พฤติกรรมการจัดการเรียนรู้พลศึกษาของครูดิจิทัลอิมมิแกรนต์และครูดิจิทัลเนทีฟ สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาสิงห์บุรี อ่างทอง
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาและเปรียบเทียบพฤติกรรมการจัดการเรียนรู้พลศึกษาของครูดิจิทัลอิมมิแกรนต์และครูดิจิทัลเนทีฟ สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาสิงห์บุรี อ่างทอง จำแนกตามเพศและสถานภาพทางดิจิทัล กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัย คือ ครูผู้สอนวิชาพลศึกษาในระดับมัธยมศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาสิงห์บุรี อ่างทอง จำนวน 45 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยเป็นแบบสอบถามเกี่ยวกับพฤติกรรมการจัดการเรียนรู้พลศึกษาตามการรับรู้ความสามารถของตนเองของครู พลศึกษา ซึ่งมี 5 ด้าน ได้แก่ ด้านความเป็นครูพลศึกษา ด้านการจัดกิจกรรมพลศึกษา ด้านการจัดการชั้นเรียน พลศึกษา ด้านการใช้สื่อและเทคโนโลยีดิจิทัลทางพลศึกษา และด้านการวัดและประเมินผลทางพลศึกษาตรวจสอบความเที่ยงตรงเชิงเนื้อหาของเครื่องมือ โดยผู้เชี่ยวชาญ จำนวน 5 คน ได้ค่า IOC อยู่ระหว่าง 0.60 - 1.00 และหาคุณภาพของเครื่องมือได้ค่าความเชื่อมั่นเท่ากับ 0.93 สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน t-test (Independent Samples)
ผลการวิจัยพบว่า
- พฤติกรรมการจัดการเรียนรู้พลศึกษาตามการรับรู้ความสามารถของตนเองของครูพลศึกษา โดยภาพรวมอยู่ในระดับมาก ( = 4.45) เมื่อพิจารณาเป็นรายด้านพบว่า อยู่ในระดับมากที่สุด คือ ด้านการจัดกิจกรรมพลศึกษา ( = 4.59) ทั้งนี้ครูดิจิทัลอิมมิแกรนต์ ในภาพรวมอยู่ในระดับมากที่สุด ( = 4.54) ในขณะที่ครูดิจิทัลเนทีฟ ในภาพรวมอยู่ในระดับมาก ( = 4.43) 2. ผลการเปรียบเทียบพฤติกรรมการจัดการเรียนรู้พลศึกษาของครูดิจิทัลอิมมิแกรนต์และครูดิจิทัลเนทีฟ สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาสิงห์บุรี อ่างทอง ทั้ง 5 ด้าน พบว่า จำแนกตามเพศและจำแนกตามสถานภาพทางดิจิทัลโดยรวมและรายด้านไม่แตกต่างกัน 3. แนวปฏิบัติที่ดีด้านการจัดการเรียนรู้พลศึกษาของครูดิจิทัลอิมมิแกรนต์และครูดิจิทัลเนทีฟ สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาสิงห์บุรี อ่างทอง สรุปเป็น 5 ขั้นตอน ได้แก่ 1) ศึกษาข้อมูลการจัดการเรียนรู้พลศึกษา 2) วางแผนการจัดการเรียนรู้พลศึกษา 3) ดำเนินการจัดการเรียนรู้ 4) วิเคราะห์ผลการจัดการเรียนรู้พลศึกษา และ 5) รายงานผลการจัดการเรียนรู้
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ความคิด ข้อวิพากษ์ในวารสารเป้นสิทธิของผู้เขียน สมาคมสุขศึกษา พลศึกษา และสันทนาการแห่งประเทศไทยไม่จำเป็นต้องเห็นชอบด้วยเสมอไป เพื่อให้เกิดความหลากหลายในความคิดและความสร้างสรรค์
เอกสารอ้างอิง
ก้องเกียรติ เชยชม. (2559). พฤติกรรมการสอนของอาจารย์สาขาวิชาพลศึกษา คณะศึกษาศาสตร์ สถาบันการพลศึกษา วิทยาเขตกระบี่. วารสารวิชาการสถาบันการพลศึกษา, 8(3), 37–48.
ณรัช เจริญศิลป์. (2566). ความสามารถทางดิจิทัลเพื่อการจัดการเรียนรู้พลศึกษาของครูพลศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาสิงห์บุรี อ่างทอง. วารสารวิชาการหลักสูตรและการสอน มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร, 15(43), 118–129.
ดิศพล บุปผาชาติ. (2562). การจัดการเรียนรู้พลศึกษาในโรงเรียนสำคัญอย่างไร. วารสารศึกษาศาสตร์มหาวิทยาลัยศิลปากร, 17(1), 45–54.
ธิดารัตน์ พุฒศิริ. (2563). ปัจจัยที่ส่งผลต่อการใช้เทคโนโลยีดิจิทัลในการสอนของครูพลศึกษาสังกัดสำนักงาน เขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาเขต 6 ในจังหวัดสมุทรปราการ. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต สาขาวิชาพลศึกษา, มหาวิทยาลัยการกีฬาแห่งชาติ.
นภาพรรณ ปิ่นทอง และนัยนา บุพพวงศ์. (2565). การจัดการเรียนรู้วิชาพลศึกษาของครูในศตวรรษที่ 21 สำหรับนักเรียนชั้นประถมศึกษาสังกัดสำนักงานศึกษาธิการภาค 4. วารสารสังคมศาสตร์วิจัย, 13(1), 1–19.
บุญชม ศรีสะอาด. (2560). การวิจัยเบื้องต้น ฉบับปรับปรุงใหม่ (พิมพ์ครั้งที่ 10). กรุงเทพฯ: สุวีรียาสาส์น.
ปราณี ใจบุญ กนก พานทอง และปิยะทิพย์ ประดุจพรม. (2561). การรับรู้ความสามารถของตนเองความต้องการภายใน ความสนใจและเป้าหมายการสอนที่สัมพันธ์กับพฤติกรรมการสอนของครู. วารสารวิชาการวิทยาลัยแสงธรรม, 12(1), 36–55.
ปราณี ใจบุญ บาทหลวงลือชัย จันทร์โป๊, ปิยะทิพย์ ประดุจพรม, และกนก พานทอง (2567). พฤติกรรมการใช้สื่อออนไลน์และความพึงพอใจของครูที่มีต่อการฝึกอบรมเชิงปฏิบัติการงานวิจัยในชั้นเรียนออนไลน์ของโรงเรียนคาทอลิกสังกัดสังมณฑลจันทบุรี. วารสารสถาบันวิจัยและพัฒนา มหาวิทยาลัยราชภัฏบ้านสมเด็จเจ้าพระยา, 9(2,) 62–72.
พงศ์เทพ จิระโร อิคบาล ฮอสเซียนโมฮามเหม็ด และอรรณพ โพธิสุข. (2565). พฤติกรรมการสอนโดยใช้แนวคิดการสอนเชิงรุกของอาจารย์สถาบันอุดมศึกษานานาชาติในภูมิภาคตะวันออกของประเทศไทย. วารสารอาชีวะศึกษาภาคกลาง, 6(1), 59–70.
วรวุฒิ อรชุน พระมหาสกุล มหาวีโร และชาลี ภักดี. (2567). แนวทางการบริหารสมรรถนะครูด้านการใช้เทคโนโลยีในการจัดการเรียนการสอน โรงเรียนราชประชานุเคราะห์ 31 จังหวัดเชียงใหม่. วารสารวิจัยวิชาการ, 7(3), 193–204.
สุทัตตา พานิชวัฒนะ. (2560). การรับรู้ความสามารถของตนเอง ทรัพยากรในงาน และความผูกพันในงานโดยมีความต้องการของงานที่ท้าทายเป็นตัวแปรกำกับ. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต สาขาวิชาจิตวิทยาอุตสาหกรรมและองค์การ, มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
สุรางค์ โคว้ตระกูล. (2554). จิตวิทยาการศึกษา (พิมพ์ครั้งที่ 11). กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
Hodges, C. B. (2018). Self-Efficacy in Instructional Technology Contexts. Switzerland: Springer Nature.
Kennan, S., et al. (2018). The (Lack of) Influence of Age and Class Standing on Preferred Teaching Behaviors for Online Students. Online Learning Journal, 22(1), 163–181.
Li, Yi., Wang, Qiu., Lei, Jing. (2019). Exploring Different Needs of Digital Immigrant and Native Teachers for Technology Professional Development in China. International Journal of Technology in Teaching and Learning, 15(1), 32–48.
Miller, E. C., and Kass, E. (2023). Self-Efficacy and Success: Narratives of Adults with Disabilities. Switzerland: Springer Nature.
Whitehead, E. (2023). Augmented Skills of Educators Teaching Generation Z. Excellence in Education Journal, 12(1), 32–54.
