การพัฒนาสื่อมัลติมีเดีย เรื่องการทำเครื่องจักสานจากผิวไม้ไผ่ ของชุมชนบ้านท่าล้ง ตำบลห้วยไผ่ อำเภอโขงเจียม จังหวัดอุบลราชธานี

ผู้แต่ง

  • ชัชวาล ขันติคเชนชาติ คณะวิทยาการคอมพิวเตอร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏอุบลราชธานี
  • ธเนศ ศรพรหม คณะวิทยาการคอมพิวเตอร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏอุบลราชธานี

คำสำคัญ:

สื่อมัลติมีเดีย, เครื่องจักสานผิวไม้ไผ่, คำสำคัญ   :    สื่อมัลติมีเดีย, ภูมิปัญญาท้องถิ่น, เครื่องจักสานผิวไม้ไผ่, การมีส่วนร่วม, ชุมชนบ้านท่าล้ง

บทคัดย่อ

              การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาวิธีการทำเครื่องจักสานจากผิวไม้ไผ่ของชุมชนบ้านท่าล้ง ตำบลห้วยไผ่ อำเภอโขงเจียม จังหวัดอุบลราชธานี 2) พัฒนาสื่อมัลติมีเดีย เรื่อง ทำเครื่องจักสานจากผิวไม้ไผ่ของชุมชนบ้านท่าล้ง
3) หาประสิทธิภาพของสื่อมัลติมีเดียการทำเครื่องจักสานจากผิวไม้ไผ่ ของชุมชนบ้านท่าล้ง ที่มีประสิทธิภาพตามเกณฑ์ 80/80 และ 4) ประเมินความพึงพอใจของผู้ใช้สื่อมัลติมีเดียการทำเครื่องจักสานจากผิวไม้ไผ่ ของชุมชนบ้านท่าล้ง กลุ่มตัวอย่าง คือ ปราชญ์ จำนวน 3 คน ชาวบ้านชุมชนท่าล้ง  จำนวน 30 คน โดยใช้วิธีสุ่มอย่างง่าย เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยประกอบด้วย แบบสัมภาษณ์เชิงลึกแบบมีโครงสร้าง สื่อมัลติมีเดียที่พัฒนาขึ้น แบบประเมินการรับรู้ประสิทธิภาพสื่อมัลติมีเดีย และแบบประเมินความพึงพอใจ สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล คือ ค่าเฉลี่ย และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน

              ผลการวิจัย พบว่า 1) กระบวนการทำกระติบข้าวเครื่องจักสานจากผิวไม้ไผ่ ของชุมชนท่าล้งมีทั้งหมด 5 ขั้นตอน
2) สื่อมัลติมีเดียที่พัฒนาขึ้นมีลักษณะการทำงานแบบสื่อมัลติมีเดียการสื่อสารแบบทางเดียว ประกอบด้วย 8 เมนูหลัก
และผลการประเมินคุณภาพสื่อมี 2 ด้าน 1) ด้านเนื้อหา 2) ด้านเทคนิควิธีและวิธีการ อยู่ในระดับเหมาะสมมากที่สุด
3) ประสิทธิภาพของสื่อมัลติมีเดีย เรื่อง การทำเครื่องจักสานจากผิวไม้ไผ่ 83.00/85.00 ซึ่งเป็นไปตามเกณฑ์ที่กำหนดไว้ 
4) ความพึงพอใจที่มีต่อสื่อมัลติมีเดียมีทั้ง 3 ด้าน ได้แก่ ความพึงพอใจด้านการออกแบบเนื้อหา ด้านการออกแบบการเคลื่อนไหวของภาพ และด้านการส่งเสริมการเรียนรู้ อยู่ในระดับมากที่สุด

เอกสารอ้างอิง

กรกช คำศรี. (2559). ศูนย์ส่งเสริมหัตถกรรมเครื่องจักสานทะเลน้อย. วิทยานิพนธ์ สถาปัตยกรรรมศาสตรบัณฑิต สาขาวิชาสถาปัตยกรรม. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยศรีปทุม.

กัลยา วานิชย์บัญชา. (2557). การวิเคราะห์สมการโครงสร้าง (SEM) ด้วย AMOS. กรุงเทพฯ: ห้างหุ้นส่วน จํากัดสามลดา.

จิรายุฑ ประเสริฐศรี และคชากฤษ เหลี่ยมไธสง. (2557). การพัฒนาสื่อมัลติมีเดียเผยแพร่ศิลปวัฒนธรรมท้องถิ่นสำหรับเยาวชนจังหวัดบุรีรัมย์. วารสารวิทยาการสารสนเทศมหาวิทยาลัยมหาสารคาม, 12(1), 43-55.

ชเนตตี พุ่มพฤกษ์. (2562). รูปแบบการจัดการความรู้ภูมิปัญญาท้องถิ่นเครื่องจักสานบ้านหัวเวียง ตำบลหัวเวียง อำเภอเสนา จังหวัดพระนครศรีอยุธยาและบ้านท้ายบ้าน ตำบลท่าดินแดง อำเภอผักไห่ จังหวัดพระนครศรีอยุธยา. วารสารวิชาการอยุธยาศึกษามหาวิทยาลัยราชภัฏพระนครศรีอยุธยา, 11(2), 22-38.

ชัยยงค์ พรหมวงศ์, สมเชาว์ เนตรประเสริฐ และสุดา สินสกุล. (2556). การศึกษาทางไกลกับการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.

บุญชม ศรีสะอาด. (2553). การวิจัยเบื้องต้น (พิมพ์ครั้งที่ 8). กรุงเทพฯ: สุวีริยาสาส์น.

วรรณทิภา ธรรมโชติ. (2562). การพัฒนาสื่อโมชันกราฟิกเพื่อประกอบการเรียนรู้รายวิชา ส22101 สังคมศึกษา ศาสนาและวัฒนธรรม เรื่อง พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2. วารสารโครงงานวิทยาการคอมพิวเตอร์และเทคโนโลยีสารสนเทศมหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม, 5(2), 37-47.

วิบูลย์ ลี้สุวรรณ. (2542). มรดกศิลปกรรมพื้นบ้าน. กรุงเทพฯ: ต้นอ้อ.

วุฒิชัย วิถาทานัง. (2559). การศึกษาและพัฒนารูปแบบผลิตภัณฑ์หัตถกรรมงานจักสานประเภทผลิตภัณฑ์ของที่ระลึกของตกแต่งและเครื่องเรือน จังหวัดพระนครศรีอยุธยา. วารสารวิจัยและพัฒนาวไลยอลงกรณ์ ในพระบรมราชูปถัมภ์, 11(3), 107-119.

เวชยันต์ ปั่นธรรม. (2560). การผลิตสื่อโมชันกราฟิกเรื่องระบบเสียงรอบทิศทาง 7.1 ชาแนล. วิทยานิพนธ์ วิทยาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาเทคโนโลยีสื่อสารมวลชน. ปทุมธานี: มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลธัญบุรี.

ศศิณิส์ภา พัชรธนโรจน, พิมพ์ชนก สุวรรณศรี และศิริกรณ์ กันขัติ์. (2563). การพัฒนาสื่อมัลติมีเดียด้านการอนุรักษ์ภูมิปัญญาท้องถิ่น เรื่องโคมไฟ 700 ปี อำเภอแม่แตง จังหวัดเชียงใหม่. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี, 11(1), 116-145.

อภิดา รุณวาทย์. (2561). การพัฒนาสื่อมัลติมีเดียเพื่อท้องถิ่นโดยการมีส่วนร่วมของชุมชน. วารสารโครงงานวิทยาการคอมพิวเตอร์และเทคโนโลยีสารสนเทศ มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม, 4(2), 7-16.

อัจฉรา สุมังเกษตร และณรงค์ฤทธิ์ มะสุใส. (2562). การพัฒนาสื่อมัลติมีเดียภูมิปัญญาท้องถิ่นการทำข้าวฮาง วิสาหกิจชุมชนกลุ่มข้าวงอกฮางกล้องบ้านจาน หมู่ 1 ตำบลโนนนาจาน อำเภอนาคู จังหวัดกาฬสินธุ์. วารสารโครงงานวิทยาการคอมพิวเตอร์และเทคโนโลยีสารสนเทศ, 5(1), 23-32.

เอกพงศ์ อินเกื้อ, ประชา พิจักขณา และอาณัฏ ศิริพิชญ์ตระกูล. (2554). ศึกษาและพัฒนากระบวนการผลิตหัตกรรมจักสานสำหรับสร้างแนวทางการพัฒนาผลิตภัณฑ์เพื่อความยั่งยืน ของจังหวัดอ่างทอง. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลพระนคร.

Tourismlocallife. (2561). บ้านท่าล้ง. สืบค้นเมื่อ 17 กันยายน 2561, จาก https://www.tourismlocallife.com/1851

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2023-04-29

รูปแบบการอ้างอิง

ขันติคเชนชาติ ช., & ศรพรหม ธ. (2023). การพัฒนาสื่อมัลติมีเดีย เรื่องการทำเครื่องจักสานจากผิวไม้ไผ่ ของชุมชนบ้านท่าล้ง ตำบลห้วยไผ่ อำเภอโขงเจียม จังหวัดอุบลราชธานี. วารสารมหาวิทยาลัยราชภัฏร้อยเอ็ด, 17(1), 59–76. สืบค้น จาก https://so03.tci-thaijo.org/index.php/reru/article/view/253171

ฉบับ

ประเภทบทความ

บทความวิจัย