Physical Education Learning Management Behavior of Digital Immigrant Teachers and Digital Native Teachers under the Secondary Educational Service Area Office Sing Buri, Ang Thong
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
This research aimed to examine and compare the behaviors of digital immigrant and digital native physical education (PE) teachers in managing PE learning under the Secondary Educational Service Area Office Sing Buri Ang Thong. The comparison was based on gender and digital status. The sample consisted of 45 secondary school PE teachers. The research instrument was a questionnaire assessing PE teachers’ self-efficacy-based behaviors in five areas: (1) professional attributes, (2) activity organization, (3) classroom management, (4) use of digital media and technology, and (5) assessment and evaluation. The instrument’s content validity was verified by five experts, with an Item-Objective Congruence (IOC) range of 0.60–1.00. Its reliability coefficient was 0.93. Data were analyzed using descriptive statistics, including frequency, percentage, mean, standard deviation, and an independent samples t-test. The findings revealed the following:
- The overall self-efficacy-based PE teaching behaviors of teachers were at a high level ( = 4.45). Among the five dimensions, the highest level was in activity organization ( = 4.59). Digital immigrant teachers exhibited overall behaviors at the highest level ( = 4.54), while digital native teachers demonstrated behaviors at a high level overall ( = 4.43). 2. Comparisons of PE teaching behaviors between digital immigrant and digital native teachers, categorized by gender and digital status, showed no significant differences overall or within each dimension. 3. Best practices for PE teaching among digital immigrant and digital native teachers were summarized into five steps: 1) gathering information on PE teaching, 2) planning PE learning activities, 3) implementing the teaching process, 4) analyzing teaching outcomes, and 5) reporting teaching results.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
Critical thinking in journals is the right of the author. The Association of Health Education, Physical Education and Recreation of Thailand is not always required, to create diversity in ideas and creativity.
ความคิด ข้อวิพากษ์ในวารสารเป้นสิทธิของผู้เขียน สมาคมสุขศึกษา พลศึกษา และสันทนาการแห่งประเทศไทยไม่จำเป็นต้องเห็นชอบด้วยเสมอไป เพื่อให้เกิดความหลากหลายในความคิดและความสร้างสรรค์
References
ก้องเกียรติ เชยชม. (2559). พฤติกรรมการสอนของอาจารย์สาขาวิชาพลศึกษา คณะศึกษาศาสตร์ สถาบันการพลศึกษา วิทยาเขตกระบี่. วารสารวิชาการสถาบันการพลศึกษา, 8(3), 37–48.
ณรัช เจริญศิลป์. (2566). ความสามารถทางดิจิทัลเพื่อการจัดการเรียนรู้พลศึกษาของครูพลศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาสิงห์บุรี อ่างทอง. วารสารวิชาการหลักสูตรและการสอน มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร, 15(43), 118–129.
ดิศพล บุปผาชาติ. (2562). การจัดการเรียนรู้พลศึกษาในโรงเรียนสำคัญอย่างไร. วารสารศึกษาศาสตร์มหาวิทยาลัยศิลปากร, 17(1), 45–54.
ธิดารัตน์ พุฒศิริ. (2563). ปัจจัยที่ส่งผลต่อการใช้เทคโนโลยีดิจิทัลในการสอนของครูพลศึกษาสังกัดสำนักงาน เขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาเขต 6 ในจังหวัดสมุทรปราการ. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต สาขาวิชาพลศึกษา, มหาวิทยาลัยการกีฬาแห่งชาติ.
นภาพรรณ ปิ่นทอง และนัยนา บุพพวงศ์. (2565). การจัดการเรียนรู้วิชาพลศึกษาของครูในศตวรรษที่ 21 สำหรับนักเรียนชั้นประถมศึกษาสังกัดสำนักงานศึกษาธิการภาค 4. วารสารสังคมศาสตร์วิจัย, 13(1), 1–19.
บุญชม ศรีสะอาด. (2560). การวิจัยเบื้องต้น ฉบับปรับปรุงใหม่ (พิมพ์ครั้งที่ 10). กรุงเทพฯ: สุวีรียาสาส์น.
ปราณี ใจบุญ กนก พานทอง และปิยะทิพย์ ประดุจพรม. (2561). การรับรู้ความสามารถของตนเองความต้องการภายใน ความสนใจและเป้าหมายการสอนที่สัมพันธ์กับพฤติกรรมการสอนของครู. วารสารวิชาการวิทยาลัยแสงธรรม, 12(1), 36–55.
ปราณี ใจบุญ บาทหลวงลือชัย จันทร์โป๊, ปิยะทิพย์ ประดุจพรม, และกนก พานทอง (2567). พฤติกรรมการใช้สื่อออนไลน์และความพึงพอใจของครูที่มีต่อการฝึกอบรมเชิงปฏิบัติการงานวิจัยในชั้นเรียนออนไลน์ของโรงเรียนคาทอลิกสังกัดสังมณฑลจันทบุรี. วารสารสถาบันวิจัยและพัฒนา มหาวิทยาลัยราชภัฏบ้านสมเด็จเจ้าพระยา, 9(2,) 62–72.
พงศ์เทพ จิระโร อิคบาล ฮอสเซียนโมฮามเหม็ด และอรรณพ โพธิสุข. (2565). พฤติกรรมการสอนโดยใช้แนวคิดการสอนเชิงรุกของอาจารย์สถาบันอุดมศึกษานานาชาติในภูมิภาคตะวันออกของประเทศไทย. วารสารอาชีวะศึกษาภาคกลาง, 6(1), 59–70.
วรวุฒิ อรชุน พระมหาสกุล มหาวีโร และชาลี ภักดี. (2567). แนวทางการบริหารสมรรถนะครูด้านการใช้เทคโนโลยีในการจัดการเรียนการสอน โรงเรียนราชประชานุเคราะห์ 31 จังหวัดเชียงใหม่. วารสารวิจัยวิชาการ, 7(3), 193–204.
สุทัตตา พานิชวัฒนะ. (2560). การรับรู้ความสามารถของตนเอง ทรัพยากรในงาน และความผูกพันในงานโดยมีความต้องการของงานที่ท้าทายเป็นตัวแปรกำกับ. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต สาขาวิชาจิตวิทยาอุตสาหกรรมและองค์การ, มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
สุรางค์ โคว้ตระกูล. (2554). จิตวิทยาการศึกษา (พิมพ์ครั้งที่ 11). กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
Hodges, C. B. (2018). Self-Efficacy in Instructional Technology Contexts. Switzerland: Springer Nature.
Kennan, S., et al. (2018). The (Lack of) Influence of Age and Class Standing on Preferred Teaching Behaviors for Online Students. Online Learning Journal, 22(1), 163–181.
Li, Yi., Wang, Qiu., Lei, Jing. (2019). Exploring Different Needs of Digital Immigrant and Native Teachers for Technology Professional Development in China. International Journal of Technology in Teaching and Learning, 15(1), 32–48.
Miller, E. C., and Kass, E. (2023). Self-Efficacy and Success: Narratives of Adults with Disabilities. Switzerland: Springer Nature.
Whitehead, E. (2023). Augmented Skills of Educators Teaching Generation Z. Excellence in Education Journal, 12(1), 32–54.
