ผลของการฝึกที่มีต่อระดับความเข้มแข็งทางจิตใจและผลสัมฤทธิ์ทางการแข่งขันมวยไทย

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาระดับความเข้มแข็งทางจิตใจของนักกีฬามวยไทย 2) เพื่อศึกษาผลสัมฤทธิ์ทางการแข่งขันมวยไทย และ 3) เพื่อศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างระดับความเข้มแข็งทางจิตใจของนักกีฬามวยไทยกับผลสัมฤทธิ์ทางการแข่งขัน กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัย คือ นักกีฬามวยไทย สังกัดมหาวิทยาลัยการกีฬาแห่งชาติ วิทยาเขตสุพรรณบุรี จำนวน 15 คน ได้มาจากวิธีการสุ่มแบบง่าย โดยกำหนดจำนวนกลุ่มตัวอย่างจากตาราง Cohen มีค่าอำนาจการทดสอบ .80 และ effect size เท่ากับ 0.6 เครื่องมือที่ใช้ในการเก็บรวบรวมข้อมูล ได้แก่ แบบวัดความเข้มแข็งทางจิตใจสำหรับนักมวยไทยอาชีพมีค่าความเชื่อมั่นเท่ากับ .91 และผลสัมฤทธิ์ทางการแข่งขันมวยไทยเชิงประจักษ์ คือ ชนะ เสมอ และแพ้ สถิติที่ใช้ใน การวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ค่าความถี่ ร้อยละ การทดสอบค่าที และค่าสัมประสิทธิ์ความสัมพันธ์ ด้วยวิธี Independent-Samples Kruskal-Wallis Test ผลการวิจัยพบว่า 1) ระดับความเข้มแข็งทางจิตใจในช่วงหลังการฝึกสัปดาห์ที่ 8 สูงกว่าในช่วงก่อนการฝึกอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ที่ระดับ .05 2) ผลการแข่งขันของนักมวยไทย พบว่าได้รับชัยชนะ จำนวน 10 คน ได้รับผลแพ้ จำนวน 5 คน 3) ความสัมพันธ์ระหว่างระดับความเข้มแข็งทางจิตใจกับผลสัมฤทธิ์ทางการแข่งขันไม่สัมพันธ์กันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 โดยพบว่า ตัวแปรที่ส่งผลต่อผลสัมฤทธิ์ทางการแข่งขันมวยไทย ได้แก่ 3.1) สมรรถภาพทางกาย 3.2) สมรรถภาพทางจิตใจ 3.3) ความชำนาญในการใช้ทักษะมวยไทย 3.4) เทคนิคเชิงมวย 3.5) ระดับของไอคิว 3.6) การเตรียมความพร้อมก่อนการแข่งขัน 3.7) ประสบการณ์ 3.8) พิกัดน้ำหนัก 3.9) อายุ 3.10) เงินรางวัล และ 3.11) กองเชียร์