รูปแบบการจ้างแรงงานผู้สูงวัยของภาคเอกชนเพื่อรองรับเมืองอัจฉริยะ จังหวัดร้อยเอ็ด ประเทศไทย
คำสำคัญ:
ผู้สูงวัย, การจ้างแรงงานผู้สูงวัย, , เมืองอัจฉริยะบทคัดย่อ
บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาความต้องการแรงงานผู้สูงวัยของภาคเอกชนในการทำงาน ศึกษาปัญหา และอุปสรรคการจ้างแรงงานผู้สูงวัยในภาคเอกชน และศึกษารูปแบบการจ้างแรงงานผู้สูงวัยของภาคเอกชนเพื่อรองรับเมืองอัจฉริยะ จังหวัดร้อยเอ็ด ประเทศไทย เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ ผู้ให้ข้อมูลสำคัญในการวิจัยครั้งนี้คัดเลือกแบบเจาะจง จำนวน 43 คน ใช้การสัมภาษณ์เชิงลึก และการสนทนากลุ่มย่อย การวิเคราะห์ข้อมูลด้วยการวิเคราะห์เนื้อหาและนำเสนอข้อมูลด้วยวิธีการพรรณนาวิเคราะห์
ผลการศึกษา พบว่า 1) ความต้องการแรงงานผู้สูงวัยภาคเอกชนพิจารณาลักษณะงานและศักยภาพของแรงงาน 2) ปัญหาและอุปสรรคการจ้างแรงงานผู้สูงวัยภาคเอกชน พบว่า กฎหมายยังไม่ครอบคลุมแรงงานผู้สูงวัยในแง่ของการจัดสวัสดิการ และ 3) รูปแบบการจ้างแรงงานผู้สูงวัยของภาคเอกชนเพื่อรองรับเมืองอัจฉริยะ มีประเด็นสำคัญ ดังนี้ 3.1) ควรมีนโยบาย แผนงาน ประกาศที่ชัดเจนเพื่อสนับสนุนการจ้างงานผู้สูงวัย 3.2) ไม่ควรขยายอายุเกษียณ ให้พิจารณาจากลักษณะงานประกอบกับความพร้อมของผู้สูงวัยในด้านสภาพร่างกาย แต่หากคำนึงถึงในอนาคตที่แรงงานขาดแคลนไม่สามารถหาคนมาทำงานได้ การขยายต้องมีมาตรการที่ชัดเจน และควรขยาย ตั้งแต่ 65-70 ปี 3.3) ความรู้ความสามารถ ทักษะที่ผู้สูงวัย ควรได้รับการพัฒนา คือ ทักษะดิจิทัล การใช้เทคโนโลยี เทคโนโลยีสารสนเทศ 3.4) ภาครัฐโดยหน่วยงานที่เกี่ยวข้อง ควรสนับสนุนการจ้างแรงงานผู้สูงวัยในลักษณะของนโยบาย หรือผลักดันกฎหมายที่เอื้อต่อการจ้างแรงงานผู้สูงวัย
เอกสารอ้างอิง
กาณติมา พงษ์นัยรัตน์. (2564). แนวทางในการจ้างแรงงานผู้สูงวัยของภาคเอกชนเพื่อรองรับโครงการพัฒนาเศรษฐกิจพิเศษภาคตะวันออก. ชลบุรี: คณะรัฐศาสตร์และนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพา.
แก้วขวัญ ตั้งติพงศ์กูล. (2562). การขยายโอกาสการจ้างงานผู้สูงวัยภาคเอกชนในประเทศไทย. เศรษฐสาร. สืบค้นเมื่อ 4 มกราคม 2567, จาก https://setthasarn.econ.tu.ac.th/blog/detail/20
พัชรพงศ์ ชวนชม, ธีระวัฒน์ จันทึก และพิทักษ์ ศิริวงศ์. (2561). ลักษณะงานที่เหมาะสมกับแรงงานผู้สูงอายุ.วารสารวิจัยและพัฒนา วไลยอลงกรณ์ในพระบรมราชูปถัมภ์, 13(1), 107-116.
มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช. (2557). นิยาม: สังคมผู้สูงวัย. สืบค้นเมื่อ 4 มกราคม 2567, จาก http://www.stou.ac.th/stouonline/lom/data/sec/Lom12/05-01.html
มูลนิธิสถาบันวิจัยและพัฒนาผู้สูงอายุไทย. (2563). สถานการณ์ผู้สูงอายุไทย พ.ศ. 2563. กรุงเทพฯ: มูลนิธิสถาบันวิจัยและพัฒนาผู้สูงอายุไทย.
ศูนย์ข้อมูลทางสังคมจังหวัดร้อยเอ็ด. (2567). สถานการณ์ทางสังคมจังหวัดร้อยเอ็ด ประจำปี 2567 : สถานการณ์ผู้สูงวัย. ร้อยเอ็ด: สำนักงานพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์จังหวัดร้อยเอ็ด.
สถาบันวิจัยประชากรและสังคม มหาวิทยาลัยมหิดล. (2558). สถานการณ์ผู้สูงวัยไทย พ.ศ. 2557. กรุงเทพฯ: อัมรินทร์พริ้นติ้ง แอนด์พับลิชชิ่ง.
สุวรรณี สิงห์ฤาเดช. (2563). เมืองอัจฉริยะ (Smart City) ต้องมีเทคโนโลยีสำคัญอะไรบ้าง?. สืบค้นเมื่อ 4 มกราคม 2567, จาก https://www.greennetworkthailand.com/เมืองอัจฉริยะ-smart-city
สำนักงานประชาสัมพันธ์จังหวัดร้อยเอ็ด. (2567). ร้อยเอ็ดหารือการจัดทำข้อเสนอเพื่อขอรับการพิจารณาการเป็นเมืองอัจฉริยะ “ร้อยเอ็ดเมืองอัจฉริยะ Smart City”. สืบค้นเมื่อ 14 ธันวาคม 2566, จาก https://roiet.prd.go.th/th/content/category/detail/id/877/iid/318177
สำนักงานประชาสัมพันธ์จังหวัดร้อยเอ็ด. (2567). จังหวัดร้อยเอ็ดร่วมกับ DEPA -ขับเคลื่อนโครงการเมืองอัจฉริยะร้อยเอ็ด ยกระดับคุณภาพชีวิตของประชาชนและพัฒนาร้อยเอ็ดให้ก้าวทันเทคโนโลยี. สืบค้นเมื่อ 14 ธันวาคม 2566, จาก https://roiet.prd.go.th/th/content/category/detail/id/877/iid/310063
สำนักงานส่งเสริมเศรษฐกิจดิจิทัล. (2567). การส่งเสริมเมืองอัจฉริยะ. สืบค้นเมื่อ 9 พฤศจิกายน 2567,
จาก https://www.depa.or.th/th/smart-city-plan/existing-smart-city
Camero, S.A. and Albamart, E. (2019). City and information technology. A review. Retrieved Jan 25, 2024, From https://smartcitycluster.org/wp-content/uploads/2021/03/smart-city-and-it-review-2019.pdf
ITU. (2022). The United for Smart Sustainable Cities. Retrieved Jan 25, 2024, From https://u4ssc.itu.int/
Morozov, E. and Bria, F. (2018). Rethinking the Smart City Democratizing Urban Technology. Retrieved Jan 25, 2024, From ttps://onlineopen.org/media/article/583/open_essay_2018_morozov_rethinking.pdf
United Nations. (2015). World population ageing 2015. New York: United Nations.
UN-Habitat. (2020). People-Centered Smart Cities. Retrieved Jan 3, 2024,
From https://unhabitat.org/programme/people-centered-smart-cities
Yigitcanlar, T. and Lee, S. H. (2014). Korean ubiquitous-eco-city: A smart-sustainable urban form or a branding hoax?. Technological Forecasting & Social Change, 89, 100 –114.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2024 มหาวิทยาลัยราชภัฏร้อยเอ็ด
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสารมหาวิทยาลัยราชภัฎร้อยเอ็ด
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับมหาวิทยาลัยราชภัฎร้อยเอ็ด และคณาจารย์ท่านอื่นๆในมหาวิทยาลัยฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใดๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว
