การชี้บ่งปัจจัยสำคัญของการสร้างสรรค์นวัตกรรมในองค์กรด้วยกระบวนการวิเคราะห์ เชิงลำดับชั้น กรณีศึกษาโรงงานผลิตวัสดุก่อสร้าง

ผู้แต่ง

  • สิทธิโชค สบายเมือง คณะบริหารธุรกิจ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์
  • ศุภชาต เอี่ยมรัตนกูล คณะบริหารธุรกิจ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์

คำสำคัญ:

การสร้างสรรค์นวัตกรรม, องค์กร, กระบวนการวิเคราะห์เชิงลาดับชั้น

บทคัดย่อ

การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษากระบวนการวิเคราะห์เชิงลำดับชั้น 2) วิเคราะห์ปัจจัยสำคัญของการสร้างสรรค์นวัตกรรมในองค์กร และ 3) เปรียบเทียบผลการจัดลำดับปัจจัยสำคัญจากกลุ่มผู้ตอบแบบสอบถาม 2 กลุ่ม คือ กลุ่มวิศวกรและนักวิจัย กับกลุ่มผู้บริหารระดับต้นขึ้นไป จากหน่วยงานวิศวกรรม ผลิต และวิจัยและพัฒนา โครงสร้างเเผนภูมิลำดับชั้นถูกออกแบบและพัฒนาเพื่อชี้บ่งปัจจัยสำคัญตามกระบวนการวิเคราะห์เชิงลำดับชั้น ผ่านแบบสอบถาม พนักงานระดับบังคับบัญชาขึ้นไปที่ปฏิบัติงานด้านนวัตกรรมเป็นผู้ตอบแบบสอบถาม นอกจากนี้ ผู้ตอบแบบสอบถามได้ถูกแบ่งออกเป็นสองกลุ่ม คือ กลุ่มวิศวกรหรือนักวิจัย และกลุ่มผู้บริหารระดับต้นขึ้นไป เพื่อเปรียบเทียบผลการบ่งชี้ปัจจัยสำคัญ ผลการวิจัยพบว่าปัจจัยสำคัญที่สุดของการสร้างสรรค์นวัตกรรมในองค์กร คือ การมีทรัพยากรมนุษย์ที่มีคุณค่าต่อการสร้างสรรค์นวัตกรรม มีคะแนนความสำคัญ 0.1237 เนื่องจากเมื่อบุคลากร มีความรู้ มีความคิดริเริ่มสร้างสรรค์ ก็จะนำพาองค์กรไปสู่ความสำเร็จด้านนวัตกรรมในที่สุด นอกจากนี้การเปรียบเทียบของผู้ตอบแบบสอบถามสองกลุ่มดังกล่าวพบว่า มีความเห็นแตกต่างกันในปัจจัยด้านการมีการกระจายอานาจ ความรับผิดชอบ ด้านบรรยากาศองค์กรที่เอื้อต่อการสร้างสรรค์นวัตกรรม และด้านผู้นำมีการสร้างการประสานทีม จากการประมวลผล อัตราส่วน ความสอดคล้อง (Consistency Ratio : C.R.) มีค่าน้อยกว่า 0.10

เอกสารอ้างอิง

วิฑูรย์ ตันศิริคงคล. (2557). AHP การตัดสินใจขั้นสูงเพื่อความก้าวหน้าขององค์กรเเละความอยู่ที่ดีมีสุขของมหาชน. กรุงเทพฯ: อมรินทร์พริ้นติ้งเเอนด์พับลิชชิ่ง.

ไพโรจน์ ปิยะวงศ์วัฒนา. (2555). การจัดการเชิงกลยุทธ์เทคโนโลยีเเละนวัตกรรม. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์เเห่งจุฬาลงกรณ์ มหาวิทยาลัย.

สิรินันท์ วิชิตญาณ. (2552). กระบวนการนวัตกรรมของเครือซิเมนต์ไทยและปัจจัยที่ส่งผลต่อความสำเร็จ กรณีศึกษา บริษัทเดอะ สยาม เซรามิค กรุ๊ป อินดัสทรี่ส์ จำกัด. วิทยานิพนธ์ ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชา เศรษฐศาสตร์ธุรกิจ. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

Bozkurt, V. (2000). Information, Community and Turkey. Istanbul: Sistem Yayincilik.

Deniz, D. D. (2015). Innovation management in global competition and competitive advantage. Procedia-Social and Behavioral Sciences, 195, 1365-1370.

Hitt, M. A., R. D. Ireland, and R. E. Hoskisson. (1999). Strategic Management: Competitiveness and Globalization. 3th ed. Boston: South-Western College.

Marquardt, M. and A. Reynolds. (1994). The global learning organization. Burr Ridge, IL: Irwin Professional.

Martins, E. C. and F. Terblanche. (2003). Building organization culture that stimulates creativity and innovation. European Journal of Innovation Management, 6(1), 64-74.

Saaty, T. (1980). The analytic hierarchy process. New York: McGraw-Hill Company.

Tekin, M., H. K. Gules, and A. Ogut. (2003). Degisim Caginda Teknoloji Yonetimi. Sehir: Nobel Yayin Dagitim.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2019-01-08

รูปแบบการอ้างอิง

สบายเมือง ส., & เอี่ยมรัตนกูล ศ. (2019). การชี้บ่งปัจจัยสำคัญของการสร้างสรรค์นวัตกรรมในองค์กรด้วยกระบวนการวิเคราะห์ เชิงลำดับชั้น กรณีศึกษาโรงงานผลิตวัสดุก่อสร้าง. วารสารมหาวิทยาลัยราชภัฏร้อยเอ็ด, 12(2), 162–172. สืบค้น จาก https://so03.tci-thaijo.org/index.php/reru/article/view/165524

ฉบับ

ประเภทบทความ

บทความวิจัย