ทุนทางสังคมในฐานะกระบวนการขับเคลื่อนวิสาหกิจชุมชนไทย
คำสำคัญ:
ทุนทางสังคม, กระบวนการขับเคลื่อน, วิสาหกิจชุมชนบทคัดย่อ
บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาบทบาทของทุนทางสังคมที่มีต่อวิสาหกิจชุมชน โดยเน้นไปที่การเสริมสร้าง
ความเข้มแข็งและการพัฒนาวิสาหกิจชุมชน และศึกษากระบวนการใช้ทุนทางสังคมในการบริหารจัดการวิสาหกิจชุมชน การศึกษานี้ใช้การวิเคราะห์เอกสารที่รวบรวมงานวิจัยและทฤษฎีที่เกี่ยวข้องกับทุนทางสังคม โดยเฉพาะแนวคิดจากนักวิชาการที่เกี่ยวข้อง กับการสร้างเครือข่ายทางสังคมและการพัฒนาวิสาหกิจชุมชน
ผลการศึกษาพบว่า ทุนทางสังคมมีบทบาทต่อวิสาหกิจชุมชนเป็นอย่างมาก โดยทุนทางสังคมที่พบมีหลายด้าน ได้แก่ ทุนทางกายภาพ ทุนทางวัฒนธรรม ทุนมนุษย์ ทุนความสัมพันธ์และทุนเครือข่าย ซึ่งทุนทางสังคมแต่ละด้านมีบทบาท
ต่อการประกอบ สร้างพัฒนาและต่อยอดวิสาหกิจชุมชนให้ประสบความสำเร็จและสามารถดำเนินไปได้อย่างยั่งยืน นอกจากนี้ จากการศึกษากระบวนการใช้ทุนทางสังคมในการบริหารจัดการวิสาหกิจชุมชน พบว่า ปัจจัยที่สำคัญต่อกระบวนการใช้ทุน ทางสังคมในการบริหารจัดการวิสาหกิจชุมชน คือ ความรู้ภูมิปัญญาท้องถิ่น ซึ่งเป็นทุนทางสังคมของท้องถิ่น เป็นรากเหง้า
ของชุมชน โดยการใช้ทุนทางสังคมเพื่อก่อให้เกิดความได้เปรียบเชิงการแข่งขันของวิสาหกิจชุมชน ได้แก่ 1) การมีส่วนร่วมของคนในชุมชน 2) การรวมกลุ่มเป็นเครือข่ายผู้ประกอบการวิสาหกิจชุมชน และ 3) การนำความรู้ภูมิปัญญาท้องถิ่นมาประยุกต์ใช้ แต่อย่างไรก็ตาม การนำทุนทางสังคมไปใช้อาจเป็นการเอื้อประโยชน์ให้กลุ่มใดกลุ่มหนึ่ง เช่น การใช้ทุนทางสังคมในการหาเสียงเลือกตั้งท้องถิ่น ซึ่งอาจนำไปสู่การสร้างอิทธิพลของกลุ่มคนที่มีทุนทางสังคมมากกว่ากลุ่มอื่น
เอกสารอ้างอิง
กรมส่งเสริมการเกษตร. (2564). ความรู้เบื้องต้นเกี่ยวกับภูมิปัญญาท้องถิ่นในงานส่งเสริมการเกษตร. นนทบุรี: โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย จำกัด.
กระทรวงเกษตรและสหกรณ์. (2558). พระราชบัญญัติส่งเสริมวิสาหกิจชุมชน พ.ศ. 2548. สืบค้นเมื่อ 9 ตุลาคม 2567, จาก https://www.moac.go.th/law_agri-preview-391991791824
กฤษฎา ศุภกิจไพศาล. (2566). กระบวนทัศน์การจัดสวัสดิการชุมชนภายใต้แนวคิดทุนทางสังคมในเชิงอุดมคติ. วารสารสังคมสงเคราะห์ศาสตร์, 31(1), 1-46.
ดวงพร เลิศลำหวาน. (2566). ทุนทางสังคมกับการพัฒนาผลิตภัณฑ์ชุมชนของกลุ่มแม่บ้านเกษตรสตรี จังหวัดชลบุรี. วิทยานิพนธ์ รัฐศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาเศรษฐศาสตร์การเมืองและการจัดการปกครอง. ชลบุรี: มหาวิทยาลัยบูรพา.
ทักษณา สง่าโยธิน. (2563). การพัฒนาศักยภาพวิสาหกิจชุมชนกลุ่มจังหวัดภาคใต้ชายแดนเพื่อยกระดับความสามารถในการแข่งขัน. โครงการวิจัยที่ได้รับทุนอุดหนุนการวิจัย และนวัตกรรม งบประมาณเงินอุดหนุนการวิจัยจากเงินรายได้ วิทยาลัยพาณิชยศาสตร์. ชลบุรี: มหาวิทยาลัยบูรพา.
ธัญญรัตน์ ทิวถนอม. (2561). ทุนทางสังคมของคณาจารย์โรงเรียนนายร้อยตำรวจ. นครปฐม: โรงเรียนนายร้อยตำรวจ.
ธิชาภรณ์ กำนันตน, มาริษา อนันทราวัน และโชติ บดีรัฐ. (2563). PLC ชุมชนแห่งการเรียนรู้ทางวิชาชีพสู่การพัฒนาวิสาหกิจชุมชนอย่างยั่งยืน. Journal of Modern Learning Development, 5(4), 159-172.
ธนิกานต์ ศรีจันทร์ และสัญญา เคณาภูมิ. (2565). การพึ่งตนเองของวิสาหกิจชุมชน. วารสารสหวิทยาการเพื่อการพัฒนา มหาวิทยาลัยราชภัฏอุตรดิตถ์, 12(2), 1-16.
นงนุช ศรีสุข. (2563). ทุนทางสังคมที่ส่งผลต่อการเสริมสร้างความเข้มแข็งของวิสาหกิจชุมชนศูนย์ข้าวบ้านจิก อำเภอวัฒนานคร จังหวัดสระแก้ว. วารสารสหวิทยาการ วิทยาลัยสหวิทยาการ, 17(2), 78-100.
นวรัตน์ นิธิชัยอนันต์ และนภาพรรณ พัฒนฉัตรชัย. (2561). การพัฒนาเครือข่ายวิสาหกิจชุมชนชายแดนไทย-กัมพูชา: กลุ่มวิสาหกิจชุมชนโรงสีข้าวบ้านโจรก. วารสารวิจัยและพัฒนา มหาวิทยาลัยราชภัฏเลย, 13(46), 101-111.
ประภัสรา ปราชญา และพีระพงศ์ ภักคีรี. (2564). แนวทางการพัฒนาวิสาหกิจชุมชนให้ยั่งยืนด้วยภูมิปัญญาท้องถิ่น กรณีศึกษา วิสาหกิจชุมชนบ้านคลองสำโรง อำเภอบ้านแพ้ว จังหวัดสมุทรสาคร. การศึกษาอิสระ รัฐศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาสหวิทยาการเพื่อการพัฒนาท้องถิ่น. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
พัชราภรณ์ ตาละลักษมณ์, อรนัดดา ชิณศรี และธีราพร ทองปัญญา. (2562) ทุนทางสังคมกับการสืบสานภูมิปัญญาท้องถิ่น สกุลช่างเมืองเพชรของเยาวชนกลุ่มลูกหว้าจังหวัดเพชรบุรี. วารสารพัฒนาสังคม, 21(2), 28–44.
พระปลัดประพจน์ สุปภาโต, พระมหาประกาศิต สิริเมโธ และทินกฤตพัชร์ รุ่งเมือง. (2563). ทุนทางสังคมกับการพัฒนาชุมชนวัดสำโรง อำเภอนครชัยศรี จังหวัดนครปฐม. วารสารสันติศึกษาปริทรรศน์ มจร, 8(3), 828-840.
ศิริพร เพ็งจันทร์และปทิดา โมราศิลป์. (2563). ทุนทางสังคมกับการจัดการท่องเที่ยวบนฐานชุมชนเชิงสร้างสรรค์ กรณีศึกษาพื้นที่เศรษฐกิจ วัฒนธรรมและธรรมชาติ อำเภอเวียงสระ จังหวัดสุราษฎร์ธานี. การวิจัยจากกองทุนวิจัย วิทยาเขตสุราษฎร์ธานี มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์. สงขลา: มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์.
สำนักงานนโยบายและกลยุทธ์การค้า. (2566).การพัฒนาศักยภาพวิสาหกิจชุมชนเพื่อยกระดับเศรษฐกิจฐานราก. สืบค้นเมื่อ 8 ตุลาคม 2567, จาก https://tpso.go.th/document/2404-0000000003
สำนักงานส่งเสริมวิสาหกิจขนาดกลางและขนาดย่อม. (2567). รายงานสถานการณ์วิสาหกิจขนาดกลางและขนาดย่อม ประจำปี 2567. สืบค้นเมื่อ 12 ตุลาคม 2567, จาก https://shorturl.asia/jleXL
สุทธิชัย รักจันทร์. (2566). เงื่อนไขทางเศรษฐกิจและการเมืองที่เอื้อให้นักการเมืองเข้ามามีบทบาทในกีฬาชนวัวในจังหวัดพัทลุง. วารสารสถาบันพระปกเกล้า, 2566, 153-154.
สุนิตย์ เหมนิล. (2564). ทุนทางสังคมกับการประกอบสร้างวิสาหกิจชุมชน กรณี กลุ่มประมงดอนแก้ว อำเภอกุมภวาปี จังหวัดอุดรธานี. วารสารพัฒนาสังคม, 23(1), 118-142.
สุภณิดา พวงผกา และธัชกร ธิติลักษณ์. (2566). การปฏิบัติการของทุนทางสังคมในการขับเคลื่อนวิสาหกิจชุมชน กลุ่มธุรกิจท่องเที่ยวโดยชุมชน. วารสารศิลปศาสตร์และอุตสาหกรรมบริการ, 6(2), 345-365.
ส.ศิริชัย นาคอุดม, ธนกฤต ยอดอุดม และเพียงพิศ ศรีประเสริฐ. (2563). ทุนทางสังคม: ความได้เปรียบเชิงการแข่งขันของวิสาหกิจชุมชน. วารสารนักบริหาร, 40(1), 115-124.
Coleman, J. S. (1988). Social capital in the creation of human capital. American Journal of Sociology, 94 (Supplement), 95-120.
Pierre-Richard, A. and Hinh, T. D. (2013) Social Capital, Product Imitation and Growth with Learning Externalities. Policy Research Working Paper 6607.
Putnam, R. D. (1993). Making Democracy Work: Civic Tradition in Modern Italy. New Jersey: Princeton University Press.
Putnam, R. D. (2000). Bowling alone: America's declining social capital. Journal of Democracy, 6(1), 65-78.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2024 มหาวิทยาลัยราชภัฏร้อยเอ็ด

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสารมหาวิทยาลัยราชภัฎร้อยเอ็ด
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับมหาวิทยาลัยราชภัฎร้อยเอ็ด และคณาจารย์ท่านอื่นๆในมหาวิทยาลัยฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใดๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว