The Development of Maf and Tempo Running Program on the Performance of the Mini Marathon
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
This research aims to develop and compare the effects of a Maf Running Program and Tempo Running Program. The sample of this research is the undergraduate students in Physical Education and Sport, Kasetsart University from sample specific sampling, consisted of 30 people were divided into 2 groups of 15 people each. The research tools were 1) Maf Running Program2) Tempo Running Program 3) Performance of the Mini Marathon Test. The collect data was analyzed by, mean, standard deviation (S.D.) and t-test dependent
The findings were as follows 1) the development of Maf and Tempo Running Program consists of 3 steps: stretching step, running steps control your heart rate and cool down. The training duration was 8 weeks. The training program had content validity of 0.6-1.0. 2) The results of the program comparison were no difference at the .05 level and higher after training. 3) The results of the program after 8 weeks comparison was difference at the .05 level and Tempo Running Program had a better effect on the mini-marathon performance than the Maf Running Program.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
Critical thinking in journals is the right of the author. The Association of Health Education, Physical Education and Recreation of Thailand is not always required, to create diversity in ideas and creativity.
ความคิด ข้อวิพากษ์ในวารสารเป้นสิทธิของผู้เขียน สมาคมสุขศึกษา พลศึกษา และสันทนาการแห่งประเทศไทยไม่จำเป็นต้องเห็นชอบด้วยเสมอไป เพื่อให้เกิดความหลากหลายในความคิดและความสร้างสรรค์
References
ชูศักดิ์ เวชแพศย์และกันยา ปาละวิวัธน์. (2528). สรีรวิทยาของการออกกำลังกาย. (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพฯ : เทพรัตน์การพิมพ์.
ถนอมวงศ์ กฤษณ์เพ็ชร์ และสิทธา พงษ์พิบูลย์. (2554). สรีรวิทยาการออกกำลังกาย. กรุงเทพฯ: คณะวิทยาศาสตร์การกีฬา จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
บุญชม ศรีสะอาด. (2545). การวิจัยเบื้องต้น. กรุงเทพ: สุวีริยาสาส์น.
วิภาดา พ่วงพี. (2562). ผลของโปรแกรมการฝึกแบบวงจรโดยใช้แอโรบิกแบบหนักสลับเบาเป็นฐานที่มีต่อสมรรถภาพทางกายของนักเรียนชายอ้วน. วารสารสุขศึกษา พลศึกษาและสันทนาการ, 45(2), 167-181.
ศิริรัตน์ หิรัญรัตน์. (2535). การฝึกความสมบูรณ์ทางกาย. กรุงเทพ : มหาวิทยาลัยมหิดล.
สำนักงานคณะกรรมการพิเศษเพื่อประสานงานโครงการอันเนื่องมาจากพระราชดำริ. (2563). พระบรมราโชวาทในพิธีพระราชทานปริญญาบัตรของมหาวิทยาลัยมหิดล. สืบค้นเมื่อ 22 ตุลาคม 2563, สืบค้นจาก https://bit.ly/3sggHLX
สุภัทรชัย สุนทรวิภาต. (2562). ผลของโปรแกรมการออกกำลังกายแบบสถานีที่มีต่อความอดทนของระบบไหลเวียนเลือดและระบบหายใจของนักเรียนหญิงระดับชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 โรงเรียนสาธิตแห่งมหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ ศูนย์วิจัยและพัฒนาการศึกษา. วารสารสุขศึกษา พลศึกษาและสันทนาการ, 45(1), 120-139.
Cohen J. (1977). Statistical power for the behavioral sciences. 2nd ed. New York: Academic Press.
Houmard, J., Costill, D., Mitchell, J., Park, S., & Chenier, T. (1991). The role of anaerobic ability in middle distance running performance. European Journal of Applied Physiology and Occupational Physiology, 62(1), 40-43.
Kirkendall, D. R., Gruber, J. J., & Johnson, R. E. (1987). Measurement and Evaluation for Physical Educators: Human Kinetics Publishers.
Penny, G.D. (1971). A Study of the Effects of Resistance Runing on Speed, Strength, Power, Muscular Endurance and Agility. Dissertation Abstracts International. 31: 3937 – A.
Maffetone, P. (2016). Original MAF Research, White Papers, and other writing. Retrieved from https://philmaffetone.com/research/resources/