ความสัมพันธ์ระหว่างการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์กับประสิทธิผลการดำเนินกิจกรรม ด้านความรับผิดชอบต่อสังคมและสิ่งแวดล้อมของธนาคารเพื่อการเกษตร และสหกรณ์การเกษตรในเขตพื้นที่จังหวัดร้อยเอ็ด

ผู้แต่ง

  • อัมรินทร์ พลเยี่ยม
  • สุรศักดิ์ ชะมารัมย์
  • จิรายุ ทรัพย์สิน
  • วันชัย สุขตาม

คำสำคัญ:

การพัฒนาทรัพยากรมนุษย์, ความรับผิดชอบต่อสังคมและ สิ่งแวดล้อม

บทคัดย่อ

การวิจัยเชิงสำรวจครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาระดับประสิทธิผลการดำเนินกิจกรรมด้านความรับผิดชอบต่อสังคมและสิ่งแวดล้อม 2) ศึกษาระดับการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ 3) ศึกษาหาความสัมพันธ์ระหว่างการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์กับประสิทธิผลการดำเนินกิจกรรม ด้านความรับผิดชอบต่อสังคมและสิ่งแวดล้อม และ 4) ศึกษาวิเคราะห์หาจุดแข็ง จุดอ่อน โอกาส และสิ่งคุกคามในการดำเนินกิจกรรม ด้านความรับผิดชอบต่อสังคมและสิ่งแวดล้อมของธนาคารเพื่อการเกษตรและสหกรณ์การเกษตรในเขตพื้นที่จังหวัดร้อยเอ็ด โดยมีกลุ่มตัวอย่างเป็นบุคลากรของธนาคารเพื่อการเกษตรและสหกรณ์การเกษตรในเขตพื้นที่จังหวัดร้อยเอ็ด จำนวน 219 คน ซึ่งได้มาจากการคำนวณขนาดกลุ่มตัวอย่างจากสูตรทาโร่ ยามาเน่ที่ระดับความเชื่อมั่น 95% เครื่องมือที่ใช้ในการเก็บรวบรวมข้อมูลคือ แบบสอบถาม สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูลได้ คือ การแจกแจงค่าความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ค่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน การทดสอบค่าเฉลี่ยของกลุ่มตัวอย่าง 1 กลุ่ม และค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ของเพียร์สัน ส่วนข้อมูลเชิงคุณภาพใช้การวิเคราะห์ SWOT ผลการวิจัยพบว่า 1. ประสิทธิผลการดำเนินกิจกรรมด้านความรับผิดชอบต่อสังคมและสิ่งแวดล้อมของธนาคารเพื่อการเกษตรและสหกรณ์การเกษตรในเขตพื้นที่จังหวัดร้อยเอ็ดอยู่ในระดับมากกว่าร้อยละ70 อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 2. การพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ของธนาคารเพื่อการเกษตรและสหกรณ์การเกษตรในเขตพื้นที่จังหวัดอยู่ในระดับมากกว่าร้อยละ 70 อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ.05 3. การพัฒนาทรัพยากรมนุษย์กับประสิทธิผลการดำเนินกิจกรรมด้านความรับผิดชอบต่อสังคมและสิ่งแวดล้อมของธนาคารเพื่อการเกษตรและสหกรณ์การเกษตรในเขตพื้นที่จังหวัดร้อยเอ็ดมีความสัมพันธ์กันเชิงบวกในระดับสูง (r=0.74) อย่างมีนัยสาคัญทางสถิติที่ระดับ .01
4. การดาเนินกิจกรรมด้านความรับผิดชอบต่อสังคมและสิ่งแวดล้อมของธนาคารเพื่อการเกษตรและสหกรณ์การเกษตรในเขตพื้นที่จังหวัดร้อยเอ็ด พบว่า ด้านจุดแข็ง คือ มีสาขาครอบคลุมทุกอำเภอสามารถดำเนินกิจกรรมได้ทั่วถึงทุกอาเภอ ด้านจุดอ่อนคือ การประชาสัมพันธ์ไม่ทั่วถึงทุกพื้นที่ ด้านโอกาสคือ สามารถจัดกิจกรรมร่วมกับชุมชนได้ทุกโอกาส และมีสาขาอาเภอครอบคลุมทุกอาเภอสามารถดาเนินกิจกรรมได้ง่าย และด้านอุปสรรคคือ การปฏิบัติงานตามนโยบายของรัฐบาลทาให้ธนาคารมีปริมาณงานมากเกินจำนวนบุคลากรและขาดบุคลากรนักปฏิบัติโดยตรง

เอกสารอ้างอิง

รัตนา รัตนะ. (2551). ความรับผิดชอบต่อสังคมและสิ่งแวดล้อมของบมจ.ธนาคารกรุงไทย : กรณีศึกษาโครงการกรุงไทย
ยุววาณิช. สารนิพนธ์ รป.ม. (การบริหารรัฐกิจ). กรุงเทพฯ : มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

วิภาดา วีระสัมฤทธิ์. (2553). ความรับผิดชอบต่อสังคมขององค์กร (CSR) ที่มีผลต่อความจงรักภักดีของลูกค้าของบริษัท
แอดวานซ์ อินโฟร์ เซอร์วิส จำกัด (มหาชน). สารนิพนธ์ บธ.ม. (การตลาด). กรุงเทพฯ : มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.

สุนันทา มิ่งเจริญพร. (2556). “การพัฒนาทรัพยากรมนุษย์กับผลการดำเนินงานขององค์การของธนาคารออมสิน
สำนักงานใหญ่,” วารสารวิทยบริการ. 24(2) : 157-167.

อรอุรินทร์ จูมนา และสุรศักดิ์ ชะมารัมย์. (2558). “การพัฒนาทุนมนุษย์กับผลสัมฤทธิ์ในการดำเนินงาน
ของสำนักงานคณะกรรมการการเลือกตั้งประจำจังหวัดในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ,” วารสารชุมชนวิจัย
มหาวิทยาลัยราชภัฏนครราชสีมา. 9(2) : 101-111.

Hinkle, D.E, William ,W. and Stephen G. J.. (1998). Applied Statistics for the Behavior Sciences.
New York : Houghton Mifflin.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2017-06-30

รูปแบบการอ้างอิง

พลเยี่ยม อ., ชะมารัมย์ ส., ทรัพย์สิน จ., & สุขตาม ว. (2017). ความสัมพันธ์ระหว่างการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์กับประสิทธิผลการดำเนินกิจกรรม ด้านความรับผิดชอบต่อสังคมและสิ่งแวดล้อมของธนาคารเพื่อการเกษตร และสหกรณ์การเกษตรในเขตพื้นที่จังหวัดร้อยเอ็ด. วารสารมหาวิทยาลัยราชภัฏร้อยเอ็ด, 11(1), 139–148. สืบค้น จาก https://so03.tci-thaijo.org/index.php/reru/article/view/176508

ฉบับ

ประเภทบทความ

บทความวิจัย