การพัฒนารูปแบบการเรียนการสอนแบบซิปปา (CIPPA MODEL) ที่ใช้สื่อประสม(Multimedia) เพื่อพัฒนาผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน และการคิดวิเคราะห์ เรื่อง ความคล้าย วิชาคณิตศาสตร์ 5 สาหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3
คำสำคัญ:
รูปแบบซิปปา, สื่อประสม, ความคล้ายบทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อพัฒนารูปแบบการเรียนการสอนแบบซิปปา (CIPPA MODEL) ที่ใช้สื่อประสม
เรื่องความคล้าย วิชาคณิตศาสตร์ 5 2) ศึกษาผลการใช้รูปแบบการเรียนการสอนแบบซิปปา (CIPPA MODEL) ที่ใช้สื่อประสม
(Multimedia) และ 3) เพื่อประเมินประสิทธิผลของรูปแบบการเรียนการสอนแบบซิปปา (CIPPA MODEL) ที่ใช้สื่อประสม
(Multimedia) กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการศึกษาเป็นนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3/1 โรงเรียนเนินยางประชาสามัคคี สังกัดองค์การ
บริหารส่วนจังหวัดกาฬสินธุ์ ปีการศึกษา 2558 จานวน 34 คน ได้มาโดยการสุ่มแบบกลุ่ม (Cluster Sampling) เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย
ประกอบด้วย 1) เครื่องมือที่ใช้ในการพัฒนารูปแบบ ได้แก่ แบบสอบถาม และแบบสัมภาษณ์ 2) เครื่องมือที่ใช้ในการศึกษา
ผลการใช้รูปแบบ ได้แก่ แบบทดสอบวัดผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน แบบวัดการคิดวิเคราะห์ แบบสอบถามความพึงพอใจ แผนการจัดการ
เรียนรู้สื่อประสม (Multimedia) และแบบประเมินและรับรองรูปแบบ สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ร้อยละ (Percentage)
ค่าเฉลี่ย (Mean) และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน (Standard Deviation) และการทดสอบที (t–test dependent) ผลการวิจัยพบว่า
1. รูปแบบการเรียนการสอนแบบซิปปา (CIPPA MODEL) ที่ใช้สื่อประสม (Multimedia) มี 4 องค์ประกอบ คือ
1) หลักการ 2) วัตถุประสงค์ 3) กระบวนการ/ขั้นตอน 4) การประเมินผล/ผลลัพธ์
2. ผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของนักเรียนหลังเรียนสูงกว่าก่อนเรียนอย่างมีนัยสาคัญทางสถิติที่ระดับ .05 ทักษะการคิด
วิเคราะห์ของนักเรียนหลังเรียนสูงกว่าก่อนเรียนอย่างมีนัยสาคัญทางสถิติที่ระดับ .05 และความพึงพอใจของนักเรียนที่มีต่อกิจกรรม
การเรียนการสอนอยู่ในระดับมากที่สุด
3. คุณภาพของรูปแบบการเรียนการสอนแบบซิปปา (CIPPA MODEL) ที่ใช้สื่อประสม (Multimedia) เพื่อพัฒนา
ผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนและการคิดวิเคราะห์ เรื่องความคล้าย วิชาคณิตศาสตร์ 5 ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 ซึ่งประเมินโดยผู้ทรงคุณวุฒิ
มีความเหมาะสมอยู่ในระดับมากที่สุด
เอกสารอ้างอิง
กระทรวงศึกษาธิการ. (2549). ส่งเสริมการอ่านกับคุณภาพการศึกษา. รุงเทพฯ: คุรุสภาลาดพร้าว.
กระทรวงศึกษาธิการ. (2552). ตัวชี้วัดและสาระการเรียนรู้แกนกลาง กลุ่มสาระการเรียนรู้คณิตศาสตร์ ตามหลักสูตร
แกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551. กรุงเทพฯ: ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.
กฤษดา แก้วสิงห์. (2551). ศึกษาความสามารถในด้านการคิดวิเคราะห์ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2 ที่มีการวัดและ
ประเมินควบคู่กับการเรียนการสอนวิชาคณิตศาสตร์ โรงเรียนสังกัดสานักงานเขตพื้นที่การศึกษานครราชสีมาเขต 4.
วิทยานิพนธ์ ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา บัณฑิตวิทยาลัยมหาวิทยาลัยขอนแก่น.
คเชนทร์ กองพิลา. (2558). แบบจาลองการเรียนการสอนแบบโครงงานโดยใช้สื่อสังคมออนไลน์เป็นฐานเพื่อพัฒนาการคิด
วิเคราะห์. วิทยานิพนธ์ปริญญาปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาเทคโนโลยีการศึกษา บัณฑิตวิทยาลัย
มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
ไชยยศ เรืองสุวรรณ. (2548). การออกแบบและพัฒนาบทเรียนคอมพิวเตอร์และบทเรียนบนเครือข่าย.
พิมพ์ครั้งที่ 8. มหาสารคาม: คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
ถนอมพร (ตันพิพัฒน์) เลาหจรัสแสง. (2548).คอมพิวเตอร์ช่วยสอน. (พิมพ์ครั้งที่ 2) กรุงเทพฯ: วงกมลโพรดักชั่น.
ทิศนา แขมมณี และคณะ. (2540). ผลิตผลและผลิตภัณฑ์ทางการศึกษาจากงานวิจัย. ฝ่ายวิจัย คณะครุศาสตร์
จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ทิศนา แขมมณี และคณะ. (2543). การจัดการเรียนการสอนโดยยึดผู้เรียนเป็นศูนย์กลาง: โมเดลซิปปา. ใน ประมวลบทความ
นวัตกรรมเพื่อการเรียนรู้สาหรับครูยุคปฏิรูปการศึกษา. กรุงเทพฯ: คณะครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ทิศนา แขมมณี. (2552). ศาสตร์การสอนองค์ความรู้เพื่อการจัดกระบวนการเรียนรู้ที่มีประสิทธิภาพ.พิมพ์ครั้งที่ 8.
กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
นงลักษณ์ วิรัชชัย และคณะ. (2547). การวิจัยทางการศึกษา. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
นันทพร จ่าชัย. (2554). การเปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนเรื่องการคูณ ความคิดสร้างสรรค์และเจตคติต่อการเรียน
คณิตศาสตร์ ของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 ที่เรียนด้วยการจัดกิจกรรมการเรียนรู้แบบซิปปา และการจัด
กิจกรรมการเรียนรู้แบบปกติ. วิทยานิพนธ์ปริญญาการศึกษามหาบัณฑิต สาขาวิชาหลักสูตรและการสอน
บัณฑิตวิทยาลัยมหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
บุญชม ศรีสะอาด. (2553). การวิจัยเบื้องต้น. (พิมพ์ครั้งที่ 8) กรุงเทพฯ: สุวีริยาสาส์น.
พระมหาธราบุญ คูจินดา. (2558). แบบจาลองการเรียนการสอนตามวิธีอริยสัจโดยใช้เทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสาร
แบบร่วมมือ. วิทยานิพนธ์ปริญญาปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาเทคโนโลยีการศึกษา บัณฑิตวิทยาลัย
มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
พิริยะ ผลพิรุฬห์. (2554). การวางแผนกลยุทธ์และการวิเคราะห์โครงการ. กรุงเทพฯ: เอกสารและตาราสมาคม
รัฐประศาสนศาสตร์ นิด้า.
ภาวิช ทองโรจน์. (2554). 40 ปีการศึกษาไทย. กรุงเทพฯ: เนชั่น.
มุกดา ใสวารี. (2552).รายงานการวิจัยการพัฒนากิจกรรมการเรียนรู้โดยใช้โมเดลซิปปา (CIPPA MODEL) ในรายวิชา
คณิตศาสตร์ ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6 เรื่อง กาหนดการเชิงเส้นโรงเรียนเทศบาลวัดกลาง. สานักการศึกษา เทศบาลนคร
ขอนแก่น จังหวัดขอนแก่น.
โรงเรียนเนินยางประชาสามัคคี. (2557). รายงานการประเมินตนเองปีการศึกษา 2557. กาฬสินธุ์: เนินยางประชาสามัคคี.
วชิระ อินทร์อุดม. (2550). การสร้างและหาประสิทธิภาพสื่อและนวัตกรรมทางการศึกษา. ขอนแก่น: คณะศึกษาศาสตร์
มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
วิทยากร เชียงกูล. (2554). การปฏิรูปการศึกษา. กรุงเทพฯ: สุวิริยสาส์น.
วัลลภา อารีรัตน์. (2552). การสอนคณิตศาสตร์. คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
สานักทดสอบทางการศึกษา. (2552). การวัดผลทางการศึกษา. กรุงเทพฯ: ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.
สานักวิชาการและมาตรฐานการศึกษา. (2549). มาตรฐานการศึกษาไทย. กรุงเทพฯ: คุรุสภาลาดพร้าว.
สิทธิพล อาจอินทร์. (2554). พัฒนารูปแบบการจัดการเรียนรู้ที่เน้นการคิดวิเคราะห์ กลุ่มสาระการเรียนรู้คณิตศาสตร์.
วิทยานิพนธ์ปริญญาปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาหลักสูตรและการสอนบัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
อัศวิน พุ่มมรินทร์. (2556). ผลการจัดการเรียนรู้แบบซิปปา (CIPPA MODEL) เรื่องลาดับและอนุกรมที่มีต่อความ
สามารถในการแก้ปัญหาและความสามารถในการสื่อสารทางคณิตศาสตร์ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่5.
ปริญญานิพนธ์ปริญญาการศึกษามหาบัณฑิต สาขาวิชาการมัธยมศึกษา บัณฑิตวิทยาลัยมหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
Bloom, B.S. (Ed.). (1956). Taxonomy of educational objectives : The classification of educational goals :
Handbook I, cognitive domain. New York: Longman.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสารมหาวิทยาลัยราชภัฎร้อยเอ็ด
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับมหาวิทยาลัยราชภัฎร้อยเอ็ด และคณาจารย์ท่านอื่นๆในมหาวิทยาลัยฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใดๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว
