การบริหารความเสี่ยงในโรงเรียนขยายโอกาสทางการศึกษา
คำสำคัญ:
การบริหารความเสี่ยง, ขอบข่ายและภารกิจของโรงเรียน, โรงเรียนขยายโอกาสทางการศึกษาบทคัดย่อ
การบริหารความเสี่ยงในโรงเรียนขยายโอกาสทางการศึกษามีความสำคัญอย่างยิ่ง เพราะเป็นการบริหารที่มุ่งผลสัมฤทธิ์อันจะส่งผลต่อการเพิ่มประสิทธิภาพและประสิทธิผลขององค์กร แนวทางในการบริหารความเสี่ยงสามารถพิจารณาได้จากองค์ประกอบ 4 ด้าน ดังนี้ 1) ความเสี่ยงด้านกลยุทธ์ ประกอบด้วย การวิเคราะห์สภาพและกำหนดกลยุทธ์ การนำกลยุทธ์ไปปฏิบัติ และการควบคุมและประเมินผลกลยุทธ์ 2) ความเสี่ยงด้านการดำเนินงาน ประกอบด้วย การกำกับติดตาม การพัฒนาบุคลากร การแนะแนว การประกันคุณภาพ งานธุรการ การพัฒนากระบวนการเรียนรู้ และการวิจัยเพื่อพัฒนาคุณภาพการศึกษา 3) ความเสี่ยงด้านการเงินและงบประมาณ ประกอบด้วย การจัดทำและเสนอของบประมาณ การจัดสรรงบประมาณ การติดตามประเมินผลและรายงานผล การระดมทรัพยากรและการลงทุน การบริหารการเงิน การบริหารบัญชีและการบริหารพัสดุ และสินทรัพย์ และ 4) ความเสี่ยงด้านการปฏิบัติตามกฎหมาย/กฎระเบียบ ประกอบด้วย วินัยการควบคุมภายใน และการแปลงกฎระเบียบ หากโรงเรียนขยายโอกาสทางการศึกษาให้ความสำคัญในการบริหารความเสี่ยง โดยการนำแนวทางดังกล่าวไปบริหารควบคู่กับการบริหารงานวิชาการ งานบริหารงบประมาณ งานบริหารบุคคล และงานบริหารทั่วไป จะส่งผลดีต่อองค์กรและบรรลุตามเป้าหมายที่กำหนดไว้
เอกสารอ้างอิง
พร้อมกฎหมายที่เกี่ยวข้องและพระราชบัญญัติการศึกษาภาคบังคับ พ.ศ. 2545. กรุงเทพฯ: องค์การรับส่งสินค้า
และพัสดุภัณฑ์.
จรัญ พะโยม. (2557). การพัฒนากลยุทธ์การบริหารความเสี่ยงในสถานศึกษาขั้นพื้นฐาน สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษา
ประถมศึกษากำแพงเพชร เขต 1 และ เขต 2. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร, 16(2), 22-34.
เจนเนตร มณีนาค และคณะ. (2548). การบริหารการจัดการความเสี่ยงระดับองค์กรจากหลักการ สู่ภาคปฏิบัติ
Enterprise-Wide Risk Management. กรุงเทพฯ: ไฟนอลการพิมพ์.
เจริญ ศรีแสนปาง. (2556). การพัฒนาระบบการบริหารความเสี่ยงในโรงเรียนประถมศึกษา. ดุษฎีนิพนธ์ การศึกษาดุษฏีบัณฑิต
สาขาวิชาการบริหารและพัฒนาการศึกษา. มหาสารคาม: มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
ดวงใจ ช่วยตระกูล. (2551). การบริหารความเสี่ยงในสถานศึกษาระดับการศึกษาขั้นพื้นฐาน. ดุษฎีนิพนธ์ ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต
สาขาวิชาการบริหารการศึกษา. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยศิลปากร.
ธร สุนทรายุทธ. (2553). การบริหารจัดการความเสี่ยงทางการศึกษา. กรุงเทพฯ: เนติกุลการพิมพ์.
นิภาพร แสนเมือง. (2557). การพัฒนาตัวบ่งชี้ภาวะผู้นำเชิงรุกของผู้บริหารโรงเรียนขยายโอกาสทางการศึกษา สังกัดสำนักงาน
คณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. ดุษฎีนิพนธ์ ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา. สกลนคร:
มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร.
นิรภัย จันทร์สวัสดิ์. (2551). การบริหารความเสี่ยง จากทฤษฎี สู่ ปฏิบัติ. กรุงเทพฯ: สูตรไพศาล.
นฤมล สอาดโฉม. (2549). การบริหารความเสี่ยงองค์กร. กรุงเทพฯ: ฐานบุ๊คส์.
พันธ์เทพ พัฒนจุรีพันธ์. (2557). การพัฒนาระบบการบริหารความเสี่ยงสำหรับโรงเรียนเอกชนประเภทสามัญศึกษา. ดุษฎีนิพนธ์
การศึกษาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารและพัฒนาการศึกษา. มหาสารคาม: มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
พิษณุ แก้วนัยจิตร. (2555). การพัฒนาตัวบ่งชี้การประเมินความเสี่ยงของสถาบันการพลศึกษา. ดุษฎีนิพนธ์ การศึกษาดุษฎีบัณฑิต
สาขาวิชาวิจัยและประเมินผลการศึกษา. พิษณุโลก: มหาวิทยาลัยนเรศวร.
มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์. (2553). คู่มือการบริหารความเสี่ยงและการควบคุมภายในทั่วทั้งองค์กรมหาวิทยาลัย
สงขลานครินทร์. สงขลา: ร้านเพื่อนเอกสาร.
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2554). สรุปสารสนเทศทางการศึกษา สำนักงานคณะกรรมการการศึกษา
ขั้นพื้นฐาน ปีการศึกษา 2553. กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาพื้นฐาน.
สำนักงานปลัดกระทรวงศึกษาธิการ. (2556). คู่มือการบริหารความเสี่ยง กลุ่มตรวจสอบภายในระดับกระทรวง. กรุงเทพฯ:
สำนักงานปลัดกระทรวงศึกษาธิการ.
สำนักปลัดกรุงเทพมหานคร. (2554). คู่มือการจัดทำระบบการบริหารความเสี่ยง. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์
การเกษตรแห่งประเทศไทย.
สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาระบบข้าราชการ (ก.พ.ร.). (2552). เทคนิคการปรับปรุงและพัฒนาองค์การ. กรุงเทพฯ:
อมรินทร์พริ้นติ้ง แอนด์ พับลิชชิ่ง.
Andersen, T.J. & Schroeder, P.W. (2010). Strategic Risk Management Practice : How to Deal Effectively
with Major Corporate Exposures. New York: Cambridge University Press.
Trieschmamm, J.S., Hoyt, R.E. & Sommer, D.W. (2005). Risk Management and Insurance. Newport News.
unpaged: January.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสารมหาวิทยาลัยราชภัฎร้อยเอ็ด
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับมหาวิทยาลัยราชภัฎร้อยเอ็ด และคณาจารย์ท่านอื่นๆในมหาวิทยาลัยฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใดๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว
