฝึกอบรมด้านการตลาดท่องเที่ยว. กรุงเทพฯ: การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย.
_________ . (2556). จุลสารการท่องเที่ยวฉบับที่3/2556. [ระบบออนไลน์]. แหล่งที่มา: http://www.etatjournal.com/web/menu-read-web-etatjournal
กรมการท่องเที่ยว. (2556). สรุปสถานการณ์นักท่องเที่ยวชาวต่างชาติ ปี พ.ศ. 2555 และแนวโน้ม ปี พ.ศ. 2556. [ระบบออนไลน์]. แหล่งที่มา : http://123.242.133.66tourism/th/home/download_list.php?gid=4
กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา. (2546). รายงานประจำปี 2545. กรุงเทพฯ: กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา.
ฉลองศรี พิมลสมพงศ์. (2548). การวางแผนการท่องเที่ยว. พิมพ์ครั้งที่ 5. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์ เกษตรศาสตร์.
จังหวัดพะเยา. (2556). ข้อมูลด้านการท่องเที่ยวจังหวัดพะเยา. [ระบบออนไลน์]. แหล่งที่มา: http://www.phayao.go.th/au/c4-3.php
ชาย โพธิสิตา. (2549). ศาสตร์และศิลป์แห่งการวิจัยเชิงคุณภาพ. กรุงเทพฯ: อมรินทร์พรินติ้ง.
บุญเลิศ จิตตั้งวัฒนา. (2548). อุตสาหกรรมการท่องเที่ยว. กรุงเทพฯ: เพรส แอนด์ ดีไซน์.
วารัชต์ มัธยมบุรุษ. (2552). รูปแบบการบริหารจัดการการท่องเที่ยวของนักท่องเที่ยวชาวญี่ปุ่นที่พำนักระยะยาวในจังหวัดเชียงใหม่. เชียงใหม่: มหาวิทยาลัยแม่โจ้.
วารัชต์ มัธยมบุรุษ. (2554). การพัฒนาเส้นทางการท่องเที่ยวเพื่อการเรียนรู้อย่างมีส่วนร่วม สำหรับนักท่องเที่ยวผู้สูงอายุ กรณีศึกษาพื้นที่การไฟฟ้าฝ่ายผลิตแม่เมาะและชุมชนรอบ จังหวัดลำปาง. เครือข่ายบริหารการวิจัยภาคเหนือตอนบน สำนักงานคณะกรรมการการอุดมศึกษาปีงบประมาณ 2553.
ศุภลักษณ์ อังครางกูร. (2548). พฤติกรรมนักท่องเที่ยว. พิมพ์ครั้งที่ 2. ขอนแก่น: โรงพิมพ์คลังนานาวิทยา.
สุชาต ประสิทธิ์รัฐสินธุ์. (2540). ระเบียบวิธีการวิจัยทางสังคมศาสตร์. กรุงเทพฯ: สามลดา.
Cooper, Chris. , Gilvert, David. ,Fyall, Alan. , Fletcher, John and Wanhill, Stephen. (2005). Tourism: Principles and Practices. 3rded. London: Pearson Education.
Goeldner, Charles R. and Ritchie, J.R. Brent. (2012). Tourism: Principles, Practices, Philosophies. 12th ed. NewYork: John Wiley & Sons.
GHall, C.Michael and Page, Stephen J.. (2002). The geography of tourism and recreation. 2nd ed. Kentucky: Routledge.
March, Roger St Georrge and Woodside, Arch G.. (2005). Tourism Behavior: Travelers’ Decisions and Actions. Massachusetts: Pul CABI.
Ross, Glenn F.. (1998). The Psychology of Tourism. 2nd ed. Melbourne: Hospitality Press.
Swarbrooke, John and Horner, Susan. (2005). Consumer behaviour in tourism. 2nd ed. London: Butterworth-Heinemann.
Downloads
เผยแพร่แล้ว
How to Cite
ฉบับ
บท
License
ผู้นิพนธ์ต้องรับผิดชอบข้อความในบทนิพนธ์ของตน มหาวิทยาลัยพะเยาไม่จำเป็นต้องเห็นด้วยกับบทความที่ตีพิมพ์เสมอไป ผู้สนใจสามารถคัดลอก และนำไปใช้ได้ แต่จะต้องขออนุมัติเจ้าของ และได้รับการอนุมัติเป็นลายลักษณ์อักษรก่อน พร้อมกับมีการอ้างอิงและกล่าวคำขอบคุณให้ถูกต้องด้วย
The authors are themselves responsible for their contents. Signed articles may not always reflect the opinion of University of Phayao. The articles can be reproduced and reprinted, provided that permission is given by the authors and acknowledgement must be given.
