การสร้างความปรองดองระหว่างสยามและท้องถิ่นหลังความขัดแย้งกรณีกบฏผู้มีบุญอีสาน พุทธศักราช 2444–2455

ผู้แต่ง

  • ปริญ รสจันทร์

คำสำคัญ:

ความปรองดอง, อัตลักษณ์, การต่อสู้ต่อรอง

บทคัดย่อ

   บทความนี้ มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาปัจจัยพื้นฐานที่ส่งผลให้เกิดเหตุการณ์กบฏผู้มีบุญอีสาน 2) เพื่อศึกษาถึงเหตุการณ์กบฏผู้มีบุญอีสาน 3) เพื่อศึกษาวิธีการสร้างความปรองดองระหว่างสยาม และท้องถิ่นหลังความขัดแย้งกรณีกบฏผู้มีบุญอีสานโดยใช้วิธีการทางประวัติศาสตร์ในการศึกษา ผลการวิจัยพบว่า 1) สภาพภูมิศาสตร์ส่งผลให้คนอีสานมองความมั่นคงของชีวิตคือความมั่นคงของจารีต เมื่อรัฐสยามเริ่มใช้ระบบราชการสมัยใหม่ทำให้ระบบจารีตเดิมเปลี่ยนแปลงไป ส่งผลประการหนึ่งให้เกิดการกบฏขึ้น 2) ราษฎรที่ประกาศตนเป็นผู้มีบุญบางกลุ่มไม่มีแนวคิดในการแย่งชิงอำนาจการปกครอง แต่ถูกทางการปราบปรามอย่างรุนแรง 3) วิธีการสร้างความปรองดองของสยามคือการให้การศึกษาแก่คนในท้องถิ่นแล้วดึงคนเหล่านั้นเข้ามาอยู่ในระบบราชการ พร้อมเปลี่ยนโลกทัศน์ให้ชาวสยามและชาวอีสานเอง มองคนอีสานเป็นคนว่านอนสอนง่าย โดยใช้ศาสนาเป็นเครื่องมือในการสร้างโลกทัศน์ดังกล่าว

เอกสารอ้างอิง

เจ้าพระยาทิพากรวงศ์. (2504). พระราชพงศาวดารกรุงรัตนโกสินทร์. กรุงเทพฯ : คุรุสภา.

ชัยอนันต์ สมุทรวานิช และขัตติยา กรรณสูต. (2510). รวบรวมเอกสารทางการเมืองการปกครองไทย (พุทธศักราช2417–2477). กรุงเทพฯ : สังคมศาสตร์แห่งประเทศไทย.

ดลนภา เพิ่มสมบัติ. (2549). กบฎผู้มีบุญภาคอีสาน 2444–2445. วิทยานิพนธ์ ศศ.ม. กรุงเทพฯ : มหาวิทยาลัยรามคำแหง.

ดารารัตน์ เมตตาริกานนท์. (2537). ประวัติศาสตร์ท้องถิ่น. ขอนแก่น : คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น.

เตช บุนนาค. (2532). การปกครองระบบเทศาภิบาลของประเทศสยาม พุทธศักราช2435–2458. กรุงเทพฯ : มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

เติม วิภาคย์พจนกิจ. (2546) . ประวัติศาสตร์อีสาน. กรุงเทพฯ : มูลนิธิโครงการตำราสังคมศาสตร์และมนุษยศาสตร์.

ธนัญชัย รสจันทร์. (2550). สภาพเศรษฐกิจของเมืองอุบลราชธานี ระหว่าง พ.ศ. 2335–ทศวรรษที่ 2460. วิทยานิพนธ์อ.ม. กรุงเทพฯ : มหาวิทยาลัยศิลปากร.

ธิดา สาระยา. (2544). ประวัติศาสตร์ชาวนาอีสาน. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ : อมรินทร์.

ธีรชัย บุญมาธรรม. (2536). ประวัติศาสตร์สังคมอีสานตอนบน พุทธศักราช 2318–2450. มหาสารคาม : คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.

นงลักษณ์ ลิ้มศิริ. (2524). ความสำคัญของกบฏหัวเมืองอีสาน พุทธศักราช2325–2445. วิทยานิพนธ์ อ.ม. กรุงเทพฯ : ภาควิชาประวัติศาสตร์ มหาวิทยาลัยศิลปากร.

บัณฑร อ่อนดำ. (2518). ศาสนากับการเมือง วิเคราะห์ขบถผู้มีบุญภาคอีสาน ร.ศ. 121. จุลสารโครงการตำราสังคมศาสตร์ และมนุษยศาสตร์. กรุงเทพฯ : สมาคมสังคมศาสตร์แห่งประเทศไทย.

บุญชู ภูศรี. (2550). การศึกษาโลกทัศน์แบบพุทธของชาวอีสานในวรรณกรรมเรื่องสังฮอมธาตุ. วิทยานิพนธ์ ศศ.ม. กรุงเทพฯ : มหาวิทยาลัยศิลปากร.

บุญรอด แก้วกัณหา. (2518). การเก็บส่วยในสมัยรัตนโกสินทร์ตอนต้น (พุทธศักราช 2325–2411). วิทยานิพนธ์ อ.ม. กรุงเทพฯ : แผนกวิชาประวัติศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ปฐม ตาคะนานันท์. (2551). คณะสงฆ์สร้างชาติ สมัยรัชกาลที่ 5. กรุงเทพฯ : มติชน.

ประเทือง จินตสกุล. (2528). ภูมิศาสตร์กายภาพภาคตะวันออกเฉียงเหนือ. กรุงเทพฯ. : ศิลปาบรรณาคาร.

พระพรหมมุนี (ติส.โส อ้วน). (2479). ตำนานวัดสุปัฏนาราม. อุบลราชธานี : ที่ระลึกในงานผูกพัทธสีมาและฉลองพระอุโบสถวัดสุปัฏนาราม.

ไพฑูรย์ มีกุศล. (2515). การปฏิรูปการปกครองมณฑลอีสานในรัชสมัยพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว. กรุงเทพฯ : โรงพิมพ์เฟื่องอักษร.

โยซิยูกิ มาซูฮารา. (2546). ประวัติศาสตร์เศรษฐกิจของราชอาณาจักรลาวล้านช้าง. กรุงเทพฯ : มติชน.

ระลึก ธานี. (2524). อุบลราชธานีในอดีต(2335–2475). อุบลราชธานี : สำนักงานศึกษาธิการจังหวัดอุบลราชธานี.

ศรีศักร วัลลิโภดม. (2546). แอ่งอารยธรรมอีสาน. กรุงเทพฯ : มติชน.

สมเด็จกรมพระยาดำรงราชานุภาพ. (2504). สาส์นสมเด็จ. เล่ม 6. พระนคร : องค์การค้าของคุรุสภา.

สมเด็จกรมพระยาดำรงราชานุภาพ. (2512). เรื่องเที่ยวที่ต่าง ๆ ภาคที่ 4 ว่าด้วยเที่ยวมณฑลนครราชสีมา มณฑลอุดร และมณฑลร้อยเอ็ด. กรุงเทพฯ : อรุณการพิมพ์.

สิลา วีระวงส์. (2540). ประวัติศาสตร์ลาว. กรุงเทพฯ : มติชน.

สุจิตต์ วงษ์เทศ. (2549). พลังลาวชาวอีสานมาจากไหน. กรุงเทพฯ : มติชน.

สุวิทย์ ธีรศาศวัต. (2543). ประวัติศาสตร์ลาว. กรุงเทพฯ : สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย.

หม่อมอมรวงศ์วิจิตร. (2456). พงศาวดารหัวเมืองมณฑลอีสาน. ประชุมพงศาวดารภาคที่ 4. กรุงเทพฯ : โรงพิมพ์โสภณ พิพรรฒธนากร.

หลวงผดุงแคว้นประจันต์. (2504). ประเพณีการปกครองของราษฎรอีสานตะวันออก. กรุงเทพฯ : โรงพิมพ์คุรุสภา.

อภิศักดิ์ โสมอินทร์. (2525). ภูมิศาสตร์อีสาน. กรุงเทพฯ : โรงพิมพ์ศรีอนันต์.

อุทัยทิศ บุญชู. (2536). การเปลี่ยนแปลงทางสังคมในอีสานจากนโยบายของรัฐบาลระหว่างปี พุทธศักราช2434–2475. วิทยานิพนธ์ กษ.ม. (ประวัติศาสตร์). มหาสารคาม : บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ มหาสารคาม.

อุราลักษณ์ สิถิรบุตร. (2525). มณฑลอีสานและความสำคัญในทางประวัติศาสตร์. วิทยานิพนธ์ (ประวัติศาสตร์). กรุงเทพฯ : บัณฑิตวิทยาลัย จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

เอเจียน แอมอนิเย. (2539). บันทึกการเดินทางในลาว ภาค 2 พุทธศักราช 2440. เชียงใหม่ : มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.

เอี่ยมกมล จันทะประเทศ. (2538). สถานภาพเจ้านายพื้นเมืองอุบลราชธานีระหว่างปี พุทธศักราช 2425–2476. วิทยานิพนธ์ กษ.ม. (ประวัติศาสตร์). มหาสารคาม : บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2016-12-31

รูปแบบการอ้างอิง

รสจันทร์ ป. (2016). การสร้างความปรองดองระหว่างสยามและท้องถิ่นหลังความขัดแย้งกรณีกบฏผู้มีบุญอีสาน พุทธศักราช 2444–2455. วารสารมหาวิทยาลัยราชภัฏร้อยเอ็ด, 10(2), 181–190. สืบค้น จาก https://so03.tci-thaijo.org/index.php/reru/article/view/176522

ฉบับ

ประเภทบทความ

บทความวิจัย