สมรรถนะในการบริหารจัดการชั้นเรียนของนักศึกษาครูสังคมศึกษา
คำสำคัญ:
สมรรถนะ, การบริหารจัดการชั้นเรียน, นักศึกษาครูสังคมศึกษาบทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาสมรรถนะในการบริหารจัดการชั้นเรียนของนักศึกษาครูสังคมศึกษา และเปรียบเทียบสมรรถนะในการบริหารจัดการชั้นเรียนของนักศึกษาครูสังคมศึกษา จำแนกตามเพศ และผลการเรียน กลุ่มเป้าหมายคือนักศึกษาชั้นปีที่ 4 สาขาวิชาสังคมศึกษา คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏร้อยเอ็ด จำนวน 117 คน ที่กำลังศึกษาอยู่ในภาคการเรียนที่ 2 ปีการศึกษา 2561 ผู้วิจัยเลือกกลุ่มตัวอย่างโดยใช้การเลือกแบบเจาะจง (Purposive Sampling) เครื่องมือที่ใช้ในการศึกษาประกอบด้วย แบบวัดสมรรถนะการบริหารจัดการชั้นเรียน และข้อคำถามปลายเปิด วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติเบื้องต้น ประกอบด้วย ค่าเฉลี่ยและค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน วิเคราะห์เพื่อเปรียบเทียบสมรรถนะ การบริหารจัดการในห้องเรียน จำแนกตามเพศ โดยใช้Independent Sample t-test และจำแนกตามระดับผลการเรียน โดยใช้ One-way ANOVA ผลการวิจัยพบว่า นักศึกษาครูสังคมศึกษามีสมรรถนะการบริการจัดการชั้นเรียน ทั้ง 5 ด้านประกอบด้วย การมีภาวะผู้นำ การจัดการในชั้นเรียน การสื่อสารอย่างมีคุณภาพ การสานประโยชน์ และการใช้นวัตกรรม โดยภาพรวม มีสมรรถนะอยู่ในระดับมาก เมื่อพิจารณารายด้านพบว่า นักศึกษาครูมีสมรรถนะทุกด้านอยู่ในระดับมาก โดยมีค่าเฉลี่ยอยู่ระหว่าง 3.80- 4.27 เมื่อเปรียบเทียบสมรรถนะในการบริหารจัดการชั้นเรียนของนักศึกษาครูสังคมศึกษา จำแนกตามเพศพบว่า กลุ่มตัวอย่างที่มีเพศต่างกัน มีสมรรถนะในการบริหารจัดการชั้นเรียนแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 แต่ผลการเปรียบเทียบสมรรถนะในการบริหารจัดการชั้นเรียนของนักศึกษาครูสังคมศึกษาที่มีระดับผลการเรียนต่างกัน พบว่ามีสมรรถนะในการบริหารจัดการชั้นเรียนไม่แตกต่างกัน
เอกสารอ้างอิง
กระทรวงศึกษาธิการ. (2548). ข้อบังคับคุรุสภาว่าด้วยมาตรฐานวิชาชีพและจรรยาบรรณวิชาชีพ พ.ศ. 2548. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์การศาสนา.
กระทรวงศึกษาธิการ. (2553). แนวทางการจัดกิจกรรมพัฒนาผู้เรียน : ตามหลักสูตรแกนกลาง การศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551 (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย จำกัด.
จารุวรรณ เพียรบุญ. (2554). การศึกษาสมรรถนะการบริหารจัดการห้องเรียนของครูสังกัดสํานักงานเขตยานนาวา กรุงเทพมหานคร. สารนิพนธ์ การศึกษามหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
เจริญ อังควัฒนวิทย์. (2549). การพัฒนาภาวะผู้นำของครูในโรงเรียนสังกัดกรุงเทพมหานคร. การศึกษาค้นคว้าอิสระ การศึกษามหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
ชมแข พงษ์เจริญ. (2542). การศึกษาการมีส่วนร่วมและความคิดเห็นของผู้ปกครองทีมีต่อการปฏิบัติตามระเบียบของนักเรียนในโรงเรียนมัธยมศึกษา สังกัดกรมสามัญศึกษา จังหวัดนนทบุรี. วิทยานิพนธ์ การศึกษามหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
ญาณภัทร สีหะมงคล. (2552). การวิจัยและพัฒนา. สืบค้นเมื่อ 20 มิถุนายน 2562, จาก http.www.learners.in.th/ask/yannapat
ธัญญา นุชาหาญ. (2545). แนวโน้มความต้องการในการใช้เทคโนโลยีเพื่อการศึกษา กลุ่มสาระการงานพื้นฐานอาชีพและเทคโนโลยีในโรงเรียนนำร่องการใช้หลักสูตรการศึกษาขั้นพื้นฐานพุทธศักราช 2544. วิทยานิพนธ์ ครุศาสตรอุตสาหกรรมมหาบัณฑิต สาขาวิชาเทคโนโลยีการศึกษา. กรุงเทพฯ: สถาบันเทคโนโลยีพระจอมเกล้าพระนครเหนือ.
บุญชม ศรีสะอาด. (2545). การวิจัยเบื้องต้น (พิมพ์ครั้งที่ 7). กรุงเทพฯ: สุวีริยาสาส์น.
เบญญพร มหาพิรุณ. (2541). แนวโน้มการใช้นวัตกรรมและเทคโนโลยีการศึกษาระดับอุดมศึกษาในปี พ.ศ.2545. วิทยานิพนธ์ ครุศาสตรอุตสาหกรรมมหาบัณฑิต สาขาวิชาเทคโนโลยีเทคนิคการศึกษา. กรุงเทพฯ: สถาบันเทคโนโลยีพระจอมเกล้าพระนครเหนือ.
ปรียา จันทรสิทธิเวช. (2548). การพัฒนาหลักสูตรท้องถิ่น. สุราษฎร์ธานี: มหาวิทยาลัยราชภัฏสุราษฎร์ธานี.
พรรษา หงส์ภักดิ์. (2544). ความพึงพอใจของผู้ปกครองที่มีต่อครูผู้สอนโรงเรียนอนุบาลนครพนม สังกัดสำนักงานการประถมศึกษา จังหวัดนครพนม. วิทยานิพนธ์ การศึกษามหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา. มหาสารคาม: มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
ฟาฏิมะฮ์ แวสะมาแอ. (2552). การจัดการเรียนการสอนแบบบูรณาการอิสลามโดยใช้ชุดแบบฝึก ทักษะภาษาไทยสำหรับเด็กมุสลิม ชั้นประถมศึกษาปีที่ 1-3 โรงเรียนจริยอิสลาม ศึกษาอนุสรณ์อำเภอหนองจิก จังหวัดปัตตานี. วิทยานิพนธ์ ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาอิสลามศึกษา. สงขลา: มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์.
มนูญ วงศ์อารี. (2540). ค่านิยมการบริหารสำหรับพัฒนาองค์การของไทย. กรุงเทพฯ: สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์.
มะห์ดี มะดือราแว. (2551). สมรรถนะครูตามเกณฑ์มาตรฐานวิชาชีพของครูในโรงเรียนเอกชน สอนศาสนาอิสลาม จังหวัดปัตตานี. วิทยานิพนธ์ ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการศึกษาเพื่อพัฒนาทรัพยากรมนุษย์. สงขลา: มหาวิทยาลัยทักษิณ.
ยุวดี ยางสวย. (2550). การศึกษาสมรรถนะด้านการบริหารจัดการในหองเรียนของครูอาชีวศึกษาจังหวัดกาญจนบุรี. สารนิพนธ์ การศึกษามหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยศรีนคริทรวิโรฒ.
ล้วน สายยศ และอังคณา สายยศ. (2543). เทคนิคการวิจัยทางการศึกษา (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพฯ: สุวีริยาสาส์น.
วชิราภรณ์ คำคล้าย. (2551). ศึกษาการจัดการชั้นเรียนของครูโรงเรียนเอกชน สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาเพชรบุรี เขต 1. วิทยานิพนธ์ การศึกษามหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
วัลลภา เทพหัสดิน ณ อยุธยา. (2544). การพัฒนาการเรียนการสอนทางการอุดมศึกษา. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
อรพันธุ์ ประสิทธิรัตน์. (2533). รายงานการวิจัยเรื่องการศึกษาสภาพแวดล้อมทางการเรียนของนิสิตคณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ บางเขน.
อาภรณ์ ใจเที่ยง. (2546). หลักการสอน. กรุงเทพฯ: โอ.เอส.พริ้นติ้ง เฮาส์.
อุทัย หิรัญโต. (2524). หลักการบริหารงานบุคคล. กรุงเทพฯ: โอเดียนสโตร์.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสารมหาวิทยาลัยราชภัฎร้อยเอ็ด
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับมหาวิทยาลัยราชภัฎร้อยเอ็ด และคณาจารย์ท่านอื่นๆในมหาวิทยาลัยฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใดๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว
