ผลของโปรแกรมการฝึกเคลื่อนไหวร่างกายด้วยบันไดฝึกจังหวะเท้าประยุกต์ที่มีต่อความคล่องแคล่วว่องไวในนักกีฬาบาสเกตบอลหญิงมหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยกึ่งทดลอง มีวัตถุประสงค์เพื่อสร้างและศึกษาผลของโปรแกรมการฝึกเคลื่อนไหวร่างกายด้วยบันไดฝึกจังหวะเท้าประยุกต์ที่มีต่อความคล่องแคล่วว่องไวของนักกีฬาบาสเกตบอลหญิง มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ กลุ่มตัวอย่างเป็นนักกีฬาบาสเกตบอลหญิง จำนวน 12 คน คัดเลือกแบบเฉพาะเจาะจง ดำเนินการฝึกเป็นระยะเวลา 8 สัปดาห์ สัปดาห์ละ 3 วัน วันละ 60 นาที โปรแกรมการฝึกผ่านการตรวจสอบความตรงเชิงเนื้อหาโดยผู้เชี่ยวชาญ 5 ท่าน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ โปรแกรมการฝึกเคลื่อนไหวร่างกายด้วยบันไดฝึกจังหวะเท้าประยุกต์ และแบบทดสอบความคล่องแคล่วว่องไว Semo Agility Test วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน การวิเคราะห์ความแปรปรวนทางเดียวแบบวัดซ้ำ และการเปรียบเทียบค่าเฉลี่ยเป็นรายคู่ด้วยวิธีของบอนเฟอร์โรนี
ผลการวิจัยพบว่า ความคล่องแคล่วว่องไวของกลุ่มตัวอย่างภายหลังการฝึกสัปดาห์ที่ 4 สัปดาห์ที่ 6 และสัปดาห์ที่ 8 แตกต่างจากก่อนการฝึกอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 แสดงให้เห็นว่าโปรแกรมการฝึกเคลื่อนไหวร่างกายด้วยบันไดฝึกจังหวะเท้าประยุกต์สามารถพัฒนาความคล่องแคล่วว่องไวของนักกีฬาบาสเกตบอลหญิงได้อย่างมีประสิทธิภาพ โดยใช้ระยะเวลาในการฝึกอย่างน้อย 4 สัปดาห์
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ความคิด ข้อวิพากษ์ในวารสารเป้นสิทธิของผู้เขียน สมาคมสุขศึกษา พลศึกษา และสันทนาการแห่งประเทศไทยไม่จำเป็นต้องเห็นชอบด้วยเสมอไป เพื่อให้เกิดความหลากหลายในความคิดและความสร้างสรรค์
เอกสารอ้างอิง
จันเกษม วงศ์ศรี และโพธิ์ทอง ศิริชัย. (2564). ผลของการฝึก SAQ ต่อความคล่องแคล่วว่องไวของนักกีฬาฟุตซอลระดับอุดมศึกษา. วารสารสุขศึกษา พลศึกษา และสันทนาการ, 50(2), 45–58.
ธนาคม คงพรหม และพิชญ์ ศุภีร์. (2565). การพัฒนาความคล่องแคล่วว่องไวโดยการฝึกการเคลื่อนไหวเฉพาะทางในกีฬาประเภททีม. วารสารสุขศึกษา พลศึกษา และสันทนาการ, 51(1), 30–42.
สุรศักดิ์ เกิดจันทึก. (2560). การฝึกความคล่องแคล่วว่องไวทางการกีฬา. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สุริยะ จิตรากูล, จิตรากูล กิตติชัย และสันติสุข นันทชัย. (2566). ผลของการฝึกการประสานงานระบบประสาทและกล้ามเนื้อที่มีต่อความเร็วและการตัดสินใจของนักกีฬาบาสเกตบอล. วารสารสุขศึกษา พลศึกษา และสันทนาการ, 52(2), 112–125.
วรวัจน์ เพิ่มขึ้น. (2565). ผลของการฝึกพลัยโอเมตริกร่วมกับการฝึกบันไดลิงที่มีต่อความคล่องแคล่วว่องไวของนักกีฬาฟุตซอลหญิงระดับมหาวิทยาลัย. วารสารสุขศึกษา พลศึกษา และสันทนาการ, 51(3), 85–98.
American College of Sports Medicine. (2021). ACSM’s guidelines for exercise testing and prescription (11th ed.). Philadelphia, PA: Wolters Kluwer.
Bompa, T. O., & Buzzichelli, C. (2019). Periodization: Theory and methodology of training (6th ed.). Champaign, IL: Human Kinetics.
Conrad, B. (2015). Basketball conditioning and performance training. Champaign, IL: Human Kinetics.
Hammami, M., Negra, Y., Aouadi, R., & Shephard, R. J. (2020). Effects of agility training on physical performance in young athletes. Journal of Strength and Conditioning Research, 34(3), 720–729. https://doi.org/10.1519/JSC.0000000000002759.
Kirby, R. F. (1971). Development of a test of agility. Research Quarterly, 42(2), 228–231.
McArdle, W. D., Katch, F. I., & Katch, V. L. (2019). Exercise physiology: Nutrition, energy, and human performance (9th ed.). Philadelphia, PA: Wolters Kluwer.
Miller, M. G., Herniman, J. J., Ricard, M. D., Cheatham, C. C., & Michael, T. J. (2017). The effects of a 6-week plyometric training program on agility. Journal of Sports Science & Medicine, 15(3), 459–465.
Sheppard, J. M., & Young, W. B. (2006). Agility literature review: Classifications, training and testing. Journal of Sports Sciences, 24(9), 919–932. https://doi.org/10.1080/02640410500457109.
Young, W. B., Dawson, B., & Henry, G. J. (2015). Agility and change-of-direction speed are independent skills: Implications for training for agility in invasion sports. International Journal of Sports Science & Coaching, 10(1), 159–169.
