การประยุกต์ใช้สมรรถนะ เพื่อพัฒนาทรัพยากรมนุษย์
คำสำคัญ:
สมรรถนะ, การพัฒนาทรัพยากรมนุษย์บทคัดย่อ
“มนุษย์” ถูกมองเป็นสินทรัพย์ทางการบริหารที่มีคุณค่ามากที่สุดในองค์การ บนความเชื่อว่ามนุษย์สามารถสร้างมูลค่าเพิ่มให้กับองค์การได้โดยผ่านระบบการสรรหาคัดเลือก และพัฒนามนุษย์ที่มีประสิทธิภาพ จึงก่อให้เกิดกระบวนการศึกษาการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ในรูปแบบ
ต่าง ๆ โดยมีพัฒนาการที่หลากหลายซับซ้อนมากขึ้น เช่น รูปแบบการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์บนพื้นฐานแนวคิดสมรรถนะ (Competency) ที่สามารถดำเนินการผ่านกิจกรรมดังต่อไปนี้นี้ 1) การสรรหาและคัดเลือกบุคลากร2) การจัดทำเส้นทางการฝึกอบรม 3) การประเมินผลงาน
4) การจัดทาเส้นทางความก้าวหน้าในอาชีพ 5) พัฒนาบุคลากรรายบุคคล 6) การโยกย้าย การเลิกจ้าง และ7) การเลื่อนตำแหน่ง ดังนั้นการทราบสมรรถนะของแต่ละคน แต่ละตำแหน่งจะทาให้องค์การสามารถพัฒนาบุคคลได้ง่ายและเหมาะสม รูปแบบการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์
ด้วยแนวคิดสมรรถนะ เป็นฐานจึงสามารถประยุกต์ใช้โดยนำหลักการจัดการทางคุณภาพที่เรียกว่า วงจรคุณภาพ PDCA มาใช้ในการวางแผนพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ ตั้งแต่การวางแผนที่ต้องคำนึงถึง แนวคิดสมรรถนะของแต่ละคนวางคนให้เหมาะกับงานและความสามารถรวมทั้งการติดตาม
การทำงาน และการประเมินผลก็พิจารณาจากแนวคิดสมรรถนะเป็นสาคัญ และนาผลที่ได้ไปปรับปรุงการทางานในองค์การให้สาเร็จต่อไป
เอกสารอ้างอิง
ขจรศักดิ์ ศิริมัย. (2555). [ออนไลน์]. แนวทางการพัฒนาระบบสมรรถนะเพื่อพัฒนาการบริหารทรัพยากรบุคคล
มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลพระนคร. [สืบค้นเมื่อวันที่ 15 ตุลาคม 2555]. จาก
http://competency.rmutp.ac.th
เจริญวิทย์ สมพงษ์ธรรม. (2553). การพัฒนาสมรรถนะการปฏิบัติงาน สมรรถนะหลัก. ชลบุรี : มหาวิทยาลัยบูรพา
ณรงค์วิทย์ แสนทอง. (2547). มารู้จัก COMPETENCY กันเถอะ. กรุงเทพฯ : เอช อาร์ เซ็นเตอร์.
วรากรณ์ สามโกเศศ. (2542). โลกนี้ไม่มีอะไรฟรี. กรุงเทพฯ : มติชน.
ศิริวรรณ เสรีรัตน์ และคณะ. (2545). องค์การและการจัดการ. กรุงเทพฯ : ธรรมสาร.
สานักงานคณะกรรมการข้าราชการพลเรือน. (2547). การปรับใช้สมรรถนะในการบริหารทรัพยากรมนุษย์. เอกสาร
ประกอบการสัมมนา เรื่อง สมรรถนะของข้าราชการ. กรุงเทพฯ : สานักงานข้าราชการพลเรือน.
สีมา สีมานันท์. (2553). การพัฒนาสมรรถนะองค์การ. มติชน. 23 พฤศจิกายน 2553.
สุกัญญา รัศมีธรรมโชติ. (2548). แนวทางการพัฒนาศักยภาพมนุษย์ด้วย COMPETENCYBASEDLEARNING.
พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ : ศิริวัฒนาอินเตอร์พริ้น.
อานนท์ ศักดิ์วรวิชญ์. (2547). แนวคิดเรื่องสมรรถนะ Competency: เรื่องเก่าที่เรายังหลทาง. Chulalongkorn
Review. 16 (ก.ค. – ก.ย.) : 57 – 72.
อาภรณ์ ภู่วิทยพันธ์. (2548). Competency dictionary. กรุงเทพฯ : เอช อาร์ เซ็นเตอร์.
อเนกลาภ สุทธินันท์. (2548). แนวทางการนาสมรรถนะทั้ง 5 ไปเพิ่ม ประสิทธิภาพ การปฏิบัติงานอย่างได้ผล.
กรุงเทพฯ : อัดสาเนา.
McClelland, David C. (1999). (Online). “Identifying Competencies with Behavioral-event
interviews”. Psychological Science, 9(5). [Retrieved December 11, 2005].
fromwww.eiconsortium.org/research/business_case_for_ei.htm.
Parry, Scott B. (1997). Evaluating the Impact of Training. Alexandria, Virginia : American Society for
Training and Development.
Spencer, LM. and Spencer, SM. (1993). (Online). Competence at Work : Models for Superior
Performance. Retrieved December 11, 2005. from www.joe.org/joe/1999december/iw4.html
Spencer, LM. and Spencer, SM. (1993). (Online). Competence at Work : Models for Superior
Performance. Retrieved December 11, 2005. from
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสารมหาวิทยาลัยราชภัฎร้อยเอ็ด
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับมหาวิทยาลัยราชภัฎร้อยเอ็ด และคณาจารย์ท่านอื่นๆในมหาวิทยาลัยฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใดๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว