การพัฒนาระบบสารสนเทศเพื่อการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมในพื้นที่เศรษฐกิจพิเศษ หนองคาย นครพนม และมุกดาหาร

ผู้แต่ง

  • อัครเจตน์ - ชัยภูมิ kalasin university
  • วรรณธิดา ยลวิลาศ อาจารย์ประจำสาขาวิชาคณิตศาสตร์ คณะศึกษาศาสตร์และนวัตกรรมการศึกษา มหาวิทยาลัยกาฬสินธุ์
  • ยุทธพงษ์ เขื่อนแก้ว อาจารย์ประจำสาขาวิชารัฐศาสตร์ คณะศิลปศาสตร์ มหาวิทยาลัยกาฬสินธุ์
  • สกาวเดือน พิมพิศาล เจ้าหน้าที่บริหารงานทั่วไป คณะวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีสุขภาพ มหาวิทยาลัยกาฬสินธุ์

คำสำคัญ:

ระบบสารเทศ, การท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรม, พื้นที่เศรษฐกิจพิเศษ หนองคาย นครพนม มุกดาหาร

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ 1) ศึกษาบริบทการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมในพื้นที่เศรษฐกิจพิเศษ : หนองคาย นครพนม มุกดาหาร 2) พัฒนาระบบสารสนเทศเพื่อเชื่อมโยงข้อมูลการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมไทย ลาว เวียดนาม ในพื้นที่เศรษฐกิจพิเศษ หนองคาย นครพนม มุกดาหาร 3) ประเมินความพึงพอใจการใช้ฐานข้อมูลสารสนเทศเพื่อการท่องเที่ยว เชิงวัฒนธรรมในพื้นที่เศรษฐกิจพิเศษ หนองคาย นครพนม มุกดาหาร ประชากรและกลุ่มตัวอย่าง คือ ผู้ประกอบการ 9 คน คัดเลือกแบบเจาะจง (Purposive sampling) นักท่องเที่ยว และประชาชนทั่วไปในเขตพื้นที่เศรษฐกิจพิเศษ ในจังหวัด หนองคาย นครพนม มุกดาหารจำนวน 300 คน คัดเลือกแบบ accidental sampling ใช้ระเบียบวิธีวิจัยเชิงปริมาณ และเชิงคุณภาพ (Mixed method research) เครื่องมือที่ใช้ คือ แบบสัมภาษณ์ แบบสอบถาม และแบบประเมิน สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ ได้แก่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ผลการวิจัยพบว่า 1) บริบทการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมฯ 2) ความสมบูรณ์ของฐานข้อมูล ค่าเฉลี่ยอยู่ในระดับมาก ( = 4.20) และ 3) ความพึงพอใจการใช้ฐานข้อมูลสารสนเทศมีค่าเฉลี่ยภาพรวม อยู่ในระดับมาก ( =4.33)

เอกสารอ้างอิง

จิตรา ปั้นรูป และคณะ (2561). แนวทางการพัฒนาการตลาดท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมในจังหวัดน่าน. วารสารวิชาการแพรวากาฬสินธุ์ มหาวิทยาลัยกาฬสินธุ์, 5(3), 452.

จริญญา เจริญสุกใส. (2544). แนวคิดเกี่ยวกับการท่องเที่ยว. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.

ชาติรส สัมมะวัฒนา. (2557). แต้มต่อการค้าชายแดนไทย : เขตเศรษฐกิจพิเศษชายแดน(ออนไลน์). สืบค้นเมื่อ 15 ธันวาคม
2561, จาก : https://bts.dft.go.th/btsc/index.php

ดำรง แสงกวีเลิศ และนันธิกา ทังสุพานิช. (2545). เขตเศรษฐกิจพิเศษ : แนวคิดใหม่ในการพัฒนาพื้นที่เฉพาะ.
วารสาร เศรษฐกิจและสังคม, 39(2), 42.

รัชนี กัลยาวินัย และอัจฉรา ธารอุไรกุล. (2545). การวิเคราะห์และออกแบบระบบคอมพิวเตอร์สมัยใหม่. กรุงเทพฯ:
บริษัทการศึกษา.

ไพบูลย์ เกียรติโกมล และณัฏฐพันธ์ เขจรนันท์. (2551). ระบบสารสนเทศเพื่อการจัดการ. กรุงเทพฯ: ซีเอ็ดยูเคชั่น.

พงษ์ศักดิ์ ผกามาศ. (2553). ระบบไอซีที และการจัดการยุคใหม่. กรุงเทพฯ: วิตตี้กรุ๊ป.

สุชานาถ สิงหาปัด. (2560). ท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์วัฒนธรรม กิจกรรมสร้างรายได้เพิ่มแก่ชุมชนผู้ไท บ้านโพน
จังหวัดกาฬสินธุ์. วารสารเศรษฐศาสตร์การเมืองบูรพา, 5(1), 58.

สริยา วิริโยสุทธิกุลและคณะ. (2558) นโยบายและกลยุทธ์การพัฒนาอุตสาหกรรมการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรม
จังหวัดหนองคาย. วารสารการเมืองการบริหารและกฎหมาย, 7(3), 110.

World Tourism Orgamization (2015). Tourism 2020 Vision. Retrieved 5 January 2019, form:
https://www. unwto.org/facts/eng/vision.htm

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2019-08-30

รูปแบบการอ้างอิง

ชัยภูมิ อ. .-., ยลวิลาศ ว., เขื่อนแก้ว ย., & พิมพิศาล ส. (2019). การพัฒนาระบบสารสนเทศเพื่อการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมในพื้นที่เศรษฐกิจพิเศษ หนองคาย นครพนม และมุกดาหาร. วารสารมหาวิทยาลัยราชภัฏร้อยเอ็ด, 13(2), 149–159. สืบค้น จาก https://so03.tci-thaijo.org/index.php/reru/article/view/165871

ฉบับ

ประเภทบทความ

บทความวิจัย