การลิดรอนสิทธิมนุษยชนตามบทบัญญัติแห่งรัฐธรรมนูญ กรณีการลงโทษตามพระราชบัญญัติว่าด้วยวินัยทหาร พุทธศักราช 2476
คำสำคัญ:
วินัยทหาร, การลงโทษ, สิทธิมนุษยชนบทคัดย่อ
บทความวิชาการนี้มีวัตถุประสงค์ เพื่อศึกษาวินัยทหาร การปกครองตามแบบธรรมเนียมทหาร การกระทำความผิดวินัยทหาร และกระบวนการลงโทษทางด้านวินัยทหารตามพระราชบัญญัติว่าด้วยวินัยทหาร พ.ศ. 2476 อีกทั้งบทลงโทษจากการกระทำความผิดทางวินัย กัก ขัง หรือจำขัง มีความลิดรอนสิทธิมนุษยชนของทหารในด้านชีวิตและร่างกายซึ่งเป็นสิทธิขั้นพื้นฐานตามรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย และยังพบว่าในบทบัญญัตินี้ยังมิได้มีการกำหนดเกณฑ์การพิจารณาการลงโทษต่อการกระทำความผิดไว้อย่างชัดเจน เมื่อมีการกระทำความผิดวินัยเกิดขึ้น จะใช้วิธีการเทียบเคียงการกระทำความผิดจากคำสั่งหรือแบบธรรมเนียมทหารอื่น ๆ ในการพิจารณา จากการศึกษาพบว่าการที่ผู้บังคับบัญชาออกคำสั่งและดำเนินการลงโทษทหารผู้ใต้บังคับบัญชานั้นอาจพบปัญหาที่มีความไม่สอดคล้องกับการกระทำความผิดทางวินัยทหาร นอกจากมีการลงทัณฑ์ทางวินัยแล้ว ทหารก็ยังมีบทลงโทษจากการดำเนินการปกครองอย่างอื่นร่วมด้วย อันมีลักษณะเป็นการลงโทษที่มีความซ้ำซ้อนสำหรับการกระทำความผิดเพียงครั้งเดียวอีกทั้งคำสั่งลงทัณฑ์ทางวินัยทหารทุกคำสั่งไม่ว่าจะเป็นการกัก ขัง หรือ จำขัง ล้วนแต่เป็นการดำเนินการทางวินัยทหารที่ไม่สามารถฟ้องคดีต่อศาลปกครองได้ จึงเห็นควรให้มีการ ปรับปรุง แก้ไขพระราชบัญญัติดังกล่าวให้มีความเหมาะสม สอดคล้อง กับยุคสมัยปัจจุบันที่มีความซับซ้อนกว่าในอดีต
เอกสารอ้างอิง
กรมคุ้มครองสิทธิและเสรีภาพ กระทรวงยุติธรรม. (2562). ความรู้พื้นฐานเรื่องสิทธิมนุษยชน. สืบค้นเมื่อ 30 มิถุนายน 2567, จาก https://deac.drr.go.th/wp-content/uploads/2019/12/drr-2019-12-25_02-50-04_686788.pdf
กรมกำลังพลทหารเรือ. (2546). พระราชบัญญัติว่าด้วยวินัยทหาร พุทธศักราช 2476. สืบค้นเมื่อ 30 มิถุนายน 2567, จาก https://www.person.navy.mi.th/datacenter/document/discipline_2476.pdf
ณัฐฐ์วัฒน์ สุทธิโยธิน. (2554). ทฤษฎีการลงโทษ. ในเอกสารการสอนชุดวิชากฎหมายอาญาและพยาน. นนทบุรี: มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมมาธิราช.
ธวัชชัย ทับทิมสงวน. (2554). ความสอดคล้องของการลงทัณฑ์จำขังตามพระราชบัญญัติว่าด้วยวินัยทหาร พ.ศ. 2476 กับการคุ้มครองสิทธิมนุษยชน ตามรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย. การค้นคว้าอิสระ นิติศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชากฎหมายมหาชน. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมมาธิราช.
นิติน ออรุ่งโรจน์. (2540). ปัญหาการดำเนินการเพื่อพิจารณาทัณฑ์ทางวินัยทหาร. วิทยานิพนธ์ นิติศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชานิติศาสตร์. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
นันทพล กาญจนรัตน์. (2559). ความชอบด้วยรัฐธรรมนูญของการลงโทษทางวินัยทหารที่กระทบต่อสิทธิและเสรีภาพในชีวิตและร่างกาย. วิทยานิพนธ์ นิติศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชากฎหมายมหาชน. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยศรีปทุม.
ปณต อดิศักดิ์พานิชกิจ. (2564). แนวทางกำหนดหลักเกณฑ์การวินิจฉัยความผิดวินัยทหาร. วิทยานิพนธ์ นิติศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชากฎหมายมหาชน. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมมาธิราช.
ฝ่ายวิชาการ สำนักพิมพ์วิญญูชน. (2567). รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พุทธศักราช 2560. กรุงเทพฯ: วิญญูชน.
พิศุทธ์ แสงจันทร์ผ่อง. (2564). มาตรการคุ้มครองศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์ของทหารในกองทัพไทย.
วิทยานิพนธ์ นิติศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชานิติศาสตร์. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
วัชรพงษ์ โพธิ์ช่วย. (2559). ข้อจำกัดสิทธิการฟ้องคดีต่อศาลปกครองของคำสั่งลงทัณฑ์ทางวินัยทหาร. การค้นคว้าอิสระ นิติศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชากฎหมายมหาชน. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมมาธิราช.
วรพจน์ วิศรุตพิชญ์. (2543). สิทธิและเสรีภาพตามรัฐธรรมนูญ. กรุงเทพฯ: วิญญูชน.
สมเจตน์ คงรอด. (2550). สิทธิและเสรีภาพของทหาร. วิทยานิพนธ์ นิติศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชานิติศาสตร์. ปทุมธานี: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
สริตา จินดาอินทร์. (2565). ปัญหาการลงทัณฑ์ให้สอดคล้องกับความผิดทางวินัย ตามพระราชบัญญัติว่าด้วยวินัยทหาร พุทธศักราช 2476. วิทยานิพนธ์ นิติศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชากฎหมายมหาชน. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัย สุโขทัยธรรมมาธิราช.
Human Rights Careers. (2022). What Is Human Dignity. Retrieved September 13, 2024,
From https://www.humanrightscareers.com/issues/definitions-what-ishuman-dignity
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2024 มหาวิทยาลัยราชภัฏร้อยเอ็ด

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสารมหาวิทยาลัยราชภัฎร้อยเอ็ด
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับมหาวิทยาลัยราชภัฎร้อยเอ็ด และคณาจารย์ท่านอื่นๆในมหาวิทยาลัยฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใดๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว