ผู้บริหารกับการสร้างแรงจูงใจ
คำสำคัญ:
แรงจูงใจ, การสร้างแรงจูงใจ, ผู้บริหารบทคัดย่อ
แรงจูงใจเป็นปัจจัยสําคัญที่มีผลต่อพฤติกรรมของ มนุษย์ เพราะแรงจูงใจ คือ แรงผลักดันที่กระตุ้นให้บุคคล เกิดความรู้สึกเต็มใจ และมุ่งมั่นที่จะปฏิบัติงาน ให้ดีที่สุด ตามเป้าหมายขององค์กรที่กําหนดไว้ ในปัจจุบันองค์กร ต่าง ๆ ทั้งภาครัฐและเอกชน ให้ความสนใจต่อความรู้สึกของ บุคคลที่ปฏิบัติงานในองค์กรนั้น ๆ และในการเพิ่ม ประสิทธิภาพในการปฏิบัติงาน และการที่จะเพิ่ม ประสิทธิภาพในการปฏิบัติงานได้นั้น จําเป็นต่องสร้าง แรงจูงใจให้เกิดขึ้นกับบุคลากรในองค์กร และนอกจากน้ัน แรงจูงใจในการทำงานยังเป็นเครื่องหมายแสดงให้เห็นถึง การบริหารงานที่ดีและผลการปฏิบัติงาน อย่าง มี ประสิทธิภาพของผู้บริหารหรือผู้นําอีกด้วย ดังนั้นผู้นำจะ ต้องมีเทคนิคหรือวิธีการต่าง ๆ ที่จะสร้างแรงจูงใจ ให้เกิดขึ้นกับบุคลากร
เอกสารอ้างอิง
โชติกา ระโส. (2555). แรงจูงใจในการปฏิบัติงานของบุคลากร มหาวิทยาลัยราชภัฏนครสวรรค์. ปริญญานิพนธ์ กศ.ม. (การอุดมศึกษา). กรุงเทพฯ : มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ ประสานมิตร.
นภวรรณ คณานุรักษ์. (2554, มกราคม–มีนาคม). “บทบาทผู้นําองค์กรที่มีพนักงานวิชาชีพ,” วารสารวิชาการ หอการค้าไทย. 31(1).
ปรียาพร วงศ์อนุตรโรจน์. (2553). จิตวิทยาการบริหารงานบุคคล. กรุงเทพฯ : ศูนย์สื่อเสริมกรุงเทพ.
ไพศาล มะระพฤกษ์วรรณ และคณะ. (2542). การจัดและพัฒนาองค์การทางการศึกษา. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยรามคําแหง
ยงยุทธ พรหมณี. (2559). ทักษะการจัดการทรัพยากรมนุษย์ของผู้นํา : การจูงใจ. (ออนไลน์). แหล่งที่มา : www.pncc.ac.th/pncc/wrod/re/r6.doc .
สมยศ นาวีการ. (2545). การพัฒนาองค์การและการจูงใจ. กรุงเทพฯ : บรรณกิจ 1991.
อารีย์ พันธ์มณี. (2546). จิตวิทยาสร้างสรรค์การเรียนการสอน. กรุงเทพฯ : ใยไหม ครีเอทีฟ กรุ๊ป.
อุทัย หิรัญโต. (2543). การปกครองท้องถิ่น. กรุงเทพฯ : โอเดียนสโตร์.
Crewson, P.E. (1997). “Public–Service Motivation: Building Empirical Evidence of Incidence and Effect,” Journal of Public Administration Research and Theory. 7(4).
Herzberg, F., Mausner, B., & Snyderman, B.B. (1959). The motivation to work. New York : John Wiley & Sons.
Hodgetts, R.M. (1999). Modern Human Relations at work. New York : Dryden Press, Harcourt Brace College.
Hollyforde, S. & Whiddettt, S. (2002). “How to Nurture Motivation,” People Management. 8(4) : 52-53.
Hoy, W.K. & Miskel, C.G. (2008). Educational Administration : Theory, research and practice. Boston : McGraw Hill.
Jurkiewicz, C.L., Massey, Jr., Tom K., & Brown, R.G. (1998). “Motivation in Public and Private Organizations : A Comparative Study,” Public Productivity and Management Review. 2(3).
Lindner, JR. (1998). Understanding Employee Motivation. 36(3). (online). Available : www.joe.org/joe/ 1998june /rb3.php.
Maslow, A. (1970). Motivation and personality. New York : Harper & Row. McClelland, D.C. (1962). “Business, Drive and National Achievement,” Harvard Business Review. 40 : 99– 112.
Pounder, J.S. (2001). “New Leadership and University Organizational Effectiveness : Exploring the Relationship,” Leadership & Organization Development Journal. 22(6).
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสารมหาวิทยาลัยราชภัฎร้อยเอ็ด
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับมหาวิทยาลัยราชภัฎร้อยเอ็ด และคณาจารย์ท่านอื่นๆในมหาวิทยาลัยฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใดๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว
