รูปแบบการพัฒนาภาวะผู้นำครูในการจัดการเรียนรู้ ในโรงเรียนมัธยมศึกษา สังกัดสำนักงานศึกษาธิการภาค 11
คำสำคัญ:
ภาวะผู้นำครู, การจัดการเรียนรู้, รูปแบบบทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาองค์ประกอบภาวะผู้นำครูในการจัดการเรียนรู้ในโรงเรียนมัธยมศึกษา 2) พัฒนารูปแบบการพัฒนาภาวะผู้นำครูในการจัดการเรียนรู้ในโรงเรียนมัธยมศึกษา 3) ตรวจสอบประสิทธิผลของรูปแบบ การพัฒนาภาวะผู้นำครูในการจัดการเรียนรู้ในโรงเรียนมัธยมศึกษา งานวิจัยนี้ใช้ระเบียบวิธีการวิจัยและพัฒนา (Research and Development : R&D) ดำเนินการ 3 ระยะ คือ ระยะที่ 1 การศึกษาองค์ประกอบภาวะผู้นำครูในการจัดการเรียนรู้ ประกอบด้วย 3 ขั้นตอน ดังนี้ 1) กำหนดกรอบแนวคิดในการวิจัย 2) การศึกษารูปแบบการพัฒนาภาวะผู้นำครูในการจัดการเรียนรู้ และ 3) การยืนยันองค์ประกอบและวิธีการพัฒนาภาวะผู้นำครูในการจัดการเรียนรู้จากครูผู้สอนในโรงเรียนมัธยมศึกษา สังกัดสำนักงานศึกษาธิการภาค 11 จำนวน 360 คน ระยะที่ 2 พัฒนารูปแบบ ประกอบด้วย 2 ขั้นตอน ดังนี้ 1) การสร้างรูปแบบ และ 2) การยืนยันรูปแบบการพัฒนาภาวะผู้นำครูในการจัดการเรียนรู้ โดยการสัมภาษณ์เชิงลึกจากผู้เชี่ยวชาญ จำนวน 10 คน และระยะที่ 3 การประเมินรูปแบบ ประกอบด้วย 2 ขั้นตอน ดังนี้ 1) การทดลองใช้รูปแบบ และ 2) สรุปผลการทดลองใช้รูปแบบ ทดลองใช้กับครูจำนวน 32 คน การวิเคราะห์ข้อมูลโดยหาค่าเฉลี่ย และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ผลการวิจัยพบว่า 1. องค์ประกอบภาวะผู้นำครูในการจัดการเรียนรู้ ประกอบด้วย 1) ด้านการเป็นครูผู้นำการเปลี่ยนแปลง 2) ด้านการพัฒนาหลักสูตรและการใช้หลักสูตร และ 3) ด้านกระบวนการจัดการเรียนรู้ 2. รูปแบบการพัฒนาภาวะผู้นำครูในการจัดการเรียนรู้ ประกอบด้วย หลักการ จุดประสงค์ เนื้อหา กระบวนการ พัฒนาสื่อ/แหล่งเรียนรู้ และการวัดและประเมินผล และมีกระบวนการพัฒนา แบ่งออกเป็น 4 ระยะ คือ 1) การฝึกอบรม เชิงปฏิบัติการ 2) การฝึกปฏิบัติจริง 3) ชุมชนการเรียนรู้เพื่อพัฒนาความเป็นมืออาชีพ (PLC) และ 4) การนิเทศ กำกับ ติดตาม 3. ประสิทธิผลของรูปแบบการพัฒนาภาวะผู้นำครูในการจัดการเรียนรู้ พบว่ามีค่าเฉลี่ยโดยรวมอยู่ในระดับมาก และความคงทนของภาวะผู้นำครูมีค่าร้อยละความก้าวหน้า 13.92
เอกสารอ้างอิง
ไกรศิษฏ์ เปลรินทร์. (2552). การพัฒนาตัวบ่งชี้ภาวะผู้นำทางวิชาการสำหรับผู้บริหารสถานศึกษาขั้นพื้นฐาน.
ดุษฎีนิพนธ์ ศึกษาศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา. ขอนแก่น: มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
วาโร เพ็งสวัสดิ์. (2548). วิทยาการวิจัย. สกลนคร: มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร.
วิศิษฎ์ มุ่งนากลาง. (2556). รูปแบบการพัฒนาภาวะผู้นำครูในสถานศึกษาขนาดเล็ก สังกัดสำนักงานคณะกรรมการการศึกษา
ขั้นพื้นฐานในเขตตรวจราชการที่ 11. ดุษฎีนิพนธ์ ครุศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาภาวะผู้นำทางการบริหารการศึกษา.
สกลนคร: มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร.
ศศิธร เวียงวะลัย. (2556). การจัดการเรียนรู้ Learning Management. กรุงเทพฯ: โอ.เอส.พริ้นติ้ง เฮ้าส์.
ศิริพร กุลสานต์. (2557). รูปแบบการพัฒนาภาวะผู้นำครูในการจัดการเรียนรู้ในโรงเรียนขยายโอกาสทางการศึกษา
ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ. ดุษฎีนิพนธ์ ครุศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาภาวะผู้นำทางการบริหารการศึกษา.
สกลนคร: มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร.
สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 23. (2561). ผลการดำเนินงานตามแผนปฏิบัติการ ประจำปีงบประมาณ
พ.ศ. 2561. สืบค้นเมื่อ วันที่ 1 กรกฎาคม 2561, จาก http://www.sesarea23.go.th/home/index.php
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2553). คู่มือการประเมินสมรรถนะครู (ฉบับปรับปรุง พ.ศ. 2553). สืบค้นเมื่อ
วันที่ 1 กรกฎาคม 2561, จาก http://www.kroobannok.com/2763
สำนักพัฒนาครูและบุคลากรทางการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2553). คู่มือประเมินสมรรถนะครู. กรุงเทพฯ: ม.ป.ท.
อาภารัตน์ ราชพัฒน์. (2554). การพัฒนาตัวบงชี้ภาวะผู้นำของครูในสถานศึกษาขั้นพื้นฐาน. ดุษฎีนิพนธ์ ศึกษาศาสตรดุษฎีบัณฑิต
สาขาวิชาการบริหารการศึกษา. ขอนแก่น: มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
อาภรณ์ ใจเที่ยง. (2554). หลักการสอน. กรุงเทพฯ: โอเดียนสโตร์.
Harris, A. and Muijs, D. (2005). Improving school through teacher leadership. Cornwall: MPG books.
Dimmock, C. and Walker, A. (2005). The Leadership Behavior of Principals and Their Effect on Scholl
improvement in Effective Urban High School. School Effectiveness and School Improvement,
(4), 1-9.
Yukl, G.A. (1998). Leadership in organizations. Englewood Cliffs. New Jersey: Prentice-Hall.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสารมหาวิทยาลัยราชภัฎร้อยเอ็ด
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับมหาวิทยาลัยราชภัฎร้อยเอ็ด และคณาจารย์ท่านอื่นๆในมหาวิทยาลัยฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใดๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว
