การพัฒนาโปรแกรมการเสริมสร้างสมรรถนะครูด้านการจัดการเรียนรู้วิชาคณิตศาสตร์ ในสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษามหาสารคาม เขต 1
คำสำคัญ:
การเสริมสร้างสมรรถนะครู, การจัดการเรียนรู้วิชาคณิตศาสตร์, การฝึกอบรมบทคัดย่อ
การวิจัยในครั้งนี้มีความมุ่งหมายเพื่อ 1) ศึกษาองค์ประกอบและตัวชี้วัดของสมรรถนะครูด้านการจัดการเรียนรู้ วิชาคณิตศาสตร์ในสถานศึกษา 2) ศึกษาสภาพปัจจุบัน สภาพที่พึงประสงค์ของสมรรถนะครูด้านการจัดการเรียนรู้วิชาคณิตศาสตร์ในสถานศึกษา 3) พัฒนาโปรแกรมการเสริมสร้างสมรรถนะครูด้านการจัดการเรียนรู้วิชาคณิตศาสตร์ในสถานศึกษา กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการเก็บรวบรวมข้อมูลเป็นครูผู้สอนคณิตศาสตร์ในสถานศึกษา สังกัดสํานักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษามหาสารคาม เขต 1 มีจำนวน 152 คน เครื่องมือที่ใช้ในการเก็บรวบรวมข้อมูลประกอบด้วย 1) แบบประเมิน 2) แบบสอบถาม และ 3) แบบสัมภาษณ์ สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และดัชนีความต้องการจำเป็น (PNIModified) ผลการวิจัยพบว่า 1. ผลการสังเคราะห์องค์ประกอบและตัวชี้วัดของสมรรถนะครูด้านการจัดการเรียนรู้วิชาคณิตศาสตร์ในสถานศึกษา มี 10 องค์ประกอบ 23 ตัวชี้วัด มีความเหมาะสมโดยรวมอยู่ในระดับปานกลาง ส่วนความเป็นไปได้โดยรวมอยู่ในระดับมาก 2. ผลการศึกษาสภาพปัจจุบันของสมรรถนะครูด้านการจัดการเรียนรู้วิชาคณิตศาสตร์ในสถานศึกษา โดยรวมอยู่ในระดับปานกลาง (x ̅= 3.44, S.D. = 0.53) และสภาพที่พึงประสงค์ โดยรวมอยู่ในระดับมาก (x ̅= 4.15, S.D. = 0.40) และ 3. ผลการพัฒนาโปรแกรมการเสริมสร้างสมรรถนะครู ด้านการจัดการเรียนรู้วิชาคณิตศาสตร์ในสถานศึกษา พบว่าโปรแกรมพัฒนา ประกอบด้วย 5 องค์ประกอบดังนี้ 1) หลักการ 2) วัตถุประสงค์ 3) เนื้อหา 4)วิธีการดำเนินการ และ 5) การประเมินผล โดยวิธีการดำเนินการ มี 4 วิธี คือ 1) การฝึกอบรม 2) การรวมกลุ่มแก้ปัญหา 3) การเรียนรู้ด้วยตนเอง และ 4) การศึกษาดูงาน การประเมินโปรแกรม ผลการประเมินความเหมาะสมของผู้ทรงคุณวุฒิ พบว่ามีความเหมาะสมระดับมาก ความเป็นไปได้ อยู่ในระดับมากที่สุด
เอกสารอ้างอิง
กระทรวงศึกษาธิการ. (2551). หลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐานพุทธศักราช 2551 (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ:
โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.
ชานนท เศรษฐแสงศรี. (2555). ระบบการพัฒนาสมรรถนะของผู้ประกอบวิชาชีพครูโดยใชโรงเรียนเป็นฐานในโรงเรียน
สังกัดองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น. ดุษฎีนิพนธ์ การศึกษาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาบริหารการศึกษา.
มหาสารคาม: มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
นันทกา วารินิน. (2557). รูปแบบการพัฒนาสมรรถนะการจัดการเรียนรู้ของครูสำหรับโรงเรียนสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่
การศึกษาประถมศึกษากำแพงเพชร เขต 2. ดุษฎีนิพนธ์ ครุศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการจัดการการศึกษา
และการเรียนรู้. นครสวรรค์: มหาวิทยาลัยราชภัฏนครสวรรค์.
บุริม โอทกานนท์ และคณะ. (2550). กระแสของการเปลี่ยนแปลง. สืบค้นเมื่อ 4 พฤษภาคม 2562,
จาก http://www.oknation.net/blog/jazz-zie/2007/10/12/entry-31
วัชรี กาญจน์กีรติ. (2554). การจัดการเรียนรู้คณิตศาสตร์. เพชรบุรี: มหาวิทยาลัยราชภัฏเพชรบุรี.
สถาบันส่งเสริมการสอนวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี. (2545). มาตรฐานครูคณิตศาสตร์. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์คุรุสภาลาดพร้าว.
อรอนงค์ น้อยคำยาง. (2560). การพัฒนาแนวทางการจัดการเรียนรู้กลุ่มสาระการเรียนรู้คณิตศาสตร์ของครู สังกัดสำนักงาน
เขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 23. วิทยานิพนธ์ การศึกษามหาบัณฑิต สาขาวิชาบริหารการศึกษา.
มหาสารคาม: มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
Perrine, V. (2001). Effect of a Problem-Solving-Based Mathematics Course on the Proportional
Reasoning of Preservice Teachers. Colorado: University of Northern Colorado.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสารมหาวิทยาลัยราชภัฎร้อยเอ็ด
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับมหาวิทยาลัยราชภัฎร้อยเอ็ด และคณาจารย์ท่านอื่นๆในมหาวิทยาลัยฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใดๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว