การศึกษาผลการเรียนรู้ของนักศึกษาตามกรอบมาตรฐานคุณวุฒิระดับอุดมศึกษาแห่งชาติ จากการจัดการเรียนการสอนด้วยรูปแบบการสอน แคะ ค้น คิด คาย ครบ (5K Model) ของมหาวิทยาลัยราชภัฏรำไพพรรณี
คำสำคัญ:
รูปแบบแคะ ค้น คิด คาย ครบ, ผลการเรียนรู้ตามกรอบมาตรฐานคุณวุฒิ, การจัดการเรียนการสอนบทคัดย่อ
การวิจัยครั้งมีวัตถุประสงค์ของการศึกษาทั้งหมด 3 ข้อ ดังนี้ 1) เพื่อศึกษาผลการเรียนรู้จากการใช้รูปแบบการสอน แคะ ค้น คิด คาย ครบที่มีต่อทักษะการพัฒนาตามกรอบมาตรฐานคุณวุฒิระดับอุดมศึกษาแห่งชาติ (TQF) 2) เพื่อศึกษา ความคงทนของผลการเรียนรู้ตามกรอบมาตรฐานคุณวุฒิระดับอุดมศึกษาแห่งชาติ (TQF) ด้านความรู้ และ 3) เพื่อศึกษา ความพึงพอใจของนักศึกษาที่มีต่อนวัตกรรมการสอนในรูปแบบ แคะ ค้น คิด คาย ครบ ตามกรอบมาตรฐานคุณวุฒิระดับอุดมศึกษาแห่งชาติ (TQF) โดยกลุ่มตัวอย่าง คือนักศึกษาในระดับปริญญาตรี มหาวิทยาลัยราชภัฏรำไพพรรณี จังหวัดจันทบุรี จำนวน 145 คน เลือกโดยวิธีเจาะจง เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยเป็นแบบบันทึกพฤติกรรมด้านคุณธรรม จริยธรรม และความรับผิดชอบ แบบทดสอบก่อนเรียนและหลังเรียน และแบบสอบถามความพึงพอใจ สถิติที่ใช้ในการวิจัย คือจำนวนร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และค่าความแปรปรวน โดยผลการวิจัยพบว่า ผลการเรียนรู้ของนักศึกษาตามกรอบมาตรฐานคุณวุฒิระดับอุดมศึกษาทั้ง 5 ด้านที่จัดการเรียนการสอนโดยรูปแบบแคะ ค้น คิด คาย ครบ (5k Model) มีผลการเรียนหลังเรียนสูงกว่าก่อนเรียนในทุกด้าน ทักษะก่อนเรียนและหลังเรียนทั้ง 5 ด้าน พบว่าหลังเรียนมีผลที่สูงกว่า ก่อนเรียน ความคงทนของผลการเรียนรู้พบว่าหลังเรียน 2 สัปดาห์มีผลการเรียนสูงกว่าก่อนเรียนอย่างมีนัยสำคัญ 0.05 นอกจากนี้นักศึกษามีความพึงพอใจต่อรูปแบบการสอนมากที่สุด โดยมีค่าเฉลี่ยเท่ากับ 4.40
References
กองบริการการศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏรำไพพรรณี. (2554). นโยบายของมหาวิทยาลัยราชภัฏรำไพพรรณี. จันทบุรี: มหาวิทยาลัยราชภัฏรำไพพรรณี.
ขวัญฤดี ขำซ่อนสัตย์. (2542). การศึกษาพฤติกรรมความรับผิดชอบของนักศึกษามหาวิทยาลัยมหิดล. ดุษฎีนิพนธ์ การศึกษาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
ฐิตวันต์ หงษ์กิตติยานนท์ และพัทยา แก้วสาร. (2557). รูปแบบการเรียนการสอนที่เน้นผู้เรียนเป็นศูนย์กลางในวิชาปฏิบัติการพยาบาลสุขภาพจิตและจิตเวช. การประชุมวิชาการเสนอผลงานวิจัยระดับชาติและนานาชาติ ครั้งที่ 8. 20 มีนาคม 2561. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา. 826-837.
นภาพรรณ เอี่ยมสำอางค์. (2551). ผลการจัดการเรียนการสอนตามโมเดลการสอน BSCS 5E. วิทยานิพนธ์ ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต
สาขาวิชาการมัธยมศึกษา. ขอนแก่น: มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
พรพาณี ทับทิมโต. (2550). การปลูกฝังคุณธรรมจริยธรรมในเยาวชน ศึกษากรณี: โรงเรียนทอสี. นครปฐม: มหาวิทยาลัยมหิดล.
พรรณทิพย์ ผุยมูลศรี. (2551). การพัฒนาความคิดสร้างสรรค์ทางภาษาของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 โรงเรียนบ้านดอนแขม
ที่เรียนโดยใช้การสอนบูรณาการแบบสอดแทรก. วารสารศึกษาศาสตร์, 2(1), (114-126).
เพลินพิศ ศิริสมบูรณ์. (2559). คุณลักษณะบัณฑิตตามกรอบมาตรฐานคุณวุฒิระดับอุดมศึกษาแห่งชาติของวิทยาลัยเซาธ์อีสท์บางกอก ประจำปีการศึกษา 2556-2557 (รุ่นที่ 15). วารสารเซาธ์อีสท์บางกอก, 2(2), (55-67).
สมชาย เจือจาน. (2547). ความคิดเห็นของนักศึกษาและมหาบัณฑิตที่มีต่อการจัดการเรียนการสอนของภาควิชาครุศาสตร์ เทคโนโลยี สถาบันเทคโนโลยีพระจอมเกล้าพระนครเหนือ. วิทยานิพนธ์ ครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาครุศาสตร์เทคโนโลยีและสารสนเทศ. กรุงเทพฯ: สถาบันเทคโนโลยีพระจอมเกล้าพระนครเหนือ.
สุนิดา แสงอาวุธ. (2558). มาตรฐานการเรียนรู้ของบัณฑิตที่พึงประสงค์ ตามกรอบมาตรฐานระดับอุดมศึกษาแห่งชาติ ของคณะอุตสาหกรรมและเทคโนโลยี มหาวิทยาลัยราชมงคลรัตนโกสินทร์. สารนิพนธ์ ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา. นครปฐม: มหาวิทยาลัยศิลปากร.
สำนักงานคณะกรรมการการอุดมศึกษา. (2558). คู่มือการประกันคุณภาพการศึกษาภายใน ระดับอุดมศึกษา พ.ศ. 2557. นนทบุรี: ภาพพิมพ์.
อารมณ์ เทียนพิทักษ์. (2528). องค์ประกอบที่เกี่ยวข้องกับประสิทธิภาพการสอนของนิสิตฝึกประสบการณ์วิชาชีพ ตามการรับรู้ของอาจารย์นิเทศก์ ฝ่ายคณะจารย์นิเทศ ฝ่ายโรงเรียน ผู้บริหารและนิสิต ที่ผ่านการฝึกประสบการณ์วิชาชีพ คณะครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. วิทยานิพนธ์ ครุศาสตรมหาบัณฑิต. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
Downloads
เผยแพร่แล้ว
How to Cite
ฉบับ
บท
License
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสารมหาวิทยาลัยราชภัฎร้อยเอ็ด
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับมหาวิทยาลัยราชภัฎร้อยเอ็ด และคณาจารย์ท่านอื่นๆในมหาวิทยาลัยฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใดๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว