ผลของการฝึกพลัยโอเมตริกที่มีต่อพลังและความแข็งแรงของกล้ามเนื้อ ในการขว้างของนักกีฬาซอฟท์บอล
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาผลของการฝึกพลัยโอเมตริกที่มีต่อพลังและความแข็งแรงในการขว้าง ของนักกีฬาซอฟท์บอล กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในครั้งนี้เป็นนักกีฬาซอฟท์บอลของโรงเรียนกีฬาจังหวัดสุพรรณบุรี จำนวน 40 คน ได้มาจากการเลือกแบบเฉพาะเจาะจง โดยแบ่งกลุ่มตัวอย่างออกเป็น 2 กลุ่ม กลุ่มละ 20 คน โดยกลุ่มที่ 1 เป็นกลุ่มควบคุม ฝึกตามโปรแกรมการฝึกทักษะกีฬาซอฟท์บอล กลุ่มที่ 2 เป็นกลุ่มทดลอง ฝึกตามโปรแกรมการฝึกทักษะกีฬาซอฟท์บอลและฝึกด้วยโปรแกรมการฝึกพลัยโอเมตริกที่ผู้วิจัยสร้างขึ้นซึ่งผ่านการตรวจสอบคุณภาพด้านความเที่ยงตรงเชิงเนื้อหาจากผู้เชี่ยวชาญจำนวน 5 คน เป็นเวลา 8 สัปดาห์ ๆ ละ 2 วัน กลุ่มตัวอย่างทั้งสองกลุ่มจะได้รับการทดสอบพลังของกล้ามเนื้อด้วยแบบทดสอบการขว้างไกลและการทดสอบความแข็งแรงของกล้ามเนื้อด้วยแบบทดสอบ Concentric Thrown ก่อนการฝึก หลังการฝึกสัปดาห์ที่ 4 และหลังการฝึกสัปดาห์ที่ 8 กลุ่มตัวอย่างทั้งสองกลุ่มได้รับการทดสอบพลังด้วยแบบทดสอบการขว้างไกล และการทดสอบความแข็งแรงด้วยแบบทดสอบ Concentric Throw วิเคราะห์ข้อมูลโดยการหาค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน เปรียบเทียบความแปรปรวนทางเดียววัดซ้ำ (one way ANOVA repeated measure) เปรียบเทียบความแตกต่างรายคู่โดยวิธีของ Bonferroni และเปรียบเทียบความแตกต่างระหว่างกลุ่ม (independent sample t-test)
ผลการวิจัยพบว่า ภายหลังสัปดาห์ที่ 8 ไม่พบความแตกต่างของพลังของกล้ามเนื้อและความแข็งแรงของกล้ามเนื้อเมื่อเปรียบเทียบระหว่างกลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุม แต่เมื่อเปรียบเทียบภายในทั้งกลุ่มทดลอง และภายในกลุ่มควบคุม ก่อนการฝึก หลังการฝึกสัปดาห์ที่ 4 และกลุ่มภายหลังการฝึก 8 สัปดาห์พบว่าพลังและความแข็งแรงของกล้ามเนื้อในการขว้างลูกบอลเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ความคิด ข้อวิพากษ์ในวารสารเป้นสิทธิของผู้เขียน สมาคมสุขศึกษา พลศึกษา และสันทนาการแห่งประเทศไทยไม่จำเป็นต้องเห็นชอบด้วยเสมอไป เพื่อให้เกิดความหลากหลายในความคิดและความสร้างสรรค์
เอกสารอ้างอิง
จักรกฤษณ์ พิเดช. (2563). ผลของการฝึกพลัยโอเมตริกที่มีต่อความแข็งแรงและพลังของกล้ามเนื้อส่วนบนในนักกีฬาวอลเลย์บอลชาย. วารสารสุขศึกษา พลศึกษา และสันทนาการ. 46(2). 35-45.
เจริญ กระบวนรัตน์. (2561). วิทยาศาสตร์การฝึกสอนกีฬา : Science of Coaching. กรุงเทพฯ: บริษัท สินธนาก๊อปปี้เซ็นเตอร์ จำกัด.
ถาวร กมุทศรี. (2560). การเสริมสร้างสมรรถภาพทางกาย Physical Fitness Conditioning. สำนักพิมพ์ หจก.มีเดีย เพรส.
รังสฤษฎิ์ บุญชะลอ. (2541). ซอฟท์บอล. กรุงเทพฯ: สกายบุ๊คส์.
วรวุฒิ ธุวะคำ. (2550). ผลของการฝึกพลัยโอเมตริกที่มีต่อพลังกล้ามเนื้อแขน ขา และความแม่นยำในการยิงประตูบาสเกตบอลระยะไกล. วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาพลศึกษา มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
วุฒิพงษ์ ปรมัตถากร และ อารี ปรมัตถากร. (2542). วิทยาศาสตร์การกีฬา. (พิมพ์ครั้งที่ 4). กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์ไทยวัฒนาพานิช.
สนธยา สีละมาด. (2560). หลักการฝึกกีฬา สำหรับผู้ฝึกสอนกีฬา. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สมเกียรติ ตุ่นแก้ว. (2543). การสร้างแบบทดสอบสมรรถภาพทางกลไกสำหรับนักเรียนมัธยมศึกษา. วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต สาขาพลศึกษา, มหาวิทยาลัยศรีนคริทรวิโรฒ.
อุทุมพร ทับชู. (2550). ผลของการฝึกพลัยโอเมตริกที่มีต่อพลังและความแข็งแรงของกล้ามเนื้อและขาของนักกีฬาบาสเกตบอล. วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาพลศึกษา มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
Allerheiligen, W. B. and R. Rogers. (1995). Head Strength & Conditioning Coach. Champaign, Illinois: Humen Kinetics Books.
Graig, G. (2001). Winning Way. Retrieved May, 19, 2019. From http://gwsoftballin-seasontrainingprotocol.htm.
Hardeep, K. N. (2016). Effect of Plyometric and Circuit Training Programmer on Explosive Strength of Male Basketball Player of Punjab. International Journal of Applied Research, 12(2), 636-640.
Palao, J. M. and David, V. (2013). Testing Protocol for Monitoring Upper-Body Strength Using Medicineballs. Journal of human sport and exercise, 8(2), 334-341.
