การศึกษาการบรรเลงปี่มวยไทยในจังหวัดร้อยเอ็ด

ผู้แต่ง

  • ณพงษ์ ร่มแก้ว คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏร้อยเอ็ด
  • คันธทรัพย์ ชมพูพาทย์ คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏร้อยเอ็ด

คำสำคัญ:

การวิจัยกรณีศึกษา, การบรรเลงเพลงปี่มวยไทย, มวยไทย

บทคัดย่อ

  การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ เพื่อศึกษาการบรรเลงเพลงปี่มวยของวงดนตรีปี่มวยไทยในจังหวัดร้อยเอ็ด โดยใช้วิธีวิจัยเชิงคุณภาพประเภทกรณีศึกษาที่มุ่งเน้นในการวิจัย (Intrinsic Case Study) กรณีศึกษาเป็นวงดนตรีปี่มวยไทยในจังหวัดร้อยเอ็ด จำนวน 2 วง โดยการเลือกแบบเจาะจง (Purposive sampling) ใช้วิธีการเก็บรวบรวบข้อมูลโดยการสัมภาษณ์เชิงลึกร่วมกับการสังเกต วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้วิธีการเชิงคุณภาพ โดยการตรวจสอบความสอดคล้อง จัดระเบียบและวิเคราะห์ข้อมูลไปพร้อมกันกับการเก็บรวบรวมข้อมูล

  ผลการวิจัยพบว่า การบรรเลงเพลงปี่มวยของวงดนตรีปี่มวยไทยในจังหวัดร้อยเอ็ด ในแต่ละวงมีความคล้ายคลึงกัน                ทั้งเพลงที่ใช้ในการไหว้ครู ใช้เพลงสะระหม่าไทย ยกที่ 1 เพลงโยน ยกที่ 2 เพลงแขกเจ้าเซ็น ยกที่ 3 เพลงแขกอามัด ยกที่ 4                   เพลงแขกหนัง และยกที่ 5 เพลงเชิดชั้นเดียว บางกรณีที่มีการเลือกบรรเลงเพลงอื่น ๆ โดยไม่มีการเฉพาะเจาะจงขึ้นอยู่กับสถานการณ์บนเวที วงดนตรีปี่มวยไทยทั้ง 2 วง เป็นญาติและสืบทอดมาจากครูเดียวกัน จึงทำให้มีความคล้ายคลึงกันมาก วงดนตรีปี่มวยไทยที่รับงานมากจะมีลักษณะปรับการบรรเลงให้เข้ากับยุคสมัย และมีการรับงานบรรเลงในงานอื่น ๆ เช่น งานศพ งานบวช เป็นต้น มีการถ่ายทอดให้แก่บุคคลในครอบครัว

เอกสารอ้างอิง

กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา. (2559). ประวัติศาสตร์มวยไทย. กรุงเทพฯ: รีปริ้น.

ชัยวัฒน์ ภมรเวชวรรณ. (2561). มาตรการที่เหมาะสมในการเผยแพร่ผลงานเพลงลิขสิทธิ์ในร้านอาหาร–ร้านกาแฟในกรุงเทพมหานคร. สังคมศาสตร์และมนุษยศาสตร์, 44(2), 274-296.

ชาย โพธิสิตา. (2554). ศาสตร์และศิลป์แห่งการวิจัยคุณภาพ (พิมพ์ครั้งที่ 5). กรุงเทพฯ: อมรินทร์พริ้นติ้ง แอนด์ พับลิชชิ่ง.

นิศา ชูโต. (2548). การวิจัยเชิงคุณภาพ (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพฯ: พริ้นโพร.

บุญตา เขียนทองกุล. (2548). ดนตรีในพระราชพิธี. กรุงเทพฯ: กรมศิลปากร.

บุษกร เชี่ยวจินดากานต์. (2561). เทคนิคการวิจัยเชิงคุณภาพแบบกรณีศึกษา. วารสารศิลปศาสตร์ปริทัศน์, 25(3), 103-118.

ประพจน์ เวียงสงค์. (7 กุมภาพันธ์ 2562). สัมภาษณ์. ที่ปรึกษาแตรวงคุณแดง และที่ปรึกษาแตรวงร้อยเอ็ด.

ภัทรพงศ์ เทพยรักษ์. (2557). สถานภาพของนักดนตรีปี่มวยในสนามมวยลุมพินี. วิทยานิพนธ์ ศิลปกรรมศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาศิลปกรรมศาสตร์. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ภัทรพงศ์ เทพยรักษ์ และภัทรวดี ภูชฎาภิรมย์. (2558). สถานภาพของนักดนตรีปี่มวยในสนามมวยลุมพินี. วารสารศิลปกรรมศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2(1), 40-48.

มหาวิทยาลัยศิลปากร. (2555). โครงการขุมทรัพย์ของแผ่นดินหนังสือ สมุดไทยดำ ตำราชกมวย. กรุงเพทฯ: มหาวิทยาลัยศิลปากร.

สุภรณ์ อรุณภาคมงคล, สุณี ปริปุณณะ, มลี กิตติพงศ์ไพศาล, พิทักษ์ อินทรทูต และสรรค์ฉัตร จันทร์สระแก้ว. (2557).

มีเดียร์เอเยนซี ยุค ดิจิตอล เล่ม 1. กรุงเทพ: Brandbooks.

สมบัติ สวางควัฒน์. (2554). ย้อนตำนานแวดวงมวยไทยจากอดีตถึงปัจจุบัน. กรุงเทพฯ: ก้าวแรก.

สมยศ ดาวเรือง. (25 มกราคม 2562). สัมภาษณ์. เจ้าของวงดนตรีปี่มวยไทย.

อมรา พงศา พิชญ์. (2541). วัฒนธรรม ศาสนา และชาติพันธุ์ วิเคราะห์สังคมไทยแนวมนุษยวิทยา. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2022-08-31

รูปแบบการอ้างอิง

ร่มแก้ว ณ. ., & ชมพูพาทย์ ค. (2022). การศึกษาการบรรเลงปี่มวยไทยในจังหวัดร้อยเอ็ด. วารสารมหาวิทยาลัยราชภัฏร้อยเอ็ด, 16(2), 72–81. สืบค้น จาก https://so03.tci-thaijo.org/index.php/reru/article/view/246676

ฉบับ

ประเภทบทความ

บทความวิจัย