การพัฒนาโปรแกรมการเสริมสร้างสมรรถนะครูด้านการจัดการเรียนรู้วิชาคณิตศาสตร์ ในสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษามหาสารคาม เขต 1

ผู้แต่ง

  • จินตนา สุนทรวัฒน์ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม
  • พีระศักดิ์ วรฉัตร มหาวิทยาลัยมหาสารคาม

คำสำคัญ:

การเสริมสร้างสมรรถนะครู, การจัดการเรียนรู้วิชาคณิตศาสตร์, การฝึกอบรม

บทคัดย่อ

การวิจัยในครั้งนี้มีความมุ่งหมายเพื่อ 1) ศึกษาองค์ประกอบและตัวชี้วัดของสมรรถนะครูด้านการจัดการเรียนรู้ วิชาคณิตศาสตร์ในสถานศึกษา 2) ศึกษาสภาพปัจจุบัน สภาพที่พึงประสงค์ของสมรรถนะครูด้านการจัดการเรียนรู้วิชาคณิตศาสตร์ในสถานศึกษา 3) พัฒนาโปรแกรมการเสริมสร้างสมรรถนะครูด้านการจัดการเรียนรู้วิชาคณิตศาสตร์ในสถานศึกษา กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการเก็บรวบรวมข้อมูลเป็นครูผู้สอนคณิตศาสตร์ในสถานศึกษา สังกัดสํานักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษามหาสารคาม เขต 1 มีจำนวน 152 คน เครื่องมือที่ใช้ในการเก็บรวบรวมข้อมูลประกอบด้วย 1) แบบประเมิน 2) แบบสอบถาม และ 3) แบบสัมภาษณ์ สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และดัชนีความต้องการจำเป็น (PNIModified) ผลการวิจัยพบว่า 1. ผลการสังเคราะห์องค์ประกอบและตัวชี้วัดของสมรรถนะครูด้านการจัดการเรียนรู้วิชาคณิตศาสตร์ในสถานศึกษา มี 10 องค์ประกอบ 23 ตัวชี้วัด มีความเหมาะสมโดยรวมอยู่ในระดับปานกลาง ส่วนความเป็นไปได้โดยรวมอยู่ในระดับมาก 2. ผลการศึกษาสภาพปัจจุบันของสมรรถนะครูด้านการจัดการเรียนรู้วิชาคณิตศาสตร์ในสถานศึกษา โดยรวมอยู่ในระดับปานกลาง (x ̅= 3.44, S.D. = 0.53) และสภาพที่พึงประสงค์ โดยรวมอยู่ในระดับมาก (x ̅= 4.15, S.D. = 0.40) และ 3. ผลการพัฒนาโปรแกรมการเสริมสร้างสมรรถนะครู ด้านการจัดการเรียนรู้วิชาคณิตศาสตร์ในสถานศึกษา พบว่าโปรแกรมพัฒนา ประกอบด้วย 5 องค์ประกอบดังนี้ 1) หลักการ 2) วัตถุประสงค์ 3) เนื้อหา 4)วิธีการดำเนินการ และ 5) การประเมินผล โดยวิธีการดำเนินการ มี 4 วิธี คือ 1) การฝึกอบรม 2) การรวมกลุ่มแก้ปัญหา 3) การเรียนรู้ด้วยตนเอง และ 4) การศึกษาดูงาน การประเมินโปรแกรม ผลการประเมินความเหมาะสมของผู้ทรงคุณวุฒิ พบว่ามีความเหมาะสมระดับมาก ความเป็นไปได้ อยู่ในระดับมากที่สุด

เอกสารอ้างอิง

กระทรวงศึกษาธิการ. (2551). หลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐานพุทธศักราช 2551 (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ:

โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.

ชานนท เศรษฐแสงศรี. (2555). ระบบการพัฒนาสมรรถนะของผู้ประกอบวิชาชีพครูโดยใชโรงเรียนเป็นฐานในโรงเรียน

สังกัดองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น. ดุษฎีนิพนธ์ การศึกษาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาบริหารการศึกษา.

มหาสารคาม: มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.

นันทกา วารินิน. (2557). รูปแบบการพัฒนาสมรรถนะการจัดการเรียนรู้ของครูสำหรับโรงเรียนสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่

การศึกษาประถมศึกษากำแพงเพชร เขต 2. ดุษฎีนิพนธ์ ครุศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการจัดการการศึกษา

และการเรียนรู้. นครสวรรค์: มหาวิทยาลัยราชภัฏนครสวรรค์.

บุริม โอทกานนท์ และคณะ. (2550). กระแสของการเปลี่ยนแปลง. สืบค้นเมื่อ 4 พฤษภาคม 2562,

จาก http://www.oknation.net/blog/jazz-zie/2007/10/12/entry-31

วัชรี กาญจน์กีรติ. (2554). การจัดการเรียนรู้คณิตศาสตร์. เพชรบุรี: มหาวิทยาลัยราชภัฏเพชรบุรี.

สถาบันส่งเสริมการสอนวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี. (2545). มาตรฐานครูคณิตศาสตร์. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์คุรุสภาลาดพร้าว.

อรอนงค์ น้อยคำยาง. (2560). การพัฒนาแนวทางการจัดการเรียนรู้กลุ่มสาระการเรียนรู้คณิตศาสตร์ของครู สังกัดสำนักงาน

เขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 23. วิทยานิพนธ์ การศึกษามหาบัณฑิต สาขาวิชาบริหารการศึกษา.

มหาสารคาม: มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.

Perrine, V. (2001). Effect of a Problem-Solving-Based Mathematics Course on the Proportional

Reasoning of Preservice Teachers. Colorado: University of Northern Colorado.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2020-12-13

รูปแบบการอ้างอิง

สุนทรวัฒน์ จ., & วรฉัตร พ. . (2020). การพัฒนาโปรแกรมการเสริมสร้างสมรรถนะครูด้านการจัดการเรียนรู้วิชาคณิตศาสตร์ ในสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษามหาสารคาม เขต 1. วารสารมหาวิทยาลัยราชภัฏร้อยเอ็ด, 14(3), 54–63. สืบค้น จาก https://so03.tci-thaijo.org/index.php/reru/article/view/209354

ฉบับ

ประเภทบทความ

บทความวิจัย