การประยุกต์ใช้สมรรถนะ เพื่อพัฒนาทรัพยากรมนุษย์

ผู้แต่ง

  • ฉัตรณรงค์ศักดิ์ สุธรรมดี
  • จินตกานด์ สุธรรมดี

คำสำคัญ:

สมรรถนะ, การพัฒนาทรัพยากรมนุษย์

บทคัดย่อ

“มนุษย์” ถูกมองเป็นสินทรัพย์ทางการบริหารที่มีคุณค่ามากที่สุดในองค์การ บนความเชื่อว่ามนุษย์สามารถสร้างมูลค่าเพิ่มให้กับองค์การได้โดยผ่านระบบการสรรหาคัดเลือก และพัฒนามนุษย์ที่มีประสิทธิภาพ จึงก่อให้เกิดกระบวนการศึกษาการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ในรูปแบบ
ต่าง ๆ โดยมีพัฒนาการที่หลากหลายซับซ้อนมากขึ้น เช่น รูปแบบการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์บนพื้นฐานแนวคิดสมรรถนะ (Competency) ที่สามารถดำเนินการผ่านกิจกรรมดังต่อไปนี้นี้ 1) การสรรหาและคัดเลือกบุคลากร2) การจัดทำเส้นทางการฝึกอบรม 3) การประเมินผลงาน
4) การจัดทาเส้นทางความก้าวหน้าในอาชีพ 5) พัฒนาบุคลากรรายบุคคล 6) การโยกย้าย การเลิกจ้าง และ7) การเลื่อนตำแหน่ง ดังนั้นการทราบสมรรถนะของแต่ละคน แต่ละตำแหน่งจะทาให้องค์การสามารถพัฒนาบุคคลได้ง่ายและเหมาะสม รูปแบบการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์
ด้วยแนวคิดสมรรถนะ เป็นฐานจึงสามารถประยุกต์ใช้โดยนำหลักการจัดการทางคุณภาพที่เรียกว่า วงจรคุณภาพ PDCA มาใช้ในการวางแผนพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ ตั้งแต่การวางแผนที่ต้องคำนึงถึง แนวคิดสมรรถนะของแต่ละคนวางคนให้เหมาะกับงานและความสามารถรวมทั้งการติดตาม
การทำงาน และการประเมินผลก็พิจารณาจากแนวคิดสมรรถนะเป็นสาคัญ และนาผลที่ได้ไปปรับปรุงการทางานในองค์การให้สาเร็จต่อไป

เอกสารอ้างอิง

เกริกเกียรติ ศรีเสริมโภค. (2546). การพัฒนาความสามารถเชิงสมรรถนะ. บริษัทโกบัล คอนเซิรน จากัด. กรุงเทพฯ.

ขจรศักดิ์ ศิริมัย. (2555). [ออนไลน์]. แนวทางการพัฒนาระบบสมรรถนะเพื่อพัฒนาการบริหารทรัพยากรบุคคล
มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลพระนคร. [สืบค้นเมื่อวันที่ 15 ตุลาคม 2555]. จาก
http://competency.rmutp.ac.th

เจริญวิทย์ สมพงษ์ธรรม. (2553). การพัฒนาสมรรถนะการปฏิบัติงาน สมรรถนะหลัก. ชลบุรี : มหาวิทยาลัยบูรพา

ณรงค์วิทย์ แสนทอง. (2547). มารู้จัก COMPETENCY กันเถอะ. กรุงเทพฯ : เอช อาร์ เซ็นเตอร์.

วรากรณ์ สามโกเศศ. (2542). โลกนี้ไม่มีอะไรฟรี. กรุงเทพฯ : มติชน.

ศิริวรรณ เสรีรัตน์ และคณะ. (2545). องค์การและการจัดการ. กรุงเทพฯ : ธรรมสาร.

สานักงานคณะกรรมการข้าราชการพลเรือน. (2547). การปรับใช้สมรรถนะในการบริหารทรัพยากรมนุษย์. เอกสาร
ประกอบการสัมมนา เรื่อง สมรรถนะของข้าราชการ. กรุงเทพฯ : สานักงานข้าราชการพลเรือน.

สีมา สีมานันท์. (2553). การพัฒนาสมรรถนะองค์การ. มติชน. 23 พฤศจิกายน 2553.

สุกัญญา รัศมีธรรมโชติ. (2548). แนวทางการพัฒนาศักยภาพมนุษย์ด้วย COMPETENCYBASEDLEARNING.
พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ : ศิริวัฒนาอินเตอร์พริ้น.

อานนท์ ศักดิ์วรวิชญ์. (2547). แนวคิดเรื่องสมรรถนะ Competency: เรื่องเก่าที่เรายังหลทาง. Chulalongkorn
Review. 16 (ก.ค. – ก.ย.) : 57 – 72.

อาภรณ์ ภู่วิทยพันธ์. (2548). Competency dictionary. กรุงเทพฯ : เอช อาร์ เซ็นเตอร์.

อเนกลาภ สุทธินันท์. (2548). แนวทางการนาสมรรถนะทั้ง 5 ไปเพิ่ม ประสิทธิภาพ การปฏิบัติงานอย่างได้ผล.
กรุงเทพฯ : อัดสาเนา.

McClelland, David C. (1999). (Online). “Identifying Competencies with Behavioral-event
interviews”. Psychological Science, 9(5). [Retrieved December 11, 2005].

fromwww.eiconsortium.org/research/business_case_for_ei.htm.

Parry, Scott B. (1997). Evaluating the Impact of Training. Alexandria, Virginia : American Society for
Training and Development.

Spencer, LM. and Spencer, SM. (1993). (Online). Competence at Work : Models for Superior
Performance. Retrieved December 11, 2005. from www.joe.org/joe/1999december/iw4.html

Spencer, LM. and Spencer, SM. (1993). (Online). Competence at Work : Models for Superior
Performance. Retrieved December 11, 2005. from

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2017-06-03

รูปแบบการอ้างอิง

สุธรรมดี ฉ., & สุธรรมดี จ. (2017). การประยุกต์ใช้สมรรถนะ เพื่อพัฒนาทรัพยากรมนุษย์. วารสารมหาวิทยาลัยราชภัฏร้อยเอ็ด, 11(1), 262–269. สืบค้น จาก https://so03.tci-thaijo.org/index.php/reru/article/view/176387

ฉบับ

ประเภทบทความ

บทความวิจัย