การพัฒนาโปรแกรมเสริมสร้างครูผู้นําสําหรับสถานศึกษาสังกัดสํานักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศกึษา เขต 32
คำสำคัญ:
โปรแกรมเสริมสร้างครูผู้นํา, ครูผู้นํา, สํานักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 32บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีความมุ่งหมาย 1) เพื่อศึกษาองค์ประกอบครูผู้นําสําหรับสถานศึกษาสังกัดสํานักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาเขต 32 โดยการสังเคราะห์องค์ประกอบครูผู้นําจากการวรรณกรรมที่เกี่ยวข้องนักวิชาการจํานวน 6 คน และประเมินความเหมาะสมขององค์ประกอบครูผู้นําโดยผู้เชี่ยวชาญจํานวน 5 คน 2) เพื่อศึกษาสภาพปัจจุบันและวิธีการเสริมสร้างครูผู้นําสําหรับสถานศึกษาสังกัดสํานักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 32 โดยการใช้แบบสอบถามและแบบตรวจสอบรายการจากผู้อํานวยการสถานศึกษาจํานวน 66 คน 3) เพื่อพัฒนาโปรแกรมเสริมสร้างครูผู้นําสําหรับสถานศึกษาสังกัดสํานักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 32 โดยการสัมภาษณ์ผู้ทรงคุณวุฒิ จํานวน 5 คน และประเมินความเหมาะสมและความเป็นไปได้ของโปรแกรมเสริมสร้างครูผู้นําสําหรับสถานศึกษาสังกัดสํานักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 32 โดยผู้เชี่ยวชาญจํานวน 5 คน
ผลการวิจัยพบว่า
1. องค์ประกอบของครูผู้นําสําหรับสถานศึกษาสังกัดสํานักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาเขต 32 ประกอบด้วย 5 องค์ประกอบ ดังนี้ 1) การพัฒนาตนเองด้านการสอน 2) การมีวิสัยทัศน์ 3) การเป็นบุคคลแห่งการเรียนรู้ 4) การเป็นบุคคลแห่งการเปลี่ยนแปลง 5) การติดต่อสื่อสารและประสานงาน
2. สภาพปัจจุบันของครูผู้นําสําหรับสถานศึกษาสังกัดสํานักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาเขต 32 โดยรวมและรายองค์ประกอบอยู่ในระดับมากวิธีการเสริมสร้างครูผู้นําสําหรับสถานศึกษา สังกัดสํานักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาเขต 32 ตามความคิดเห็นของผู้อํานวยการสถานศึกษาจากที่ต้องการมากไปหาน้อย คือ การศึกษาด้วยตนเอง การฝึกอบรมควบคู่การปฏิบัติงานและ การศึกษาดูงานโรงเรียนต้นแบบ
3. โปรแกรมเสริมสร้างครูผู้นําสําหรับสถานศึกษาสังกัดสํานักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาเขต 32 มีความเหมาะสมและความเป็นไปได้ของโปรแกรมอยู่ในระดับมาก
เอกสารอ้างอิง
จํานง กันธิยะ. (2549). ความต้องการพัฒนาครูในสถานศึกษาสังกัดสํานักงานเขตพื้นที่การศึกษาลําพูน เขต1. วิทยานิพนธ์ กศ.ม. ลําปาง : มหาวิทยาลัยราชภัฏลําปาง.
ณัฏฐพันธ์ เขจรนันท์. (2546). กลยุทธ์การเปลี่ยนแปลงและพัฒนาองค์การ. กรุงเทพฯ : เอ็กซ์เปอร์เน็ท.
ธีรศักดิ์ อัครบวร. (2544). ความเป็นครูไทย. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ : โรงพิมพ์พลพิมพ์.
ธัญญา ผลอนันต์. (2546). การมุ้งเน้นทรัพยากรบุคคล. กรุงเทพฯ : อินโทกราฟฟิกส๋.
พยุง ประทุมทอง. (2550). ศึกษาความต้องการการพัฒนาบุคลากรครูผู้สอนของสถาบันศึกษาขั้นพื้นฐานสังกัดสํานักงานเขตพื้นที่การศึกษาชลบุรี เขต 2.งานนิพนธ์ กศ.ม. ชลบุรี : มหาวิทยาลัยบูรพา.
รัตติภรณ์ จงวิศาล. (2543). ผลการฝืกอบรมภาวะผู้นําการเปลี่ยนแปลงของนิสิต มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์. ปริญญา นิพนธ์ วท.ด. กรุงเทพฯ : มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
วิโรจน์ สารรัตนะ. (2548). โรงเรียนการบริหารสู่ความเป็นองค์การแห่งการเรียนรู้. พิมพ์ครั้งที่ 5. กรุงเทพฯ : ทิพยวิสุทธิ์.
สํานักงานเลขาธิการคุรุสภา. (2551). “สํารวจพบปี 50 ความเชื่อมั่นครูไทยเพิ่มขึ้น,” วารสารการศึกษาไทย. 4(10) : 11- 13.
สมชาย บุญศิริเภสัช. (2545). การศึกษาการเสริมสร้างพลังอํานาจการทํางานของครูในโรงเรียนมัธยมศึกษา เขตการศึกษา 8. ปริญญานพินธ์ กศ.ด. บริหารการศึกษา กรุงเทพฯ :มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
อํานวย แสงสว่าง. (2540). การจัดการทรัพยากรมนุษย์. กรุงเทพฯ : อักษราพิพัฒน์.
Harris & Lambert. (2003). Building Leadership Capacity for School Improvement. London : Open University Press.
Sallis & Jones. (2002). Knowledge Management in Education. London : Kogan.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสารมหาวิทยาลัยราชภัฎร้อยเอ็ด
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับมหาวิทยาลัยราชภัฎร้อยเอ็ด และคณาจารย์ท่านอื่นๆในมหาวิทยาลัยฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใดๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว