โมเดลความสัมพันธ์เชิงของสาเหตุปัจจัยคัดสรรที่ส่งผลต่อประสิทธิผลของโรงเรียนมัธยมศึกษาในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ

ผู้แต่ง

  • รัชพล จอมไตรคุป คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร
  • ศิกานต์ เพียรธัญญกรณ์ คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร
  • สวัสดิ์ โพธิวัฒน์ คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร

คำสำคัญ:

โมเดลความสัมพันธ์เชิงสาเหตุ, ประสิทธิผลของโรงเรียนมัธยมศึกษา, วัฒนธรรมองค์การ

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาปัจจัยคัดสรรที่ส่งผลต่อประสิทธิผลของโรงเรียนมัธยมศึกษาในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ 2) ตรวจสอบโมเดลความสัมพันธ์เชิงสาเหตุของปัจจัยคัดสรรที่ส่งผลต่อประสิทธิผลของโรงเรียนมัธยมศึกษาในภาคตะวันออกเฉียงเหนือที่พัฒนาขึ้นกับข้อมูลเชิงประจักษ์ และ 3) หาแนวทางพัฒนาปัจจัยคัดสรรที่มีอิทธิพลต่อประสิทธิผลของโรงเรียนมัธยมศึกษาในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ คือ โรงเรียนมัธยมศึกษา สังกัดสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐานในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ ประจำปีการศึกษา 2561 จำนวน 640 แห่ง การดำเนินการวิจัยแบ่งออกเป็น 3 ระยะ ประกอบด้วย ระยะที่ 1 สร้างโมเดลสมมติฐาน ระยะที่ 2 การตรวจสอบเครื่องมือ ระยะที่ 3 การหาแนวทางพัฒนาปัจจัยคัดสรร เครื่องมือที่ใช้ในการเก็บรวบรวมข้อมูล คือ แบบสอบถาม แบบสัมภาษณ์ สถิติที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน ค่าความเบ้ ค่าความโด่ง ค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์แบบเพียร์สัน และการวิเคราะห์โมเดลสมการโครงสร้าง ผลการวิจัย พบว่า 1) โมเดลความสัมพันธ์เชิงสาเหตุของปัจจัยคัดสรรที่ส่งผลต่อประสิทธิของโรงเรียนมัธยมศึกษาในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ ที่สร้างขึ้นประกอบด้วยตัวแปรสาเหตุ ได้แก่ ภาวะผู้นำแบบเหนือชั้น วัฒนธรรมองค์การ การจัดกระบวนการเรียนรู้ และองค์การแห่งนวัตกรรม 2) โมเดลความสัมพันธ์เชิงสาเหตุปัจจัยคัดสรรที่ส่งผลต่อประสิทธิผลของโรงเรียนมัธยมศึกษาในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ ที่สร้างขึ้นมีความสอดคล้องกับข้อมูลเชิงประจักษ์ 3) แนวทางพัฒนาปัจจัยคัดสรร โดยการพัฒนาปัจจัยคัดสรรที่ส่งผลทางตรง ดังนี้ (1) ภาวะผู้นำแบบเหนือชั้น (2) การจัดกระบวนการเรียนรู้ และ (3) องค์การแห่งนวัตกรรม และปัจจัยคัดสรรที่ส่งผลทั้งทางตรงและทางอ้อม คือ วัฒนธรรมองค์การ

เอกสารอ้างอิง

คณะอนุกรรมการการปฏิรูปการเรียนรู้. (2544). ปฏิรูปการเรียนรู้ ผู้เรียนสำคัญที่สุด. กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาแห่งชาติ.

จตุรภัทร ประทุม. (2559). ปัจจัยที่ส่งผลต่อประสิทธิผลของสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 27. ดุษฎีนิพนธ์ ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาบริหารการศึกษาชลบุรี: มหาวิทยาลัยบูรพา.

ชนาธิป พรกุล. (2554). การสอนกระบวนการคิด ทฤษฎีและการนำไปใช้. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ดวงกมล อินทา. (2556). วัฒนธรรมองค์การ. สืบค้นเมื่อ 22 เมษายน 2562, จาก http://duangss.blogspot.com/2013/09/blog-post_12.html

ธวัชชัย ตั้งอุทัยเรือง. (2557). โมเดลความสัมพันธ์เชิงสาเหตุของประสิทธิผลของโรงเรียน สังกัดสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐานในภาคกลาง ประเทศไทย. ดุษฎีนิพนธ์ ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาบริหารการศึกษา กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยคริสเตียน.

นงลักษณ์ วิรัชชัย. (2548). สถิติชวนใช้. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์หาวิทยาลัย.

วัฒนชัย ศิริญาณ, วิทยา เจริญศิร และสัญญา เคณาภูมิ. (2560). องค์กรแห่งนวัตกรรม: ทางเลือกใหม่สำหรับการพัฒนาในศตวรรษที่ 21. ดุษฎีนิพนธ์ ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาบริหารการศึกษา. มหาสารคาม: มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม.

วิจารณ์ พานิช. (2555). วิถีสร้างการเรียนรู้เพื่อศิษย์ ในศตวรรษที่ 21. กรุงเทพฯ: มูลนิธิ สดศรี-สฤษดิ์วงศ์.

สมาพร ภูวิจิตร. (2558). รูปแบบวัฒนธรรมองค์กรที่มีประสิทธิภาพ.วารสารวิทยาลัยนครราชสีมา สาขามนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 9(1), 73-77.

สุเทพ พงศ์ศรีวัฒน์. (2561). ภาวะผู้นำแบบเหนือชั้น. สืบค้นเมื่อ 22 เมษายน 2561, จาก http://suthep.crru.ac.th/

สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2561). ระบบสารสนเทศเพื่อบริหารการศึกษา. สืบค้นเมื่อ 22 เมษายน 2562, จาก http://data.bopp-obec.info/emis/school.php.

สำนักแผนและประกันคุณภาพการศึกษา. (2558). แนวทางการดำเนินงานด้านการเรียนการสอนในศตวรรษที่ 21. กรุงเทพฯ: สำนักแผนและประกันคุณภาพการศึกษา.

อมรา ไชยดำ และ วิชิต กำมันตะคุณ. (2559). ประสิทธิผลของสถานศึกษาในสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 27. วารสารบัณฑิตศึกษา, 13(61), 209-224.

อำรุง จันทวานิช. (2547). แนวทางการบริหารและการพัฒนาสถานศึกษาสู่โรงเรียนคุณภาพ. กรุงเทพฯ: พริกหวานกราฟฟิค.

Coombs, J. (1991). Thinking seriously about curriculum integration (Forum on Curricular Integration Occasional Paper no. 4). Burnaby, BC: Simon Fraser University, Tri-University Integration Project.

Drucker, P.F. (2007). Management Challenges for the 21st Century. New York: Butterworth-Heinemann.

Grisay, A. & Mahlek, L. (1991). The Quality of Education in Developing Countries. A Review of Some Research Studies and Policy Documents. UNESCO: IIEP.

Hismanoglu, M. (2012). The impact of globalization and information technology on language education policy in Turkey. Procedia: Social and Behavioral Sciences.

Hoy, W.K. and Miskel, C.G. (2005). Educational Administration: Theory, Research, and Practice (7thed.). New Yourk: McGraw Hill.

McGregor, A.J. (2008). Adolescents expectancy beliefs and task values for physically interactive video games. Los Angeles: Louisiana State University.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2020-12-16

รูปแบบการอ้างอิง

จอมไตรคุป ร., เพียรธัญญกรณ์ ศ., & โพธิวัฒน์ ส. (2020). โมเดลความสัมพันธ์เชิงของสาเหตุปัจจัยคัดสรรที่ส่งผลต่อประสิทธิผลของโรงเรียนมัธยมศึกษาในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ. วารสารมหาวิทยาลัยราชภัฏร้อยเอ็ด, 15(1), 16–27. สืบค้น จาก https://so03.tci-thaijo.org/index.php/reru/article/view/238505

ฉบับ

ประเภทบทความ

บทความวิจัย