การจัดการเรียนรู้วิชาพุทธศาสนา เรื่อง บริหารจิตเจริญปัญญา ตามแนวจิตตปัญญาสาหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2
คำสำคัญ:
แนวคิดจิตตปัญญาตามรูปแบบไตรสิกขา, การจัดการเรียนรู้, การบริหารจิตปัญญาบทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) เปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน 2) เพื่อศึกษาความพึงพอใจที่มีต่อ
การเรียนรู้วิชาพุทธศาสนา ตามแนวจิตตปัญญา โดยใช้รูปแบบไตรสิกขา กลุ่มตัวอย่างในการวิจัย คือ นักเรียนชั้นมัธยมศึกษา
ปีที่ 2 ห้อง 2/1โรงเรียนผ่องสุวรรณวิทยา สายไหม จานวน 21 คน ในภาคเรียนที่ 1 ปีการศึกษา 2559 โดยใช้วิธีสุ่มตัวอย่าง
แบบง่าย เครื่องมือที่ใช้ในการรวบรวมข้อมูล คือ แบบทดสอบวัดผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนและแบบสอบถามความพึงพอใจ
สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ค่าเฉลี่ยส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และทดสอบสถิติ t-test ผลการศึกษาพบว่า
1) ผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนวิชาพุทธศาสนาตามแนวคิดจิตตปัญญา ตามรูปแบบไตรสิกขาหลังเรียนสูงกว่าก่อนเรียนโดยมี
นัยสาคัญทางสถิติที่ระดับ .05 2) ความพึงพอใจของนักเรียนที่มีต่อการจัดการเรียนรู้วิชาพุทธศาสนาตามแนวจิตตปัญญา
โดยใช้รูปแบบไตรสิกขาในด้านกิจกรรมการเรียนรู้ ด้านครูผู้สอน/บรรยากาศการสอน การเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมของผู้เรียน
ด้านคุณธรรมและการเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมของผู้เรียนด้านสังคมอยู่ในระดับมากที่สุด
เอกสารอ้างอิง
รับส่งสินค้าและพัสดุภัณฑ์.
จารุพรรณ กุลดิลก (2549). จิตตปัญญาศึกษา. สืบค้นเมื่อ 14 มิถุนายน 2554, จาก htpp://www.jitwiwat.org.
จุมพล พูลภัทรชีวิน. (2553). “ความรู้และความเข้าใจพื้นฐาน,” วารสารครุศาสตร์. 3(1), 21-30.
เชษฐภูมิ วรรณไพศาล. (2552). บทความสะท้อนคิดการสอนโดยใช้แนวทางจิตตปัญญาศึกษา กระบวนการวิชา 057201
รายงานความก้าวหน้าแลกเปลี่ยนเรียนรู้โครงการเพิ่มขีดความสามารถสู่ความเป็นสถาบันพัฒนาบุคคลทางการศึกษา
เป็นมนุษย์ที่สมบูรณ์. เชียงใหม่: คณะศึกษาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
โชติมาพร ไชยสิทธิ์. (2557). ทักษะแห่งทศตวรรษที่ 21: สอนอย่างไรให้เกิดผลกับผู้เรียน. รวมบทความทักษะแห่งศตวรรษที่
21, 21-26.
ทิศนา เขมมณี. (2551). การพัฒนาคุณธรรม จริยธรรม และค่านิยม: จากทฤษฎีสู่การปฏิบัติ. นนทบุรี: สานักพิมพ์ศูนย์ส่งเสริม
วิชาการ
ธนา นิลชัยโกวิทย์และคณะ. (2550). โครงการวิจัยเพื่อพัฒนาชุดการเรียนรู้การอบรมและกระบวนการด้านจิตตปัญญาศึกษา.
กรุงเทพฯ: ศูนย์ส่งเสริมและพัฒนาพลังแผ่นดินเชิงคุณธรรม (ศูนย์ธรรม), สานักงานบริหารและพัฒนาองค์ความรู้
(องค์การมหาชน).
ธานินทร์ ศิลป์จารุ. (2550) การวิจัยและวิเคราะห์ข้อมูลทางสถิติด้วย SPSS (พิมพ์ครั้งที่ 7). กรุงเทพฯ: วี อินเตอร์ พริ้น.
ธิป ศรีสกุลไชยรัก. (2553). แนวคิดทางจิตตปัญญา ศึกษาปัจจัยที่ทาให้เกิดจิตปัญญาวาส ในคู่มือจิตตปัญญาศึกษาเรื่องจิตต
ปัญญาศึกษา : ทฤษฏีการปฏิบัติ. เชียงใหม่: คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
ธีระ สลักเพชร. (2552). การเสริมสร้างวัฒนธรรมประชาธิปไตยในสังคมไทย. กรุงเทพฯ: สานักงานกิจการโรงพิมพ์องค์การ
สงเคราะห์ทหารผ่านศึก.
เนาวนิจ ใจมั่น. (2551). พระพุทธศาสนาเพื่อพัฒนาผู้เรียน. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
บัวครอง ชัยปราบ. (2553). การศึกษาผลสัมฤทธิ์การฝึกปฏิบัติสมาธิตามหลักอานาปานสติ โดยยึดผู้เรียนเป็นศูนย์กลางของ
ผู้เรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1-3 โรงเรียนชุมชนหน่องแม็ก. วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต (พระพุทธศาสนา).
กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
บุญชม ศรีสะอาด. (2543). การอ้างอิงประชากรเมื่อใช้เครื่องมือแบบมาตรส่วน ประมาณค่ากับกลุ่มตัวอย่าง. วารสารการ
วัดผลการศึกษา มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒนมหาสารคาม, 3(1), 22-25.
ประเวศ วะสี. (2550). รายงานการวิจัยเรื่อง มหาวิทยาลัยกับจิตตปัญญาศึกษาและไตรยางศ์แห่งการศึกษา. กรุงเทพฯ:
ศูนย์จิตตปัญญาศึกษา มหาวิทยาลัยมหิดลและแผนงานพัฒนาจิตเพื่อสุขภาพ.
. (2549). การศึกษาสมบูรณ์แบบ: คือวงกลมที่คุ้มครองโลกถึงที่สุด. กรุงเทพฯ : สานักพิมพ์อุษาการพิมพ์.
ฝ่ายวิชาการ โรงเรียนผ่องสุวรรณวิทยา สายไหม. (2558). การวัดและประเมินผลการศึกษา. กรุงเทพฯ: โรงเรียนผ่องสุวรรณ
วิทยา สายไหม.
พระธรรมปิฏก (ป.อ.ปยุตฺโต). (2551). คู่มือชีวิต. กรุงเทพฯ: บริษัทธนธัชการพิมพ์ จากัด.
สุนีย์ ผจญศิลป์. (2551). ผลการสอบแบบไตรสิกขาที่มีผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนวิชาสังคมศึกษาและการคิดอย่างมีวิจารณญาณ.
วิทยานิพนธ์ครุศาตรมหาบัณฑิต. นครสรรค์: มหาวิทยาลัยราชภัฎนครสวรรค์.
สุพิชญา โคทวี. (2553). “จิตตปัญญาศึกษาทางเลือกใหม่การศึกษาไทย,” วารสารครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏอุตรดิตถ์.
8(2), 41-52.
สุรางค์ เพ็ชรกอง. (2557). วิธีสร้างการเรียนรู้เพื่อศิษย์ในศตวรรษที่ 21. รวมบทความทักษะแห่งศตวรรษที่ 21, 27-33.
สุวรรณา ชีวพกฤษ์ และคณะ. (2550). รายงานดาเนินโครงการฉบับสมบูรณ์ โครงการศิลปะสร้างสรรค์ ดุลยภาพชีวิตภายใน.
นครปฐม: ศูนย์จิตตปัญญาศึกษา, มหาวิทยาลัยมหิดล.
เสน่ห์ เสาวพันธ์. (2554). การพัฒนาคุณภาพของผู้เรียนตามแนวทางจิตตปัญญาศึกษา. ดุษฎีนิพนธ์ครุศาสตรดุษฎีบัณฑิต
(การบริหารจัดการศึกษา). มหาสารคาม: มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
อรอนงค์ แจ่มผล. (2556). รายงานการวิจัยเรื่อง ผลของกระบวนการจิตตปัญญาศึกษาที่มีต่อการเรียนรู้ภายในตนของ
นักศึกษาที่เรียนรายวิชาจิตวิทยาสาหรับครู. กาแพงเพชร : คณะครุศาสตร์, มหาวิทยาลัยราชภัฏกาแพงเพชร.
Jossey. (2008). “Contemplative Education and Youth Development,” New Directions for Youth
Development. 2008(118), 101-105.
Mezirow. (2000). Learning to Think like and Adult. San Francisco: Jossey-Bass.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสารมหาวิทยาลัยราชภัฎร้อยเอ็ด
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับมหาวิทยาลัยราชภัฎร้อยเอ็ด และคณาจารย์ท่านอื่นๆในมหาวิทยาลัยฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใดๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว
