ความรู้และการรับรู้ถึงสิทธิในความเป็นส่วนตัวเกี่ยวกับข้อมูลส่วนบุคคลของบุคลากร คณะนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม

บทคัดย่อ

              การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาความรู้และการรับรู้ถึงสิทธิในความเป็นส่วนตัวเกี่ยวกับข้อมูลส่วนบุคคล 2) เปรียบเทียบระดับความรู้และการรับรู้โดยจำแนกตามปัจจัยส่วนบุคคล และ 3) ศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างความรู้
และการรับรู้ที่มีอิทธิพลต่อการรับรู้เกี่ยวกับสิทธิในความเป็นส่วนตัว โดยกลุ่มตัวอย่างเป็นบุคลากรคณะนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม จำนวน 30 คน โดยการเลือกแบบเจาะจง การวิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติเชิงพรรณนา และสถิติอ้างอิง ได้แก่
t-test, One-way ANOVA และ Pearson Product Moment correlation coefficient

              ผลการวิจัยพบว่า บุคลากรคณะนิติศาสตร์ ส่วนใหญ่เป็นเพศหญิง (ร้อยละ 51.40) อยู่ในช่วงอายุระหว่าง 30-45 ปี (ร้อยละ 68.60) และปฏิบัติหน้าที่สายสนับสนุน (ร้อยละ 54.30) มีความรู้ถึงสิทธิในความเป็นส่วนตัวเกี่ยวกับข้อมูลส่วนบุคคลอยู่ในระดับมาก และมีการรับรู้ถึงสิทธิในความเป็นส่วนตัวเกี่ยวกับข้อมูลส่วนบุคคลอยู่ในระดับดีมาก บุคลากรที่มีเพศ อายุ การศึกษา การปฏิบัติงานที่ต่างกัน มีระดับความรู้ถึงเรื่องสิทธิในความเป็นส่วนตัวเกี่ยวกับข้อมูลส่วนบุคคลแตกต่างกัน
อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ที่ระดับ.05 แต่ระดับการรับรู้ถึงเรื่องสิทธิในความเป็นส่วนตัวเกี่ยวกับข้อมูลส่วนบุคคลไม่แตกต่างกัน และความสัมพันธ์ระหว่างความรู้และการรับรู้ถึงสิทธิในความเป็นส่วนตัวเกี่ยวกับข้อมูลส่วนบุคคลของบุคลากรคณะนิติศาสตร์ มีความสัมพันธ์กันในระดับปานกลาง (r=0.46)